-
RabsarisWnikliwe poznawanie Pism, tom 2: Mądrość-Żywopłot
-
-
RABSARIS
(„naczelny dworzanin”).
Tytuł naczelnego dworzanina w administracji asyryjskiej i babilońskiej. Rabsaris był jednym z trzech dostojników asyryjskich, których za czasów Ezechiasza król Asyrii wysłał z żądaniem poddania Jerozolimy (2Kl 18:17).
Rabsaris należał do urzędników babilońskich przejmujących w imieniu Nebukadneccara władzę nad Jerozolimą po jej zdobyciu w 607 r. p.n.e. O rabsarisie Nebuszazbanie wspomniano w związku z Jeremiaszem, który został skierowany do Gedaliasza, by u niego zamieszkać (Jer 39:3, 13, 14; 40:1-5). Archeolodzy odkryli inskrypcje z tym tytułem (Bulletin of the Israel Exploration Society, Jerozolima 1967, t. XXXI, s. 77; Le palais royal d’Ugarit, III, Paryż 1955, nr 16:162, s. 126).
-
-
RabszakWnikliwe poznawanie Pism, tom 2: Mądrość-Żywopłot
-
-
RABSZAK
(z akad., prawdopodobnie: „wielki podczaszy”).
Tytuł wysokiego urzędnika asyryjskiego (2Kl 18:17). W pewnej inskrypcji asyryjski król Tiglat-Pileser III oznajmił: „Wysłałem do Tyru mojego oficera rabsaka”. A na jednej z tabliczek przechowywanych w Muzeum Brytyjskim znajduje się następująca inskrypcja króla Asurbanipala: „Rozkazałem dołączyć do moich wojsk (w Egipcie) oficera rabsaka” (Ancient Near Eastern Texts, red. J. Pritchard, 1974, ss. 282, 296).
Gdy asyryjski król Sancherib oblegał twierdzę Lachisz w Judzie, wysłał do Jerozolimy potężne wojsko pod wodzą tartana, głównego dowódcy, i dwóch innych wysokich urzędników, rabsarisa i rabszaka (2Kl 18:17; cała relacja także w Iz rozdz. 36, 37). Cała trójka stanęła koło kanału górnej sadzawki. Rabszak, którego imienia nie podano, wystąpił jako mówca i próbował nakłonić króla Ezechiasza do dobrowolnej kapitulacji (2Kl 18:19-25). Dobrze znał zarówno język hebrajski, jak i syryjski. Zawołał po hebrajsku do króla Ezechiasza, ale na spotkanie przyszło jego trzech dworzan.
-