-
Królestwo BożeWnikliwe poznawanie Pism, tom 1: Aaron-Mazzarot
-
-
‛Królestwo umiłowanego Syna’. W dniu Pięćdziesiątnicy 33 r. n.e., dziesięć dni po wstąpieniu Jezusa do nieba, jego uczniowie otrzymali dowód, że został „wywyższony na prawicę Bożą”, gdy wylał na nich ducha świętego (Dz 1:8, 9; 2:1-4, 29-33). W ten sposób nabrało wobec nich mocy „nowe przymierze” i stali się zalążkiem nowego „narodu świętego”, Izraela duchowego (Heb 12:22-24; 1Pt 2:9, 10; Gal 6:16).
Chrystus zasiadł teraz po prawicy swego Ojca i był Głową tego zboru (Ef 5:23; Flp 2:9-11; Heb 1:3). Pismo Święte wskazuje, że począwszy od Pięćdziesiątnicy 33 r. n.e., władzę nad uczniami Jezusa zaczęło sprawować królestwo duchowe. Gdy apostoł Paweł pisał w I w. do chrześcijan w Kolosach, oznajmił, że Jezus Chrystus już ma pewne królestwo: „[Bóg] nas wyzwolił spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna” (Kol 1:13; por. Dz 17:6, 7).
Od Pięćdziesiątnicy 33 r. n.e. królestwo Chrystusa miało charakter duchowy i sprawowało władzę nad Izraelem Bożym, czyli chrześcijanami, którzy zostali zrodzeni z ducha świętego, wskutek czego stali się duchowymi dziećmi Bożymi (Jn 3:3, 5, 6). Kiedy tacy chrześcijanie otrzymują nagrodę niebiańską, przestają być ziemskimi poddanymi duchowego królestwa Chrystusa i przyłączają się do niego w niebie już jako królowie (Obj 5:9, 10).
-
-
Królestwo BożeWnikliwe poznawanie Pism, tom 1: Aaron-Mazzarot
-
-
Królestwo to ma większy zasięg niż ‛królestwo Jego umiłowanego Syna’, o którym mowa w Kolosan 1:13. To ostatnie rozpoczęło panowanie w dniu Pięćdziesiątnicy 33 r. n.e. i obejmowało wyłącznie namaszczonych duchem uczniów Chrystusa; natomiast „królestwo naszego Pana i jego Chrystusa” zostało ustanowione po zakończeniu „wyznaczonych czasów narodów” i przysługuje mu prawo do panowania nad wszystkimi mieszkańcami ziemi (Łk 21:24).
-