-
Dlaczego miłość „wszystko znosi”?Strażnica — 1979 | nr 20
-
-
i zawsze gotowa ‛wszystko przebaczać’, miłość każe nam uwzględniać słabości bliźnich. Miłość ułatwia nam znoszenie czyichś irytujących manier — na przykład ostrego tonu, jakichś gestów lub po prostu gadatliwości. Z miłości zakryjemy nawet całe mnóstwo takich przywar (1 Piotra 4:8).
Wśród następnych przyczyn, dla których „nie ma niczego, czemu miłość by nie sprostała”, wypada wymienić fakt, że „miłość nie jest chełpliwa, nie nadyma się” (1 Kor. 13:4, NP). Pycha usposabia ludzi krytycznie w stosunku do innych, wskutek czego nie mają ochoty godzić się z ich słabościami i niedociągnięciami. Natomiast człowiek pokorny nie jest przewrażliwiony, nie troszczy się też przesadnie o swoje osobiste dobro lub interesy. Pokorny jest gotów usłużyć w czymś drugim i z serca uwzględnia skrupuły jednostek o słabym sumieniu (Rzym. 15:1, 2).
W dobie obecnej wielu chrześcijan oddanych Bogu udaje się do obcych krajów w charakterze misjonarzy, a inni przeprowadzają się do miejsc, gdzie pilnie potrzebni są głosiciele „dobrej nowiny”. Jedni i drudzy gotowi są znosić gorsze warunki życia, poprzestawać na mniejszych dochodach, i borykać się z obojętnością lub nawet sprzeciwem — po prostu z miłości do bliźnich. Ci również potem potwierdzają, że miłość „wszystko znosi”. A co można powiedzieć o tobie?
Czy jesteś pełen tego rodzaju miłości? Czy pracujesz wytrwale nad tym, żeby ją przejawiać na zewnątrz?
-
-
Pytania czytelnikówStrażnica — 1979 | nr 20
-
-
Pytania czytelników
● Czy w Liście 1 do Koryntian 2:9 apostoł Paweł przytoczył cytat z księgi apokryficznej?
Nie, przypuszczenie takie jest bezpodstawne.
Czytamy tam: „Głosimy tedy, jak napisano: Czego oko nie widziało i ucho nie słyszało, i co do serca ludzkiego nie wstąpiło, to przygotował Bóg tym, którzy go miłują” (NP).
Prawdopodobnie Paweł powołał się na Księgę Izajasza 64:4. Ale przytoczone słowa nie odpowiadają ściśle tekstowi z Izajasza 64:4 w języku hebrajskim ani też w greckim przekładzie „Septuaginty”. W związku z tym niektórzy komentatorzy sugerują, iż Paweł cytował z apokryficznych (niekanonicznych) ksiąg zatytułowanych: „Apokalipsa Eliasza” oraz „Wniebowstąpienie Izajasza”, gdyż obie te księgi zawierają takie sformułowanie, jak pierwszy List do Koryntian 2:9. Niemniej jednak szereg faktów przemawia przeciwko temu wnioskowi.
Żaden z pisarzy Chrześcijańskich Pism Greckich (Nowego Testamentu) nie wprowadzał nigdy cytatów z takich dzieł słowami: „jak napisano”. Nie da się również ustalić, kiedy powstały tamte dwie księgi apokryficzne. Nawet gdyby zostały napisane stosunkowo wcześnie, mogły być potem przeredagowane z dopisaniem słów Pawła. Podobnie zresztą inne dzieła apokryficzne były później zmieniane i przerabiane.
-