-
Nasze schronienie pod panowaniem niezniszczalnego „Królestwa Niebios”Strażnica — 1976 | nr 11
-
-
nominalne chrześcijaństwo. Jest to religia wielkich mas przepojona pogańskimi obyczajami, świeckim tokiem myślenia i niegodziwością, tradycjami ludzkimi, obłudą, naukami demonów. Chrześcijaństwo to dobrowolnie weszło w skład Babilonu Wielkiego, ogólnoświatowej dziedziny panowania religii fałszywej, i stanowi dominującą część tego imperium religijnego. — Apok. 17:3-6; Gal. 5:9, 19-21.
-
-
Kto szuka schronienia musi zdecydowanie stanąć po właściwej stronieStrażnica — 1976 | nr 11
-
-
Kto szuka schronienia musi zdecydowanie stanąć po właściwej stronie
1. Jakie dwie symboliczne niewiasty opisuje Księga Apokalipsy? Kogo one przedstawiają?
WYSTARCZY choćby pobieżnie przejrzeć ostatnią księgę Pisma Świętego, żeby się przekonać, iż ukazano tam w silnym kontraście dwie symboliczne kobiety. Jedną z nich jest Babilon Wielki, a drugą — „Małżonka” Baranka Bożego. Pierwsza jest napiętnowana mianem „Nierządnicy”; druga, „Oblubienica, Małżonka Baranka”, jest dziewicą (Apok. 17:3-6, 15; 21:9). Obie są organizacjami religijnymi, ale jedną cechuje plugawość, a drugą wszelkie cnoty. „Oblubienica, Małżonka Baranka”, to zbór 144 000 dziewiczo czystych, wiernych naśladowców Baranka Jezusa Chrystusa, którzy są wszyscy duchowymi Izraelitami. Babilonem Wielkim jest ogólnoświatowe imperium religii fałszywej, wywodzące się jeszcze ze starożytnego Babilonu. Należą do niego wszyscy, którzy praktykują religie sprzeczne z prawdziwym chrystianizmem. Właśnie dlatego apostoł Jan ujrzał tę „Niewiastę pijaną krwią świętych i krwią świadków Jezusa” (Apok. 17:6). Religia członków Babilonu Wielkiego nie jest więc chrześcijańska, tylko babilońska, a stąd fałszywa.
2. Jaka więź łączy nominalne chrześcijaństwo z Babilonem Wielkim? Po czym można to poznać?
2 Zostawszy czołową organizacją religijną w rzymskim mocarstwie światowym, nominalne chrześcijaństwo stało się zarazem jakby córą Babilonu Wielkiego, o którym powiedziano: „A na jej czole wypisane imię — tajemnica: ‛Wielki Babilon. Macierz nierządnic i obrzydliwości ziemi’” (Apok. 17:5). Nic więc dziwnego, że chrześcijaństwo idzie w ślady tej swojej matki religijnej, „z którą nierządu się dopuścili królowie ziemi, a mieszkańcy ziemi się upili winem jej nierządu” (Apok. 17:1, 2). Chrześcijaństwo utrzymuje związki zażyłej przyjaźni ze światem. Przypomina to nam werset z Listu Jakuba 4:4: „Cudzołożnicy, czy nie wiecie, że przyjaźń ze światem jest nieprzyjaźnią z Bogiem? Jeżeli więc ktoś zamierzałby być przyjacielem świata, staje się nieprzyjacielem Boga”. Liczne powiązania kościoła z państwem w krajach nominalnego chrześcijaństwa nie przynoszą mu chluby. Stanowią jawne znamię wszetecznicy duchowej, bezwstydnie wtrącającej się do polityki światowej. Została ona zdemaskowana jako nieczyste i fałszywe
-