Po chrzcie dalej pracuj nad nową osobowością

 1. Co ma największy wpływ na naszą osobowość?

KAŻDY z nas, niezależnie od tego, czy został ochrzczony kilka dni temu, czy przed wielu laty, chciałby mieć taką osobowość, jaka podoba się Jehowie. Żeby tak było, musimy kontrolować swój sposób myślenia. Dlaczego? Bo na naszą osobowość największy wpływ ma właśnie to, o czym myślimy. Jeśli ciągle myślimy o tym, co jest związane z cielesnymi pragnieniami, będziemy mówić i robić złe rzeczy (Efez. 4:17-19). Jeśli natomiast napełniamy umysł tym, co dobre, łatwiej nam będzie mówić i robić to, co podoba się naszemu Ojcu, Jehowie (Gal. 5:16).

 2. Na jakie pytania odpowiemy w tym artykule?

² Jak wspomnieliśmy w poprzednim artykule, nie uda nam się całkowicie pozbyć złych myśli. Możemy jednak nie pozwalać, żeby decydowały one o naszych czynach. Zanim zostaniemy ochrzczeni, musimy przestać mówić i postępować w sposób, którego Jehowa nienawidzi. To pierwszy i najważniejszy krok związany ze zrzuceniem starej osobowości. Ale żeby w pełni podobać się Jehowie, musimy też zastosować się do polecenia: „Włóżcie na siebie nową osobowość” (Kol. 3:10). W tym artykule odpowiemy na następujące pytania: Czym jest nowa osobowość? Jak możemy ją na siebie włożyć i jak utrzymywać ją w dobrym stanie?

 3. Czym jest nowa osobowość i jak ją na siebie wkładamy? (Galatów 5:22, 23).

³ Nowa osobowość to sposób myślenia i postępowania wzorowany na osobowości Jehowy. Wkładamy ją na siebie wtedy, gdy przejawiamy przymioty będące owocem ducha Bożego — pozwalamy, żeby ten duch wpływał na nasze myśli, uczucia i czyny (odczytaj Galatów 5:22, 23). Na przykład kochamy Jehowę i Jego sług (Mat. 22:36-39). Zachowujemy radość, nawet kiedy spotykają nas próby (Jak. 1:2-4). Zabiegamy o pokój (Mat. 5:9). W kontaktach z innymi jesteśmy cierpliwi i życzliwi (Kol. 3:12, 13). Kochamy i robimy to, co dobre (Łuk. 6:35). Swoim postępowaniem dowodzimy silnej wiary w naszego niebiańskiego Ojca (Jak. 2:18). Kiedy jesteśmy prowokowani, reagujemy łagodnie, a w razie pokusy zachowujemy panowanie nad sobą (1 Kor. 9:25, 27; Tyt. 3:2).

 4. Dlaczego włożenie na siebie nowej osobowości wymaga pracy nad wszystkimi owocami ducha?

⁴ Jeśli mamy włożyć na siebie nową osobowość, musimy pracować nad wszystkimi przymiotami wymienionymi w Liście do Galatów 5:22, 23 oraz w innych fragmentach Bibliib. Przymioty te nie są jak poszczególne części garderoby, które zakłada się jedną po drugiej. W gruncie rzeczy często się ze sobą zazębiają. Na przykład jeśli naprawdę kochamy bliźniego, to będziemy wobec niego cierpliwi i życzliwi. A jeśli przejawiamy prawdziwą dobroć, okazujemy też łagodność i panowanie nad sobą.

 5. Co to znaczy mieć „umysł Chrystusowy” i dlaczego powinniśmy studiować relacje z życia Jezusa? (1 Koryntian 2:16).

⁵ Odczytaj 1 Koryntian 2:16. Żeby włożyć na siebie nową osobowość, musimy mieć „umysł Chrystusowy”. Inaczej mówiąc, musimy dowiedzieć się, jak myśli Jezus, i go pod tym względem naśladować. Jezus przejawia owoce ducha Bożego w sposób doskonały — idealnie odzwierciedla przymioty Jehowy (Hebr. 1:3). Im bardziej nasze nastawienie umysłu będzie przypominać nastawienie umysłu Jezusa, tym bardziej nasze czyny będą przypominać jego czyny, a nasza osobowość — jego osobowość (Filip. 2:5).

 6. O jakich faktach powinniśmy pamiętać, jeśli chodzi o wkładanie na siebie nowej osobowości?

⁶ Czy to naprawdę możliwe, żeby naśladować Jezusa? Może myślisz: „Jezus jest doskonały. Nigdy nie będę dokładnie taki jak on”. Jeśli masz takie odczucia, to weź pod uwagę następujące fakty: Po pierwsze, zostaliśmy stworzeni tak, że potrafimy odzwierciedlać przymioty Jehowy i Jezusa. Kiedy więc postanowimy Ich naśladować, na pewno nam się to uda — przynajmniej w pewnej mierze (Rodz. 1:26). Po drugie, święty duch Boży jest najpotężniejszą siłą we wszechświecie. Z jego pomocą możemy osiągnąć rzeczy, których nigdy byśmy nie osiągnęli o własnych siłach. I po trzecie, nasz kochający Ojciec, Jehowa, nie oczekuje, że już teraz będziemy przejawiać owoce ducha w sposób doskonały. Osobom z nadzieją ziemską na osiągnięcie doskonałości daje 1000 lat (Obj. 20:1-3). A teraz oczekuje, że będziemy robić, co w naszej mocy, i polegać na Jego wsparciu.

 7. Co teraz przeanalizujemy?

⁷ Co konkretnie możemy robić, żeby naśladować Jezusa? Przeanalizujemy teraz krótko cztery przymioty wchodzące w skład owocu ducha Bożego. Przyjrzymy się, jak każdy z tych przymiotów przejawiał Jezus i czego się z tego uczymy. Omówimy też pytania, które pomogą nam ustalić, do jakiego stopnia udało nam się włożyć na siebie nową osobowość.

 8. Jak Jezus okazywał miłość?

⁸ Głęboka miłość, jaką Jezus darzył Jehowę, pobudzała go do zdobywania się na poświęcenia dla Niego oraz dla nas (Jana 14:31; 15:13). Swojej miłości do ludzi dowiódł tym, jak żył, kiedy był na ziemi. Każdego dnia okazywał innym serdeczność i empatię, nawet jeśli spotykał się ze sprzeciwem. Ważnym wyrazem jego miłości do ludzi było uczenie ich o Królestwie Bożym (Łuk. 4:43, 44). Poza tym dowiódł ofiarnej miłości do Boga i ludzi, zgadzając się na męczeńską śmierć z rąk grzeszników. W ten sposób otworzył nam wszystkim drogę do życia wiecznego.

 9. Jak możemy naśladować Jezusa w okazywaniu miłości?

⁹ Oddaliśmy życie naszemu niebiańskiemu Ojcu i przyjęliśmy chrzest, bo bardzo Go kochamy. Dlatego wzorem Jezusa powinniśmy dowodzić miłości do Jehowy tym, jak traktujemy ludzi. Apostoł Jan napisał: „Kto nie kocha brata, którego widzi, nie może kochać Boga, którego nie widzi” (1 Jana 4:20). Warto zadać sobie pytania: „Jak silna jest moja miłość do ludzi? Czy okazuję innym empatię, nawet gdy są wobec mnie nieuprzejmi? Czy miłość pobudza mnie do poświęcania czasu i środków na uczenie innych o Jehowie? Czy robię to chętnie, nawet jeśli większość nie ceni moich starań albo mi się sprzeciwia? Czy mogę wygospodarować więcej czasu na udział w tej działalności?” (Efez. 5:15, 16).

10. Jak Jezus zabiegał o pokój?

¹⁰ Jezus był usposobiony pokojowo. Kiedy ludzie źle go traktowali, nie odwzajemniał się tym samym. Ale to nie wszystko. Zabiegał o pokój w ten sposób, że łagodził napięte sytuacje i zachęcał innych, by zażegnywali nieporozumienia. Na przykład uczył ich, że muszą pogodzić się z bratem, jeśli chcą, żeby Jehowa akceptował ich sposób wielbienia (Mat. 5:9, 23, 24). Niejeden raz tłumaczył też apostołom, że nie powinni spierać się o to, kto z nich jest najważniejszy (Łuk. 9:46-48; 22:24-27).

11. Jak możemy zabiegać o pokój?

¹¹ Zabieganie o pokój to coś więcej niż po prostu bycie niekonfliktowym. Powinniśmy dokładać starań, żeby utrzymywać z innymi pokojowe relacje, i zachęcać naszych braci i siostry do wyjaśniania nieporozumień (Filip. 4:2, 3; Jak. 3:17, 18). Moglibyśmy zadać sobie pytania: „Co jestem gotowy poświęcić, żeby mieć z innymi pokojowe relacje? Czy kiedy brat lub siostra mnie zrani, chowam urazę? Nawet jeśli uważam, że to nie ja zawiniłem, czy jestem gotowy sam wyciągnąć rękę do zgody, czy raczej czekam, aż to druga strona wykaże inicjatywę? Czy kiedy to stosowne, zachęcam skłócone osoby, żeby się pogodziły?”.

12. Jak Jezus okazywał życzliwość?

¹² Jezus okazywał życzliwość (Mat. 11:28-30). Przejawiało się to w tym, że był delikatny i ustępliwy. Na przykład kiedy pewna Fenicjanka błagała go, żeby uleczył jej dziecko, z początku jej odmówił, ale gdy zobaczył jej wielką wiarę, życzliwie zrobił to, o co prosiła (Mat. 15:22-28). Jednak życzliwość Jezusa nie oznaczała, że był pobłażliwy. Czasami wręcz wyrażała się w tym, że był stanowczy wobec tych, których kochał. Kiedy Piotr próbował go zniechęcić do spełnienia woli Jehowy, skorygował go w obecności innych uczniów (Marka 8:32, 33). Zrobił to nie dlatego, żeby go upokorzyć, ale żeby go szkolić. Chciał też przypomnieć innym uczniom, że nie powinni zniechęcać swojego Mistrza, tylko go wspierać. Piotr na pewno czuł się zawstydzony, ale to skorygowanie wyszło mu na dobre.

13. Jak możemy okazywać prawdziwą życzliwość?

¹³ Prawdziwa życzliwość czasem wymaga, żebyśmy skorygowali kogoś, kogo kochamy. Powinniśmy wtedy naśladować Jezusa i udzielać rad opartych na Słowie Bożym. Bądźmy delikatni. Myślmy o takiej osobie pozytywnie i ufajmy, że jeśli kocha Jehowę, weźmie sobie naszą życzliwą radę do serca. Zapytajmy siebie: „Czy mam odwagę się odezwać, kiedy widzę, że ktoś mi bliski robi coś złego? Jeśli muszę udzielić rady, czy robię to w sposób życzliwy, czy szorstki? Z jakich pobudek jej udzielam? Czy dlatego, że ktoś mnie zirytował, czy dlatego, że chcę mu pomóc?”.

14. Jak Jezus okazywał dobroć?

¹⁴ Jezus wie, co jest dobre, i zgodnie z tym postępuje. Kocha swojego Ojca, dlatego zawsze robi to, co właściwe, i zawsze z właściwych pobudek. Osoba, która przejawia dobroć, szuka okazji, żeby pomagać innym, wyświadczać im dobro. Nie wystarczy wiedzieć, co jest właściwe. Trzeba jeszcze zgodnie z tym postępować, i to z właściwych pobudek. Ktoś mógłby się zastanawiać: „Czy można robić to, co właściwe, z niewłaściwych pobudek?”. Tak. Na przykład Jezus wspomniał o ludziach, którzy wspierali biednych tylko po to, żeby inni ich za to chwalili. Te na pozór dobre czyny nie miały dla Jehowy większej wartości (Mat. 6:1-4).

15. Kiedy okazujemy prawdziwą dobroć?

¹⁵ Prawdziwą dobroć okazujemy tylko wtedy, gdy robimy właściwe rzeczy z niesamolubnych pobudek. Mógłbyś więc zadać sobie pytania: „Jeśli wiem, co w danej sytuacji należałoby zrobić, to czy zgodnie z tym działam? Z jakich pobudek wyświadczam innym dobro?”.

16. Co powinniśmy robić każdego dnia i dlaczego?

¹⁶ Nie powinniśmy uważać, że praca nad nową osobowością kończy się w chwili chrztu. Musimy cały czas dbać o to piękne „ubranie”. Robimy to między innymi wtedy, gdy każdego dnia szukamy sposobów na przejawianie owoców ducha. Jehowa jest Bogiem czynu, a Jego duch — czynną siłą (Rodz. 1:2). Dlatego każdy owoc tego ducha może i powinien pobudzać nas do działania. Uczeń Jakub napisał: „Wiara bez uczynków jest martwa” (Jak. 2:26). To samo można powiedzieć o wszystkich pozostałych owocach ducha. Za każdym razem, kiedy je przejawiamy, dowodzimy, że oddziałuje na nas duch Boży.

17. Co powinniśmy zrobić, jeśli zdarzy się, że zabraknie nam któregoś owocu ducha?

¹⁷ Nawet chrześcijaninowi, który jest już po chrzcie wiele lat, czasem może być trudno przejawiać owoce ducha. Najważniejsze jest jednak, żeby się nie poddawać. Rozważmy pewien przykład: Gdybyś rozdarł swoje ulubione ubranie, czy od razu byś je wyrzucił? Nie. Prawdopodobnie spróbowałbyś je naprawić. A później byłbyś ostrożniejszy. Jeśli więc zdarzy ci się zachować nieżyczliwie albo zabraknie ci cierpliwości, nie zniechęcaj się. Kiedy szczerze przeprosisz osobę, którą zraniłeś, pomoże to naprawić wasze nadszarpnięte relacje. I postanów sobie nie powtarzać tego błędu w przyszłości.

18. Czego możesz być pewny?

¹⁸ Jak to dobrze, że Jezus zostawił nam wzór! Im bardziej naśladujemy jego sposób myślenia, tym łatwiej będzie nam naśladować jego postępowanie. A im lepiej to robimy, tym piękniejsza będzie nasza osobowość. W tym artykule omówiliśmy tylko cztery owoce ducha świętego. Warto przeanalizować również inne i zastanowić się, jak radzimy sobie z ich przejawianiem. Artykuły na ten temat można znaleźć za pomocą Przewodnika po publikacjach Świadków Jehowy (patrz: Życie chrześcijańskie > Owoc ducha). Bądź pewny, że jeśli dokładasz starań, by włożyć na siebie nową osobowość i utrzymywać ją w dobrym stanie, Jehowa ci w tym pomoże!