-
Kazanie na Górze Pierwsze trzy zapowiedzi szczęściaStrażnica — 1978 | nr 20
-
-
są nazwani „współdziedzicami Chrystusa”, gdyż razem z nim będą zarządzać jego ziemskim dziedzictwem (Rzym. 8:17). Prócz tego w ziemskiej dziedzinie Królestwa Jezusa wielu innym osobom o usposobieniu „owiec” zostanie udostępnione życie wieczne (Mat. 25:33, 34, 46). Doprawdy uszczęśliwiająca perspektywa!
-
-
Pytania czytelnikówStrażnica — 1978 | nr 20
-
-
Pytania czytelników
● Co miał na myśli Bóg, kiedy powiedział do Jonasza, że w mieście Niniwie jest więcej niż 120 000 ludzi, którzy „nie odróżniają swej prawej ręki od lewej”?
Jehowa Bóg posłał proroka Jonasza do Niniwy, aby zapowiedział grożącą jej zagładę. Cała ludność okazała wtedy skruchę, wobec czego Bóg postanowił oszczędzić miasto. Jonasz zareagował niezadowoleniem na taki obrót sprawy, ale Bóg rzekł mu: „Czyż (...) nie powinienem mieć litości nad Niniwą, wielkim miastem, gdzie znajduje się więcej niż sto dwadzieścia tysięcy ludzi, którzy nie odróżniają swej prawej ręki od lewej, a nadto mnóstwo zwierząt?” — Jonasza 4:11.
Niektórzy komentatorzy pojmują rzecz w ten sposób, że było w mieście 120 000 dzieci (w wieku być może poniżej 5 lub 7 lat), a stąd szacują ogólną liczbę ludności na 600 000. Komentatorzy tacy odwołują się do przykładu, kiedy to Bóg oświadczył Mojżeszowi, że do Ziemi Obiecanej wejdą jedynie „najmniejsze dzieci”, czyli „synowie wasi, którzy dziś dobra od zła nie odróżniają” (Powt. Pr. 1:39). Nadmieniają z kolei, że jeśli Jehowa gotów był ocalić Sodomę, gdyby znalazło się w niej chociaż dziesięciu sprawiedliwych, to Jego miłosierdzie z pewnością by Go pobudzało do ocalenia wielkiego miasta, w którym mieszkało 120 000 malców nie umiejących jeszcze odróżniać jednej ręki od drugiej. — Rodz. 18:22-32.
Warto wszakże zaznaczyć, że określenie „najmniejsze dzieci” z Księgi Powtórzonego Prawa 1:39 zapewne obejmowało potomków do dziewiętnastego roku życia włącznie (Liczb 14:29). Poza tym 120 000 mieszkańców, o których jest mowa w Księdze Jonasza 4:11, nie nazwano tam „najmniejszymi dziećmi”, lecz określono ich słowem adam, hebrajskim wyrazem oznaczającym „mężczyznę” lub „człowieka”. Ponadto w Sodomie musiało chyba być więcej niż dziesięcioro małych dzieci, a stąd słowa Boga dotyczyły dziesięciu odpowiedzialnych, sprawiedliwych ludzi dorosłych. W takim razie Jehowa mógł według Księgi Jonasza 4:11 potraktować całą społeczność Niniwy jako 120 000 ludzi, którzy w rzeczy samej nie umieją odróżniać swej prawej ręki od lewej.
Przez omawiane opisowe określenie Bóg oczywiście nie chciał dawać do zrozumienia, iż byli oni tak ograniczeni umysłowo, że nie potrafili odróżnić jednej ze swych rąk od drugiej; dowody archeologiczne świadczą o wybitnych uzdolnieniach technicznych mieszkańców Niniwy. Bóg wskazał raczej na okoliczność, że w istocie nie znali rozsądnych zasad, na których podstawie mieliby osądzić, co jest właściwe, a co niewłaściwe z punktu widzenia Bożego. Kiedy Jonasz przekazał im orędzie od Boga, mogli odróżnić dobro od zła; okazali skruchę i odwrócili się od zła.
-