-
Henoch chodził z Bogiem w bezbożnym świecieStrażnica — 2001 | 15 września
-
-
Proroctwo przeciw bezbożnym
Już samo trzymanie się wysokich mierników moralnych wśród bezbożnych ludzi jest bardzo trudne. A Henoch w dodatku ogłaszał bezkompromisowe orędzie zapowiadające wykonanie wyroku na niegodziwcach. Pod wpływem ducha świętego prorokował: „Oto przyszedł Jehowa ze swymi świętymi miriadami, aby nad wszystkimi dokonać sądu i aby wszystkim bezbożnym udowodnić winę w związku ze wszystkimi ich bezbożnymi uczynkami, które bezbożnie popełnili, oraz w związku ze wszystkimi szokującymi rzeczami, które mówili przeciwko niemu bezbożni grzesznicy” (Judy 14, 15).
Jaki wpływ miało to orędzie na wyzutych z wiary i przewrotnych ludzi? Słuszny wydaje się wniosek, że Henoch nie był popularny z powodu owych kłujących niczym żądło wyroków. Być może naraził się w ten sposób na kpiny, szyderstwa i groźby. Niektórzy zapewne chcieli go uciszyć raz na zawsze. Ale Henoch nie dał się zastraszyć. Wiedział, co spotkało prawego Abla, i tak jak on był zdecydowany służyć Bogu — cokolwiek by się wydarzyło.
-
-
Henoch chodził z Bogiem w bezbożnym świecieStrażnica — 2001 | 15 września
-
-
[Ramka na stronie 30]
Czy Biblia zawiera cytaty z Księgi Henocha?
Księga Henocha jest tekstem pseudoepigraficznym, apokryfem. Jej autorstwo niesłusznie przypisuje się Henochowi. Została spisana między II a I stuleciem p.n.e. Stanowi zbiór przejaskrawionych mitów żydowskich, które nie mają żadnego związku z historią i są najwyraźniej owocem twórczości egzegetycznej inspirowanej krótką wzmianką o Henochu z Księgi Rodzaju. Już sam ten fakt wystarczy, by ludzie miłujący natchnione Słowo Boże nie zajmowali się Księgą Henocha.
W Biblii jedynie List Judy zawiera prorocze słowa Henocha: „Oto przyszedł Jehowa ze swymi świętymi miriadami, aby nad wszystkimi dokonać sądu i aby wszystkim bezbożnym udowodnić winę w związku ze wszystkimi ich bezbożnymi uczynkami, które bezbożnie popełnili, oraz w związku ze wszystkimi szokującymi rzeczami, które mówili przeciwko niemu bezbożni grzesznicy” (Judy 14, 15). Zdaniem wielu badaczy to proroctwo, skierowane przeciwko bezbożnym ludziom żyjącym w czasach Henocha, jest przytoczone bezpośrednio z księgi nazwanej od jego imienia. Ale czy to możliwe, żeby Juda powołał się na tak wątpliwe źródło, jakim są apokryfy?
Pismo Święte nie wyjaśnia, skąd Juda znał to proroctwo. Być może po prostu zacytował jakieś powszechnie znane źródło, wiarogodną tradycję przekazywaną od zamierzchłych czasów. Najwyraźniej podobnie postąpił Paweł, gdy podał imiona Jannesa i Jambresa — dwóch nieznanych skądinąd egipskich czarnoksiężników, którzy sprzeciwili się Mojżeszowi na dworze faraona. Jeżeli pisarz Księgi Henocha miał dostęp do takiego starożytnego zapisu, to dlaczego mielibyśmy zakładać coś innego w wypadku Judy? (Wyjścia 7:11, 22; 2 Tymoteusza 3:8).a
Nie jest najważniejsze, w jaki sposób Juda poznał treść orędzia Henocha przeciwko bezbożnym. Wystarczającym dowodem wiarogodności tego sprawozdania jest fakt, że spisał je pod natchnieniem Boga (2 Tymoteusza 3:16). Święty duch Boży czuwał, by Juda nie napisał czegoś, co rozmijałoby się z prawdą.
[Przypis]
a Uczeń Szczepan również podał informacje, które nie występują nigdzie w Pismach Hebrajskich. Wspomniał na przykład, że Mojżesz odebrał w Egipcie wykształcenie, że w wieku 40 lat uciekł z tego kraju, że przez 40 lat przebywał w ziemi Midian i że w przekazywaniu Prawa Mojżeszowego pewną rolę odegrali aniołowie (Dzieje 7:22, 23, 30, 38).
-