-
Spustoszenie wielkiego miastaWspaniały finał Objawienia bliski!
-
-
„I usłyszałem inny głos z nieba, mówiący: ‚Wyjdźcie z niej, mój ludu, jeżeli nie chcecie mieć z nią udziału w jej grzechach i jeżeli nie chcecie otrzymać części jej plag’” (Objawienie 18:4). Zapisane w Pismach Hebrajskich proroctwa o upadku starożytnego Babilonu zawierają podobne polecenie Jehowy dla Jego ludu: „Uchodźcie ze środka Babilonu” (Jeremiasza 50:8, 13). Również dzisiaj słudzy Boży są usilnie zachęcani do opuszczenia Babilonu Wielkiego, zanim dosięgnie go zagłada. W 537 roku p.n.e. wiernych Izraelitów bardzo ucieszyła sposobność wydostania się z Babilonu. Tak samo w roku 1919 lud Boży z ogromną radością powitał wyzwolenie z niewoli babilońskiej (Objawienie 11:11, 12). A od tamtej pory na wezwanie do ucieczki zareagowało miliony innych osób.
-
-
Spustoszenie wielkiego miastaWspaniały finał Objawienia bliski!
-
-
Słudzy Boży muszą się odłączyć od religii fałszywej, jeśli nie chcą ucierpieć od tych plag i w końcu zginąć razem z nią. Prócz tego gdyby pozostali w tej organizacji, mieliby udział w jej grzechach. Byliby tak jak ona winni cudzołóstwa duchowego oraz przelania krwi „tych wszystkich, którzy zostali pozabijani na ziemi” (Objawienie 18:24; porównaj Efezjan 5:11; 1 Tymoteusza 5:22).
25. W jaki sposób lud Boży wyszedł ze starożytnego Babilonu?
25 Ale jak lud Boży może się wydostać z Babilonu Wielkiego? W starożytności Żydzi musieli dosłownie opuścić Babilon i odbyć długą wędrówkę do Ziemi Obiecanej. Ale to jeszcze nie wszystko. Izajasz nakazał Izraelitom w swym proroctwie: „Wyruszajcie, wyruszajcie! Wychodźcie stąd! Nie dotykajcie niczego, co nieczyste! Wyjdźcie z jej środka, oczyśćcie się, wy, którzy niesiecie naczynia Jahwe!” (Izajasza 52:11, Bl). Musieli więc porzucić wszelkie nieczyste praktyki religii babilońskiej, które mogłyby kalać wielbienie Jehowy.
26. Jak chrześcijanie w Koryncie usłuchali słów ‛wyjdźcie spośród nich i nieczystego się nie dotykajcie’?
26 Słowa Izajasza przytoczył w swym liście do Koryntian apostoł Paweł, pisząc: „Nie chodźcie w obcym jarzmie z niewiernymi; bo co ma wspólnego sprawiedliwość z nieprawością albo jakaż społeczność między światłością a ciemnością? (...) Dlatego wyjdźcie spośród nich i odłączcie się, mówi Pan, i nieczystego się nie dotykajcie”. Aby usłuchać tego nakazu, chrześcijanie korynccy nie musieli opuszczać swego miasta. Musieli jednak faktycznie stronić od nieczystych świątyń religii fałszywej, a także odciąć się duchowo od nieczystych poczynań bałwochwalców. W roku 1919 słudzy Boży w ten właśnie sposób zaczęli uciekać z Babilonu Wielkiego, oczyszczając się od resztek nieczystych nauk i praktyk. Dzięki temu mogli służyć Bogu jako oczyszczony lud (2 Koryntian 6:14-17; 1 Jana 3:3).
-