-
Kiedy Jezus przyjdzie w chwale swego KrólestwaStrażnica — 1997 | 15 maja
-
-
Otoczeni chwałą towarzysze Jezusa
9. Czy należy oczekiwać, że podczas urzeczywistnienia się wizji przemienienia pojawią się z Jezusem Mojżesz i Eliasz? Wyjaśnij to szerzej.
9 W wizji przemienienia wraz z Jezusem pojawili się Mojżesz i Eliasz (Mateusza 17:2, 3). Czy byli obecni literalnie? Bynajmniej, obaj bowiem od dawna spali w grobie, czekając na zmartwychwstanie (Kaznodziei 9:5, 10; Hebrajczyków 11:35). Czy pojawią się z Jezusem, gdy ten przyjdzie w chwale niebiańskiej? Nie, gdyż Mojżesz i Eliasz żyli w okresie, kiedy dla ludzi nie była jeszcze dostępna nadzieja na życie w niebie. Będą więc mieć udział w ziemskim ‛zmartwychwstaniu prawych’ (Dzieje 24:15). A zatem ich pojawienie się w wizji przemienienia ma znaczenie symboliczne. Jakie?
-
-
Kiedy Jezus przyjdzie w chwale swego KrólestwaStrażnica — 1997 | 15 maja
-
-
12. Kogo w scenie przemienienia obrazują Mojżesz i Eliasz?
12 Kogo zatem wyobrażają Mojżesz i Eliasz w scenie przemienienia? Łukasz oświadczył, że ukazali się z Jezusem „w chwale” (Łukasza 9:31). Najwyraźniej więc obrazują chrześcijan, których namaszczono duchem świętym na „współdziedziców” Jezusa, dając im w ten sposób cudowną nadzieję na to, iż zostaną razem z nim „otoczeni chwałą” (Rzymian 8:17). Kiedy Jezus przyjdzie w chwale swego Ojca, by ‛odpłacić każdemu według jego postępowania’, będą mu towarzyszyć zmartwychwstali pomazańcy (Mateusza 16:27).
Świadkowie przypominający Mojżesza i Eliasza
13. Ze względu na jakie podobieństwa Mojżesz i Eliasz trafnie obrazują namaszczonych współdziedziców Jezusa, którzy zostaną razem z nim otoczeni chwałą?
13 Mojżesz i Eliasz trafnie obrazują namaszczonych współdziedziców Jezusa, a to z racji znamiennych podobieństw. Zarówno Mojżesz, jak i Eliasz przez wiele lat występowali w roli rzeczników Jehowy. Obaj narazili się na gniew władcy. Kiedy znaleźli się w trudnej sytuacji, jednemu i drugiemu pomogła obca rodzina. Obaj śmiało obwieszczali prorocze orędzia królom i zdecydowanie przeciwstawili się fałszywym prorokom. Obaj oglądali przejawy mocy Jehowy na górze Synaj (nazywanej też Horeb). Obaj powierzyli obowiązki swym następcom po wschodniej stronie Jordanu. Ponadto ludzie żyjący w czasach Mojżesza (i Jozuego) oraz Eliasza (i Elizeusza) oglądali mnóstwo cudów — więcej widziano dopiero za życia Jezusa.b
14. Jak za przykładem Mojżesza i Eliasza pomazańcy występują w roli rzeczników Jehowy?
14 Czy wszystko to nie przywodzi nam na myśl Izraela Bożego? Z pewnością tak. Jezus polecił swym wiernym naśladowcom: „Idźcie więc i czyńcie uczniów z ludzi ze wszystkich narodów, chrzcząc ich w imię Ojca i Syna, i ducha świętego, ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co wam nakazałem. A oto ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do zakończenia systemu rzeczy” (Mateusza 28:19, 20). Namaszczeni chrześcijanie usłuchali tych słów i od dnia Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. aż do chwili obecnej występują w roli rzeczników Jehowy. Podobnie jak Mojżesz i Eliasz, oni też spotykali się z gniewem władców oraz dawali im świadectwo. Jezus oznajmił 12 apostołom: „Ze względu na mnie będziecie ciągani przed namiestników i królów, na świadectwo im i narodom” (Mateusza 10:18). Jego słowa spełniały się w dziejach zboru chrześcijańskiego niejeden raz (Dzieje 25:6, 11, 12, 24-27; 26:3).
15, 16. Jakie podobieństwa między pomazańcami a Mojżeszem i Eliaszem można dostrzec w kwestii (a) nieustraszonego obstawania przy prawdzie, (b) korzystania z pomocy nie-Izraelitów?
15 Ponadto wzorem Mojżesza i Eliasza namaszczeni chrześcijanie nieustraszenie opowiadali się po stronie prawdy, występując przeciwko kłamstwom religijnym. Przypomnij sobie, jak Paweł zdemaskował Bar-Jezusa, żydowskiego fałszywego proroka, i jak taktownie, lecz zdecydowanie wykazał Ateńczykom, iż czczą fałszywych bogów (Dzieje 13:6-12; 17:16, 22-31). Przypomnij też sobie, jak w czasach nowożytnych namaszczony ostatek śmiało demaskował chrześcijaństwo, zadając mu udrękę takim świadczeniem (Objawienie 8:7-12).c
16 Uciekając przed gniewem faraona, Mojżesz schronił się w domu nie-Izraelity Reguela, noszącego też imię Jetro. Wiele lat później człowiek ten udzielił mu cennej rady natury organizacyjnej, a jego syn, Chobab, poprowadził Izraelitów przez pustynię (2 Mojżeszowa 2:15-22; 18:5-27; 4 Mojżeszowa 10:29).d Czy namaszczonym członkom Izraela Bożego podobnie pomagają osoby spoza tego grona? Ależ tak. Wspiera ich „wielka rzesza” „drugich owiec”, która pojawiła się na scenie wydarzeń w obecnych dniach ostatnich (Objawienie 7:9; Jana 10:16; Izajasza 61:5). Kiedy Jezus zapowiadał serdeczną, życzliwą pomoc, jaką te „owce” miały nieść jego namaszczonym braciom, oświadczył im proroczo: „Zgłodniałem, a daliście mi jeść; odczułem pragnienie, a daliście mi pić. Byłem obcym, a przyjęliście mnie gościnnie; byłem nagi, a odzialiście mnie. Zachorowałem, a zaopiekowaliście się mną. Byłem w więzieniu, a przyszliście do mnie (...) Zaprawdę wam mówię: W jakiej mierze uczyniliście to jednemu z najmniejszych spośród tych moich braci, w takiej uczyniliście to mnie” (Mateusza 25:35-40).
17. Jakie przeżycie podobne do tego, czego doświadczył Eliasz na górze Horeb, spotkało pomazańców?
17 Prócz tego Izrael Boży doświadczył czegoś, co można porównać z przeżyciem Eliasza na górze Horeb.e Podobnie jak ów prorok, gdy uciekał przed królową Jezebel (Izebel), tak pod koniec I wojny światowej ogarnięty lękiem namaszczony ostatek sądził, że prowadzone przez niego dzieło zostało wykonane. Wówczas, jak to też było w wypadku Eliasza, pomazańcy stanęli przed Jehową, który przyszedł osądzić organizacje podające się za „dom Boży” (1 Piotra 4:17; Malachiasza 3:1-3). Chrześcijaństwo oceniono negatywnie, natomiast namaszczony ostatek został uznany za „niewolnika wiernego i roztropnego” i ustanowiony nad całym ziemskim mieniem Jezusa (Mateusza 24:45-47). Na górze Horeb Eliasz usłyszał „spokojny, cichy głos” Jehowy, zlecający mu dalszą pracę. Kiedy ucichła zawierucha wojenna, wierni namaszczeni słudzy Jehowy usłyszeli, jak przemówił do nich z kart Biblii. Również oni pojęli, że muszą się wywiązać z pewnego zadania (1 Królów 19:4, 9-18, NW; Objawienie 11:7-13).
18. Jak za pośrednictwem Izraela Bożego Jehowa w niezwykły sposób objawia swą moc?
18 A czy za pośrednictwem Izraela Bożego Jehowa objawiał w niezwykły sposób swą moc? Po śmierci Jezusa apostołowie dokonywali wielu cudów, które jednak w końcu ustały (1 Koryntian 13:8-13). Obecnie nie oglądamy fizycznych cudów. Niemniej Jezus oświadczył swym naśladowcom: „Zaprawdę wam mówię: Kto wierzy we mnie, ten również dokona dzieł, których ja dokonuję; i dokona dzieł większych niż te” (Jana 14:12). Owe słowa spełniły się najpierw w I wieku n.e., gdy uczniowie Jezusa krzewili dobrą nowinę w całym cesarstwie rzymskim (Rzymian 10:18). W dobie obecnej namaszczony ostatek dokonuje jeszcze większych dzieł, przewodząc w głoszeniu dobrej nowiny po „całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom” (Mateusza 24:14). Jakie są tego rezultaty? W tym stuleciu zgromadzono nie spotykaną dotąd liczbę oddanych, wiernych sług Jehowy (Objawienie 5:9, 10; 7:9, 10). Jakiż to wspaniały przejaw mocy Jehowy! (Izajasza 60:22).
Przyjście braci Jezusa w chwale
19. Kiedy Jezus i jego namaszczeni bracia ukażą się w chwale?
19 Kiedy członkowie ostatka namaszczonych braci Jezusa kończą swój ziemski bieg, zostają razem z nim otoczeni chwałą (Rzymian 2:6, 7; 1 Koryntian 15:53; 1 Tesaloniczan 4:14, 17). Dzięki temu stają się nieśmiertelnymi królami i kapłanami w niebiańskim Królestwie. Potem wespół z Jezusem ‛będą paść ludzi rózgą żelazną, tak iż ci zostaną potłuczeni na kawałki niczym naczynia z gliny’ (Objawienie 2:27; 20:4-6; Psalm 110:2, 5, 6). Razem z nim zasiądą na tronach, by sądzić „dwanaście plemion Izraela” (Mateusza 19:28). Wzdychające stworzenie tęsknie wyczekuje tych wydarzeń, stanowiących element „objawienia synów Bożych” (Rzymian 8:19-21; 2 Tesaloniczan 1:6-8).
20. (a) W co Piotr jeszcze mocniej uwierzył dzięki przemienieniu? (b) Jak wizja przemienienia umacnia chrześcijan w dobie obecnej?
20 O objawieniu się Jezusa w czasie „wielkiego ucisku” wspomniał Paweł, gdy napisał: „Przyjdzie, by się okryć chwałą w związku ze swymi świętymi i by w owym dniu odnoszono się do niego z podziwem w związku ze wszystkimi, którzy uwierzyli” (Mateusza 24:21; 2 Tesaloniczan 1:10). Cóż za wspaniałe widoki dla Piotra, Jakuba, Jana oraz całego grona namaszczonych duchem chrześcijan! Przemienienie wzmocniło wiarę Piotra. Czytanie relacji z tego wydarzenia niewątpliwie umacnia także naszą wiarę i ufność w to, że już wkrótce Jezus „odpłaci każdemu według jego postępowania”. Wierni namaszczeni chrześcijanie żyjący w dobie obecnej utwierdzają się w przeświadczeniu, iż zostaną razem z nim otoczeni chwałą. Wiarę drugich owiec krzepi świadomość, że Jezus wybawi je z zagłady tego niegodziwego systemu rzeczy i wprowadzi do chwalebnego nowego świata (Objawienie 7:14). Jakże to zachęca do niezłomnego trwania aż do końca! Ale z wizji tej możemy się nauczyć znacznie więcej, jak to ukazano w następnym artykule.
-