-
Przyjaźń z Jehową czy ze światem?Strażnica — 1976 | nr 21
-
-
też do „wielkiej rzeszy”, doznamy obfitych błogosławieństw już TERAZ, a co najważniejsze, otrzymamy w końcu nagrodę życia wiecznotrwałego w sprawiedliwym nowym porządku, w którym znajdą miejsce dla siebie tylko i wyłącznie przyjaciele Jehowy. — 1 Tym. 4:8.
-
-
„Świętymi bądźcie”, ponieważ Jehowa jest ŚwiętyStrażnica — 1976 | nr 21
-
-
„Świętymi bądźcie”, ponieważ Jehowa jest Święty
„W całym postępowaniu stańcie się wy również świętymi”. — 1 Piotra 1:15.
1. Jakie myśli mogą się kojarzyć ze słowem „święty”?
O CZYM myślisz, czytelniku, gdy ktoś w twojej obecności wypowiada słowo „święty”? Czy uważasz, że „świętość” to stan dla ciebie nieosiągalny, właściwość, której nigdy nie byłbyś w stanie sobie przyswoić? Inaczej mówiąc: czy mniemasz, iż nigdy nie spełnisz wymagań stawianych „świętym”? A może przeciwnie, wyobrażasz sobie „świętego” tak, jak przedstawiają swoich „świętych” bądź to nominalne chrześcijaństwo, bądź też pogaństwo — że jest to człowiek prezentujący nabożny wygląd, ubrany w szczególny strój, z namaszczeniem celebrujący każdy swój krok i oczywiście mający się za lepszego od innych ludzi? Jeżeli na dźwięk słowa „święty” staje ci przed oczami taki osobnik, powinieneś jeszcze dołożyć starań, aby się dowiedzieć, co ten wyraz oznacza w Piśmie Świętym, czyli w Biblii.
2. Jaką treść zawierają słowa hebrajskie i greckie, tłumaczone na „święty” i „świętość”?
2 Występujące w Biblii określenia „święty” i „świętość” są tłumaczeniem hebrajskich słów, których podstawowy rdzeń zdaje się znaczyć po prostu: „być czystym”, „być nowym lub świeżym, bez skazy”. Hebrajskie te wyrazy stosowano w sensie literalnym, ale co istotniejsze, także w sensie przenośnym, duchowym, czyli moralnym. Z czasem czystość moralna, niewinność i świętość stały się głównym zakresem funkcjonowania tych słów. Mieści się w nich także pojęcie oddzielenia albo odosobnienia i poświęcenia Bogu. W Chrześcijańskich Pismach Greckich dane dwa wyrazy również oznaczają wyodrębnienie dla Boga i nawiązują do czystości lub doskonałości w osobistym prowadzeniu się określonej jednostki.
3. Jakiej podwójnej rady udzielono nam w Liście 1 Piotra 1:14-16? Co skłania nas do usłuchania tych słów?
3 Lepiej teraz pojmując znaczenie tych słów, możemy tym łatwiej zrozumieć, dlaczego apostoł Piotr udzielił rady zapisanej w jego Pierwszym Liście 1:14-16: „Bądźcie jak posłuszne dzieci. Nie stosujcie się do waszych dawniejszych żądz, gdy byliście nieświadomi, ale w całym postępowaniu stańcie się wy również świętymi na wzór Świętego, który was powołał, gdyż jest napisane: ‛Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty’”. Czy zauważyłeś, że Piotr porusza w tej wypowiedzi dwa zasadnicze punkty? Najpierw pisze: „Nie stosujcie się do waszych dawniejszych żądz”, a potem stwierdza, że powinniśmy być „świętymi”. Jaki bodziec pobudza nas do zareagowania na ten podwójny nakaz? Chcemy być „świętymi” przede wszystkim dlatego, że Jehowa jest „święty”. Piotr słusznie przytoczył słowa: „Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty”.
OSIĄGANIE ŚWIĘTOŚCI
4. W jaki sposób można osiągnąć świętość? Jaką rolę w tym zakresie odgrywa prawda?
4 W jaki sposób osiąga się świętość, skoro jest ona cechą właściwą Bogu, a nas obciąża brzemię niedoskonałości? Przytoczone wyżej słowa z Listu 1 Piotra 1:14 tłumaczą nam, że musimy przede wszystkim wykazać dziecięce posłuszeństwo, a potem werset dwudziesty drugi uzupełnia: „Dusze swoje uświęciliście, będąc posłuszni prawdzie”. Jasne więc, że chcąc osiągnąć świętość, trzeba jak dziecko być posłusznym prawdzie zawartej w Słowie Bożym. Jezus dobrze zdawał sobie sprawę z roli, jaką ta „prawda” odgrywa w uzyskaniu świętej pozycji u Boga, bowiem w myśl Ewangelii według Jana 17:17 rzekł: „Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą”. Zatem aby być ‛czystymi, świeżymi, bez skazy’ oraz ‛wyodrębnionymi’ dla Boga, musimy być posłuszni prawdzie i pozwolić jej aktywnie oddziaływać na nasze życie.
5. (a) Czemu równałoby się nieposłuszeństwo względem prawdy? Jakie dwa przykłady to potwierdzają? (b) Co to jest grzech? Wyjaśnij, jak mamy się wystrzegać grzeszenia przeciw Bogu.
5 Powinniśmy wyraźnie sobie uprzytomnić fakt, że posłuszeństwo prawdzie oznacza posłuszeństwo wobec naszego Stwórcy. Nieposłuszeństwo względem prawdy, okazane przez powrót do poprzednich nieczystych pragnień i obyczajów, równałoby się grzechowi przeciw samemu Jehowie. Okoliczność tę zrozumiał Dawid, gdy po czasie rozmyślał nad swym cudzołożnym związkiem z Batszebą. Przejęty skruchą, wypowiedział następujące dobitne słowa: „Przeciwko tobie samemu [Jehowo] zgrzeszyłem i uczyniłem to, co złe w oczach twoich” (Ps. 51:6, NP). Do podobnego wniosku doszedł syn marnotrawny, gdy się opamiętał i porzucił nieświęte, rozpustne, wyuzdane postępowanie, w którym się uprzednio pogrążył. Znalazło to wyraz w jego słowach: „Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie” (Łuk. 15:18). Grzech bywa określany jako niedopisanie pod względem moralnym, jako chybienie celu: doskonałości, i dlatego obciążony nim chrześcijanin traci świętość, nieskazitelność, duchowo pojętą czystość. Wdzięczność za wszystko, co dla niego uczynił Jehowa, powinna chrześcijanina pobudzać do bezustannej walki o pozostanie lojalnym i posłusznym prawdzie; chrześcijanin taki wystrzega się samowoli, która by go doprowadziła do grzechu przeciw Bogu.
6. Czy świętość wymagana od Izraelitów miała się ograniczać jedynie do życia religijnego? Uzasadnij twą odpowiedź.
6 Jehowa życzył sobie, żeby Izraelici, którzy przez wieki stanowili Jego lud wybrany, byli narodem świętym. Pragnął, by coraz bardziej upodabniali się do Niego. Aby lepiej zrozumieć, co to znaczyło, rozważmy pokrótce, jak Bóg postępował z tym ludem w czasach obowiązywania Prawa Mojżeszowego. Jehowa powiedział do Izraelitów: „Bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty, Jahwe, Bóg wasz!” (Kapł. 19:2). Jakie jednak dziedziny życia ludzkiego miał tu na myśli Bóg? Czy chodziło tylko o sprawy i przedsięwzięcia religijne? Nie, żadne takie ograniczenia nie wchodziły wcale w rachubę. Z kontekstu, to jest z pozostałych trzydziestu pięciu wierszy tegoż rozdziału, wynika jasno, że Bóg mówił tutaj o wszelkich przejawach życia narodu żydowskiego. Wymienił bezpośrednio takie rzeczy, jak: kradzież, bezstronność w ferowaniu wyroków, używanie miar i
-