Ceń młodych w zborze

 1. Jaki cel może sobie wyznaczyć ktoś, komu przybywa lat?

W MIARĘ jak przybywa nam lat, możemy się martwić, że nie będziemy już tak użyteczni dla Jehowy jak wcześniej. To prawda, że z wiekiem zwykle tracimy siły. Możemy jednak dzielić się z młodszymi swoją mądrością i doświadczeniem. W ten sposób pomożemy im w pełni wykorzystywać swój potencjał i brać na siebie różne zadania. Pewien długoletni starszy zboru powiedział: „Kiedy z wiekiem zacząłem dostrzegać swoje ograniczenia, byłem wdzięczny, że są młodsi, wykwalifikowani bracia gotowi wziąć na siebie różne obowiązki”.

 2. Co omówimy w tym artykule?

² W poprzednim artykule omówiliśmy, jaką korzyść młodsi odnoszą z bliskiej współpracy z osobami starszymi. W tym artykule zobaczymy, jak przejawianie pokory, skromności, wdzięczności i hojności pomoże starszym osobom współpracować z młodszymi — z korzyścią dla całego zboru.

 3. Z czym wiąże się pokora w myśl Filipian 2:3, 4 i jak może pomóc chrześcijaninowi?

³ Jeśli osoby starsze chcą pomagać młodszym, muszą być pokorne. Pokora wiąże się z uważaniem innych za wyższych od siebie (odczytaj Filipian 2:3, 4). Starsi chrześcijanie, którzy ją przejawiają, rozumieją, że często jakieś zadanie da się wykonać na kilka sposobów i każdy z nich może być skuteczny i zgodny z zasadami biblijnymi. Nie oczekują więc od innych, że będą korzystać z tych samych metod, co oni w przeszłości (Kazn. 7:10). Co prawda mogą młodszym wiele podpowiedzieć, ale zdają sobie sprawę, że „scena tego świata się zmienia” i że może to od nich wymagać dostosowania się do nowych okoliczności (1 Kor. 7:31).

 4. Jak nadzorcy obwodów mogą naśladować postawę Lewitów?

⁴ Pokorne starsze osoby uznają, że ze względu na wiek nie mogą już robić tak dużo, jak kiedyś. Weźmy na przykład pod uwagę nadzorców obwodów. W wieku 70 lat są zapraszani do innego rodzaju służby. Może to być dla nich wyzwaniem. Cenią sobie możliwość usługiwania braciom. Kochają to, co robią, i z pewnością nie chcieliby z tego rezygnować. Rozumieją jednak, że do wykonywania tego zadania potrzebny jest ktoś młodszy. Dlatego naśladują postawę Lewitów, którzy w wieku 50 lat kończyli obowiązkową służbę w przybytku. Radość tych Lewitów nie była uzależniona od konkretnego przywileju. Gorliwie robili to, co mogli — pomagali w wywiązywaniu się z zadań młodszym Lewitom (Liczb 8:25, 26). Dzisiaj brat, który przestaje być nadzorcą obwodu, nie może już usługiwać wielu zborom, ale może się okazać wielkim wsparciem dla zboru, do którego zostanie przydzielony.

 5. Czego się uczysz z przykładu Dana i Katie?

⁵ Zastanówmy się nad przykładem Dana, który był nadzorcą obwodu przez 23 lata. Kiedy skończył 70 lat, on i jego żona Katie zostali pionierami specjalnymi. Czy udało im się przestawić? Dan mówi, że nigdy dotąd nie był tak zajęty! Troszczy się o różne sprawy zborowe, pomaga braciom w ubieganiu się o przywilej sługi pomocniczego oraz szkoli innych w świadczeniu wielkomiejskim i głoszeniu w więzieniach. Nasi starsi wiekiem współwyznawcy: bez względu na to, czy jesteście w służbie pełnoczasowej, czy nie, możecie zrobić dla innych bardzo dużo. Dostosowujcie się do zmienionych okoliczności. Wyznaczajcie sobie nowe cele i skupiajcie się na tym, co możecie robić, a nie na tym, czego nie możecie.

 6. Dlaczego warto być skromnym? Podaj przykład.

⁶ Człowiek skromny zna swoje ograniczenia (Prz. 11:2). Nie stawia sobie zbyt wysokich wymagań, a to pomaga mu być efektywnym i zachowywać radość. Zilustrujmy to przykładem kierowcy jadącego pod górę. Jeśli nie chce się zatrzymać, musi zredukować bieg. Przypuszczalnie zwolni, ale będzie dalej poruszał się do przodu. Podobnie osoba skromna wie, kiedy jest czas, żeby „zredukować bieg”. Dzięki temu dalej może być aktywna i użyteczna w służbie dla Jehowy (Filip. 4:5).

 7. Jak skromność okazał Barzillaj?

⁷ Pomyślmy o Barzillaju. Miał 80 lat, kiedy Dawid zaprosił go, żeby zamieszkał na dworze królewskim. Barzillaj ze skromnością odmówił. Rozumiał swoje ograniczenia związane z wiekiem i dlatego zaproponował, żeby jego miejsce zajął młodszy mężczyzna, Kimham (2 Sam. 19:35-37). Podobnie jak Barzillaj, starsi bracia chętnie dają szansę młodszym.

 8. Jak król Dawid okazał skromność w związku z budową świątyni?

⁸ Wspaniały przykład skromności dał też sam król Dawid. Z całego serca chciał wznieść dla Jehowy świątynię. Ale Jehowa powiedział mu, że ten zaszczyt przypadnie młodemu Salomonowi. Dawid zaakceptował decyzję Jehowy i z całych sił poparł to przedsięwzięcie (1 Kron. 17:4; 22:5). Nie uważał, że sam nadaje się lepiej, bo Salomon jest „młody i niedoświadczony” (1 Kron. 29:1). Wiedział, że powodzenie budowy zależy od błogosławieństwa Jehowy, a nie od wieku czy doświadczenia tych, którzy nią kierują. Wzorem Dawida starsze osoby w zborze dalej się wysilają, chociaż ich zadania mogły się zmienić. Pamiętają, że Jehowa będzie błogosławił młodym, którzy zajmują się tym, czym kiedyś oni.

 9. Jak skromność okazał pewien członek Komitetu Oddziału?

⁹ Współczesnym przykładem skromności jest brat o imieniu Shigeo. W roku 1976, kiedy miał 30 lat, został członkiem Komitetu Oddziału. W roku 2004 zamianowano go na koordynatora tego Komitetu. Później uświadomił sobie, że zaczyna mu brakować sił i nie jest już w stanie sprawnie wykonywać swoich obowiązków. Z modlitwą przemyślał korzyści, jakie wynikną z przekazania ich komuś młodszemu. Chociaż nie jest już koordynatorem, dalej chętnie usługuje w Komitecie Oddziału. Jak pokazują przykłady Barzillaja, króla Dawida i Shigeo, człowiek pokorny i skromny skupia się na mocnych stronach młodszych osób, a nie na tym, że brakuje im doświadczenia. Nie uważa ich za rywali, ale za współpracowników (Prz. 20:29).

10. Jak starsi chrześcijanie traktują młodszych?

¹⁰ Starsi chrześcijanie traktują młodszych jak dar od Jehowy i są za nich wdzięczni. Sami mają coraz mniej sił, ale cieszą się, że inni chętnie wykorzystują swoją młodość, żeby usługiwać w zborze.

11. Jak relacja z Rut 4:13-16 wskazuje, że warto przyjmować pomoc od osób młodszych?

¹¹ Wspaniałym przykładem starszej osoby, która z wdzięcznością przyjęła pomoc od młodszej, jest Noemi. Na początku nalegała ona na swoją owdowiałą synową Rut, żeby wróciła do rodziny. Ale Rut była zdecydowana pójść z nią do Betlejem i Noemi się na to zgodziła (Rut 1:7, 8, 18). Obie bardzo na tym skorzystały! (Odczytaj Rut 4:13-16). Pokora pobudzi starsze osoby do naśladowania Noemi.

12. W jaki sposób wdzięczność okazywał apostoł Paweł?

¹² Za otrzymywaną pomoc wdzięczny był również apostoł Paweł. Na przykład podziękował chrześcijanom w Filippi za wsparcie materialne, jakiego mu udzielili (Filip. 4:16). Wyraził też wdzięczność za pomoc, jaką otrzymał od Tymoteusza (Filip. 2:19-22). I podziękował Bogu za tych, którzy przyszli go zachęcić, gdy był eskortowany do Rzymu jako więzień (Dzieje 28:15). Paweł był energicznym człowiekiem, który pokonał tysiące kilometrów, głosząc i umacniając zbory. Ale nie był zbyt dumny, żeby przyjmować pomoc od swoich braci i sióstr.

13. Jak starsi bracia i siostry mogą okazywać wdzięczność za młodsze osoby w zborze?

¹³ Starsi bracia i siostry, możecie okazywać wdzięczność za młodsze osoby w zborze na wiele sposobów. Jeśli proponują wam pomoc w podwiezieniu gdzieś, zrobieniu zakupów czy załatwieniu jakiejś innej sprawy, z wdzięcznością ją przyjmujcie. Traktujcie ją jako wyraz miłości Jehowy. Możecie być zaskoczeni, jak bardzo zbliżycie się do siebie nawzajem. Z drugiej strony wy też możecie coś dać swoim młodszym przyjaciołom. Interesujcie się ich postępami duchowymi i mówcie im, jak bardzo się cieszycie, że starają się być użyteczni w zborze. Chętnie spędzajcie z nimi czas i opowiadajcie im o swoich przeżyciach. W ten sposób pokażecie, że jesteście wdzięczni Jehowie za młodszych, których do siebie pociągnął (Jana 6:44; Kol. 3:15; 1 Tes. 5:18).

14. Jak król Dawid okazał hojność?

¹⁴ Król Dawid jest też przykładem przejawiania innej ważnej cechy — hojności. Ofiarował mnóstwo własnych środków na budowę świątyni (1 Kron. 22:11-16; 29:3, 4). Zrobił to, chociaż wiedział, że zasługi za to przedsięwzięcie przypadną jego synowi Salomonowi. Jeśli nie mamy już tylu sił, żeby uczestniczyć w budowach teokratycznych, na miarę swoich możliwości możemy je wspierać datkami. I możemy dzielić się z młodszymi swoim doświadczeniem.

15. Co cennego Paweł przekazał Tymoteuszowi?

¹⁵ Hojność przejawiał też apostoł Paweł. Zaprosił Tymoteusza, żeby towarzyszył mu w działalności misjonarskiej, i chętnie uczył go swoich metod głoszenia i nauczania (Dzieje 16:1-3). Dzięki szkoleniu, jakie mu zapewnił, Tymoteusz stał się skutecznym głosicielem dobrej nowiny (1 Kor. 4:17). Potem z tego, czego nauczył się od Pawła, korzystał, żeby szkolić innych.

16. Dlaczego Shigeo szkolił innych?

¹⁶ Dzisiaj starsi wiekiem chrześcijanie nie obawiają się, że jeśli będą szkolić młodszych, to sami okażą się niepotrzebni. Wspomniany wcześniej Shigeo przez lata szkolił młodszych członków Komitetu Oddziału. Robił to z myślą o rozwoju działalności w kraju, w którym usługuje. W rezultacie kiedy zaszła taka potrzeba, obowiązki koordynatora mógł przejąć wykwalifikowany brat. Shigeo usługuje w Komitecie Oddziału już przeszło 45 lat i dalej dzieli się doświadczeniem z młodszymi braćmi. Takie osoby są dla ludu Bożego prawdziwym skarbem!

17. Co starsze osoby mogą dawać młodszym? (Łukasza 6:38).

¹⁷ Starsi bracia i siostry, jesteście żywym dowodem na to, że lojalne służenie Jehowie to najlepsza droga życiowa. Pokazujecie, że warto uczyć się zasad biblijnych i się do nich stosować. Możecie wiele powiedzieć o tym, jak pewne rzeczy robiono kiedyś, ale widzicie też potrzebę dostosowywania się do zmieniających się okoliczności. Ci z was, którzy przyjęli chrzest niedawno, również mają dużo do zaoferowania. Możecie opowiadać innym, jak wiele radości dało wam poznanie prawdy w późniejszych latach życia. Młodsi będą chętnie słuchać waszych przeżyć i wniosków, jakie z nich wyciągnęliście. Jeśli będziecie hojnie dzielić się swoim doświadczeniem, Jehowa obficie wam pobłogosławi (odczytaj Łukasza 6:38).

18. Jakie korzyści odnoszą starsi i młodsi z bliskiej współpracy?

¹⁸ Kochani starsi bracia i siostry, gdy chętnie współpracujecie z młodszymi, możecie się nawzajem wspierać (Rzym. 1:12). I wy, i oni macie do zaoferowania coś wartościowego. Wy macie mądrość i doświadczenie nabyte podczas długiego życia, a młodzi mają dużo sił. Kiedy młodsi i starsi blisko ze sobą współpracują, przynoszą chwałę naszemu kochającemu niebiańskiemu Ojcu i okazują się dla zboru prawdziwym błogosławieństwem.