-
Czy należy uprawiać dżudo lub karate?Przebudźcie się! — 1982 | nr 2
-
-
najważniejszą sprawą w życiu. Chrześcijanin wie przecież, że ćwiczenia cielesne nie mają nic wspólnego z obietnicą życia wiecznego, tak samo jak nie ma z nią nic wspólnego zawartość portfela czy portmonetki. Chcąc sobie zaskarbić życie wieczne, trzeba się sumiennie stosować do zasad biblijnych, trwać w zbożnym oddaniu i pozostawać w pokojowych stosunkach z Bogiem (1 Tym. 6:6-8, 11, 12).
-
-
Co zrobić z przedmiotami kultu bałwochwalczego?Przebudźcie się! — 1982 | nr 2
-
-
Co zrobić z przedmiotami kultu bałwochwalczego?
ZŁOTO — błyszczące i cenne. Co byś zrobił, gdybyś odziedziczył niewielki majątek w złocie? Może powiesz: „Już ja bym sobie z tym poradził”. Jednakże pewna Hiszpanka, która niedawno znalazła się w takiej sytuacji, naprawdę nie wiedziała, co począć.
Ojciec pozostawił jej po sobie kilka złotych przedmiotów kultowych, między innymi duży złoty krzyż wysadzany drogimi kamieniami i złote statuetki — reprodukcje posągów czczonych w tych okolicach Hiszpanii przez wiele ludzi chodzących do kościoła. Oprócz tego otrzymała w spadku kilka złotych medalików z wizerunkami świętych, które niejeden tamtejszy katolik nosi na szyi.
Zastanawiała się, co zrobić z tymi przedmiotami kultu religijnego. Może i ty już kiedyś stanąłeś wobec takiego problemu albo może przyjdzie ci jeszcze zająć się tym w przyszłości. Ponadto może cię w tej sprawie poprosić o radę ktoś, kto chciałby postąpić zgodnie z zasadami biblijnymi.
„Ale dlaczego miałoby to nastręczać jakieś problemy?” — pomyślą niektórzy. Czy ona nie mogła po prostu zatrzymać tych przedmiotów albo ich sprzedać, jeśli jej bardziej zależało na pieniądzach, które mogłaby za nie otrzymać?
Była niezdecydowana, ponieważ dobrze wiedziała, czym są te przedmioty ze złota, oraz do czego służyły i jeszcze mogłyby służyć. Tak jak wiele innych ludzi pilnie studiujących Słowo Boże zdawała sobie sprawę z tego, że prawdziwy Bóg potępia sporządzanie wizerunków jako przedmiotów kultu i posługiwanie się nimi w praktykach religijnych. Jedno z dziesięciu przykazań, które Bóg dał Izraelitom, brzmiało: „Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią! Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył” (Wyjścia 20:4, 5, katolicka Biblia Tysiąclecia, wyd. II). Również chrześcijanom, którzy chcieli zyskać uznanie u Boga, nie wolno było posługiwać się w celach religijnych żadnymi bałwochwalczymi posągami ani wizerunkami. Apostoł Paweł napisał: „Dlatego też, najmilsi moi, strzeżcie się bałwochwalstwa. (...) nie możecie zasiadać przy stole Pana i przy stole demonów” (1 Kor. 10:14, 19-21, BT; Dzieje 17:29).
Niejeden człowiek, zapoznawszy się z tym, co mówi Biblia, uznał za konieczne pozbyć się obrazów, ikon, medalików i krzyży, przed którymi dotychczas się modlił, którymi się posługiwał podczas nabożeństw albo które darzył czcią. Nasuwa się jednak pytanie, co zrobić z tymi przedmiotami kultu bałwochwalczego? Co ty byś z nimi zrobił? Czy byś je zniszczył, sprzedał lub komuś podarował?
Wspomniana Hiszpanka wiedziała, że Biblia radzi, aby je zniszczyć i że są w niej podane odpowiednie przykłady takiego postępowania. Zanim Izraelici weszli do Ziemi Obiecanej i pokonali zamieszkałych tam pogan, Bóg nakazał im: „Posągi ich bogów spalisz, nie będziesz pożądał srebra ani złota, jakie jest na nich, i nie weźmiesz go dla siebie, aby cię to nie uwikłało, gdyż Bóg twój, Jahwe, się tym brzydzi. Nic obrzydłego nie wprowadzisz do twego domu, gdyż byłbyś przedmiotem klątwy jako ono [groziłoby ci zniszczenie]” (Powt. Pr. 7:25, 26, BT; zob. też Wyjścia 32:1-10, 20).
Również to, co uczynili ze swymi czarnoksięskimi księgami mieszkańcy starożytnego Efezu, którzy się stali chrześcijanami, wskazuje, jaką decyzję można powziąć co do przedmiotów służących do praktykowania religii fałszywej. Czytamy bowiem: „Wielu też z tych, co uprawiali magię, poznosiło księgi i paliło je wobec wszystkich. Wartość ich obliczono na pięćdziesiąt tysięcy denarów w srebrze” (Dzieje 19:18, 19, BT).
-