-
Pytania czytelnikówStrażnica — 1977 | nr 15
-
-
popełnionym wskutek niedoskonałości wspomina apostoł Jan, gdy wymienia „grzech, który nie sprowadza śmierci” (1 Jana 5:16). Bóg może przebaczyć takie upadki. Wszak Jan wyjaśnił: „Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, Bóg jako wierny i sprawiedliwy odpuści je nam i oczyści nas z wszelkiej nieprawości”. — 1 Jana 1:9.
Konieczna jest jednak skrucha. Gdyby w dobie obecnej namaszczony chrześcijanin popełnił poważny grzech i nie okazał skruchy, to posłuszny radzie Bożej zbór musiałby go wykluczyć. Ale jeśli potem zdobyłby się na skruchę, to może dostąpić przebaczenia i być z powrotem przyjęty jak tamten Koryntianin.
Ma się rozumieć, że Bóg nie przebacza wszelkich grzechów. Zgodnie z tym, co Jezus powiedział w Ewangelii według Marka 3:28, 29, ktokolwiek dobrowolnie i świadomie bluźni przeciw duchowi świętemu, nigdy nie uzyska przebaczenia. A Paweł napisał: „Jeśli bowiem dobrowolnie grzeszymy po otrzymaniu pełnego poznania prawdy, to już nie ma dla nas ofiary przebłagalnej za grzechy, ale jedynie jakieś przerażające oczekiwanie sądu i żar ognia, który ma trawić przeciwników” (Hebr. 10:26, 27). Taki niewybaczalny grzech prawdopodobnie miał na myśli Jan, gdy mówił o grzechu, „który sprowadza śmierć”. — 1 Jana 5:16.
Gdyby namaszczony chrześcijanin występował przeciwko duchowi, świadomie pogrążając się w grzechu bez okazania skruchy i ‛na nowo przybijając do pala Syna Bożego’, Bóg odrzuciłby go całkowicie i na zawsze (Hebr. 6:4-6, NW). Brak skruchy uniemożliwia ponowne przyjęcie. Jehowa zechce wybrać i namaścić innego chrześcijanina w jego miejsce, aby utrzymać pełną liczbę 144 000 pomazańców. Można to porównać z niebiańskim wyborem Macieja na miejsce niewiernego Judasza Iskarioty, żeby pozostało dwunastu wiernych apostołów Jezusa, na których jest zbudowany zbór chrześcijański. — Dzieje 1:23-26; Efez. 2:20.
Czy to znaczy, że w razie wykluczenia namaszczonego chrześcijanina Jehowa natychmiast wybiera kogoś w jego miejsce? Nikt nie może tak twierdzić, gdyż nie wiemy, czy wykluczony dopuścił się grzechu nie do przebaczenia. Jest to wiadome Jehowie i dlatego sprawę trzeba pozostawić w Jego rękach. On sam decyduje o tym, jak i kiedy zechce przystąpić do wybrania kogoś innego. Nie podał w Biblii szczegółów na ten temat. Zamiast więc snuć spekulacje wokół tego, co zrobi, lub zgadywać, czy wykluczona osoba ma jeszcze możliwość okazania skruchy, lepiej zostawić to Jehowie, sprawiedliwemu Sędziemu. — Hebr. 12:23.
Jeżeli zbór musiał kogoś wykluczyć, a później ten grzesznik okazuje skruchę i zostaje znowu przyjęty, to możemy się radować z miłosierdzia Jehowy i Jego gotowości przebaczania (Łuk. 15:7). Nie odgrywa tu roli, czy dana osoba miała nadzieję niebiańską i nadal ją żywi, czy miała i nadal ma nadzieję życia wiecznego na ziemi. Każdy z nas powinien wziąć sobie do serca wynikającą stąd lekcję: że wszyscy musimy ustawicznie walczyć z niedoskonałością i grzechem, że w razie zgrzeszenia musimy szukać przebaczenia, i że musimy wytrwać do końca, aby dostąpić zbawienia. — Mat. 10:22.
-
-
„Podarek w zanadrzu”Strażnica — 1977 | nr 15
-
-
„Podarek w zanadrzu”
W Księdze Przysłów 21:14 jest mowa o „podarku w zanadrzu”. W tym wypadku „zanadrze” odnosi się widocznie do fałdu w górnej części szat, powyżej pasa. Tam właśnie chowano dar potajemny do czasu przekazania go w „zanadrze” komuś drugiemu.
-