-
Król profanuje sanktuarium JehowyStrażnica — 1993 | 1 listopada
-
-
Król profanuje sanktuarium Jehowy
„Natomiast lud, który zna swego Boga, ten się ostoi” (DANIELA 11:32, NW).
1, 2. Jakie dramatyczne konflikty od ponad 2000 lat wyciskają swe piętno na historii ludzkości?
DWAJ rywalizujący ze sobą królowie są uwikłani w bezlitosną walkę o supremację. W ciągu ponad dwóch tysięcy lat zmagań na przemian uzyskują przewagę. W dobie obecnej działania te odbijają się na większości mieszkańców ziemi, a dla ludu Bożego stanowią próbę prawości. Zakończą się jednak w sposób, którego nie przewidywała żadna ze stron. Te dramatyczne wydarzenia z góry objawiono dawno temu prorokowi Danielowi (Daniela, rozdziały 10 do 12).
2 Proroctwo to mówi o nieustającej wrogości między królem północy i królem południa, a zostało szczegółowo omówione w książce „Bądź wola Twoja na ziemi”.a Wykazano w niej, że królem północy była pierwotnie Syria, leżąca na północ od Izraela. Później rolę tę przejął Rzym. Królem południa na początku był Egipt.
Zmagania w czasie końca
3. Kiedy i w jaki sposób miało według anioła nadejść zrozumienie proroctwa o królu północy i królu południa?
3 Anioł objawiający Danielowi owe sprawy powiedział: „Ale ty, Danielu, zamknij te słowa i zapieczętuj księgę aż do czasu ostatecznego [„czasu końca”, NW]! Wielu będzie to badać i wzrośnie poznanie” (Daniela 12:4). A zatem proroctwo to dotyczy czasu końca, który rozpoczął się w roku 1914. W ciągu tego znamiennego okresu wielu miało „badać” Pismo Święte, a dzięki pomocy ducha świętego miało wzrosnąć prawdziwe poznanie, łącznie ze zrozumieniem proroctw biblijnych (Przypowieści 4:18). Z upływem lat wyjaśniało się coraz więcej szczegółów związanych z proroctwami Daniela. Jak zatem powinniśmy rozumieć proroctwo o królu północy i królu południa obecnie, w roku 1993 — w 35 lat po opublikowaniu książki „Bądź wola Twoja na ziemi”?
4, 5. (a) Która część proroctwa Daniela o królu północy i królu południa wskazuje na rok 1914? (b) Co zgodnie ze słowami anioła miało się stać w roku 1914?
4 Pierwsza wojna światowa oraz inne przepowiedziane przez Jezusa boleści dręczące cały świat dowodzą, że czas końca zaczął się w roku 1914 (Mateusza 24:3, 7, 8). Czy proroctwo Daniela wskazuje na tę datę? Owszem. Początek czasu końca to „czas wyznaczony”, o którym mowa w Księdze Daniela 11:29 (zobacz książkę „Bądź wola Twoja na ziemi”, strony 253-255). Został on wyznaczony przez Jehowę jeszcze za życia owego proroka, nastał bowiem po upływie 2520 lat zapowiedzianych w doniosłych proroctwach z 4 rozdziału Księgi Daniela.
5 Owe 2520 lat — od zburzenia Jeruzalem w młodości Daniela w 607 roku p.n.e. do roku 1914 n.e. — nazwano „wyznaczonymi czasami narodów” (Łukasza 21:24, NW). Jakie wydarzenia polityczne miały wskazywać na ich zakończenie? Wyjaśnił to Danielowi anioł, który powiedział: „W czasie wyznaczonym [król północy] wyruszy znowu na południe, lecz tym razem nie powiedzie mu się tak jak za pierwszym razem” (Daniela 11:29).
Król przegrywa wojnę
6. Kto w roku 1914 był królem północy, a kto królem południa?
6 W 1914 roku rolę króla północy przejęły Niemcy, rządzone przez cesarza Wilhelma. Rozpoczęcie działań wojennych w Europie oznaczało kolejne starcie między królem północy a królem południa. W roli tego drugiego wystąpiła Wielka Brytania, która wkrótce zajęła Egipt, stanowiący terytorium pierwotnego króla południa. W trakcie wojny do Wielkiej Brytanii przyłączyła się jej była kolonia — Stany Zjednoczone Ameryki. Tak oto anglo-amerykańska potęga światowa, najpotężniejsze imperium w dziejach świata, została królem południa.
7, 8. (a) W jakim sensie podczas pierwszej wojny światowej ‛nie powiodło mu się tak jak za pierwszym razem’? (b) Jak zakończyła się pierwsza wojna światowa, ale jak zgodnie z proroctwem zareagował król północy?
7 Poprzednie zmagania obu królów stale kończyły się zwycięstwami cesarstwa rzymskiego, czyli króla północy. Jednakże teraz ‛nie powiodło mu się tak jak za pierwszym razem’. Dlaczego? Ponieważ król północy przegrał wojnę. Przyczynił się do tego między innymi fakt, że wyruszyły przeciw niemu „kittejskie okręty” (Daniela 11:30). Co to za okręty? W czasach Daniela Kittim było nazwą Cypru, który na początku pierwszej wojny światowej został zaanektowany przez Wielką Brytanię. Poza tym według pewnej encyklopedii biblijnej nazwa Kittim „obejmuje też zachód jako całość, a szczególnie zachód w pojęciu żeglarzy” (The Zondervan Pictorial Encyclopedia of the Bible). W przekładzie New International Version wyrażenie „okręty kittejskie” oddano jako „okręty z zachodnich wybrzeży”. Podczas pierwszej wojny światowej były to okręty Wielkiej Brytanii, która leży na zachód od brzegów Europy. Później brytyjską marynarkę wojenną wsparły okręty z zachodniego kontynentu — z Ameryki Północnej.
8 Zaatakowany w ten sposób król północy ‛stracił otuchę’ i w roku 1918 uznał się za pokonanego. Nie był jednak ostatecznie rozgromiony. „Potem wróci i wyleje swój gniew na święte przymierze: i tak postąpi [„i będzie skutecznie działać”, NW]; i znowu zwróci uwagę na tych, którzy porzucili święte przymierze” (Daniela 11:30). Wszystkie te zapowiedzi anioła dokładnie się spełniły.
Skuteczne działania króla
9. Co doprowadziło do przejęcia władzy przez Adolfa Hitlera i jak się okazało, że działa skutecznie?
9 Po zakończeniu wojny w roku 1918 zwycięscy alianci narzucili Niemcom surowe warunki traktatu pokojowego, obliczonego widocznie na morzenie narodu niemieckiego głodem przez bliżej nie określony czas. W rezultacie kilka lat skrajnej nędzy sprawiło, że sytuacja w Niemczech dojrzała do pojawienia się na widowni Adolfa Hitlera. Po objęciu rządów w roku 1933 natychmiast przypuścił on gwałtowny atak na „święte przymierze”, reprezentowane przez namaszczonych duchem braci Jezusa Chrystusa. Podjął skuteczne działania przeciw tym lojalnym chrześcijanom, poddając wielu z nich okrutnym prześladowaniom.
10. O czyje wsparcie zabiegał Hitler i z jakim skutkiem?
10 Hitler dowiódł swej skuteczności w jeszcze innych dziedzinach, odnosił bowiem sukcesy ekonomiczne i dyplomatyczne. W ciągu kilku lat uczynił z Niemiec liczącą się potęgę, wspomaganą przez „tych, którzy porzucili święte przymierze”. O kogo tutaj chodzi? Najwyraźniej o przywódców chrześcijaństwa, którzy twierdzili, że są związani z Bogiem przymierzem, chociaż już dawno przestali być uczniami Jezusa Chrystusa. Hitler skutecznie zjednał sobie poparcie „tych, którzy porzucili święte przymierze”. Papież zawarł z nim w Rzymie konkordat, a zarówno Kościół katolicki, jak i niemieckie kościoły protestanckie popierały Hitlera w ciągu całych 12 lat terroru nazistowskiego.
11. W jaki sposób król północy ‛zbezcześcił świątynię’ i ‛zniósł stałą codzienną ofiarę’?
11 Niebywałe sukcesy skłoniły Hitlera do rozpętania wojny — dokładnie tak, jak przepowiedział anioł. „A wojska wysłane przez niego wystąpią i zbezczeszczą świątynię i twierdzę, zniosą stałą codzienną ofiarę” (Daniela 11:31a). W starożytnym Izraelu świątynia znajdowała się w Jeruzalem. Ale kiedy Żydzi nie przyjęli Jezusa, Jehowa odrzucił ich razem ze świątynią (Mateusza 23:37 do 24:2). Od I wieku Jehowa ma świątynię duchową, której miejsce najświętsze znajduje się w niebiosach, a duchowy dziedziniec — na ziemi, gdzie służą namaszczeni bracia Arcykapłana Jezusa. Od lat trzydziestych naszego stulecia u boku namaszczonego ostatka oddaje cześć Bogu wielka rzesza, toteż o jej członkach mówi się, że służą ‛w świątyni Boga’ (Objawienie 7:9, 15; 11:1, 2; Hebrajczyków 9:11, 12, 24). W krajach podległych władzy króla północy ów ziemski dziedziniec świątyni został zbezczeszczony przez bezlitosne prześladowania ostatka pomazańców i jego towarzyszy. Prześladowania te były tak surowe, że została zniesiona stała codzienna ofiara — publiczna ofiara pochwalna dla imienia Jehowy (Hebrajczyków 13:15). Jednakże ze sprawozdań historycznych wynika, iż mimo okropnych cierpień wierni namaszczeni chrześcijanie razem z „drugimi owcami” dalej głosili, prowadząc działalność podziemną (Jana 10:16, NW).
„Obrzydliwość”
12, 13. Czym była „obrzydliwość” oraz kiedy i jak została na nowo ustanowiona — zgodnie z oczekiwaniami niewolnika wiernego i rozumnego?
12 Pod koniec drugiej wojny światowej nastąpiły kolejne wydarzenia. „I postawią obrzydliwość spustoszenia” (Daniela 11:31b). Ową „obrzydliwość”, wspomnianą również przez Jezusa, utożsamiliśmy już z Ligą Narodów — szkarłatną bestią, która według Objawienia znalazła się w otchłani (Mateusza 24:15; Objawienie 17:8; zobacz książkę Światło, tom II, strona 93). Stało się to po wybuchu drugiej wojny światowej. Jednakże w roku 1942 na teokratycznym zgromadzeniu Świadków Jehowy pod hasłem „Nowy Świat” Nathan H. Knorr, trzeci prezes Towarzystwa Strażnica, omówił proroctwo z 17 rozdziału Księgi Objawienia i ostrzegł, że bestia ponownie wyjdzie z otchłani.
13 Historia wkrótce potwierdziła prawdziwość jego słów. Od sierpnia do października 1944 roku w Dumbarton Oaks w USA pracowano nad statutem przyszłej Organizacji Narodów Zjednoczonych. Kartę NZ podpisało 51 państw, w tym także Związek Radziecki, a kiedy 24 października 1945 roku została wprowadzona w życie, oznaczało to w gruncie rzeczy, iż odrętwiała Liga Narodów wyszła z otchłani.
14. Kiedy i jak ponownie zmieniła się tożsamość króla północy?
14 Podczas obu wojen światowych głównym wrogiem króla południa były Niemcy. Po drugiej wojnie część Niemiec została jego sprzymierzeńcem. Pozostała część dołączyła do sojuszników innego potężnego mocarstwa. Należała teraz do bloku komunistycznego, który stał się silnym przeciwnikiem koalicji anglo-amerykańskiej, a rywalizacja między tymi dwoma królami przerodziła się w zimną wojnę (zobacz książkę „Bądź wola Twoja na ziemi”, strony 249-267).
Król a przymierze
15. Kim są ‛ci, którzy bezbożnie postępują wbrew przymierzu’, i jakie stosunki łączyły ich z królem północy?
15 Następnie anioł oznajmił: „A tych, którzy bezbożnie będą postępować wbrew przymierzu, zwiedzie pochlebstwami do odstępstwa” (Daniela 11:32a). Któż to tak bezbożnie postępuje wbrew przymierzu? Może tu chodzić znowu tylko o przywódców chrześcijaństwa, którzy podają się za chrześcijan, ale swym postępowaniem ściągają hańbę na to miano. Podczas drugiej wojny światowej „rząd radziecki usiłował zapewnić sobie materialne i moralne wsparcie kościołów w celu obrony ojczyzny” (Walter Kolarz, Religion in the Soviet Union). Po wojnie przywódcy religijni próbowali zachować tę przyjaźń, i to pomimo ateistycznej polityki mocarstwa będącego teraz królem północy.b W ten sposób chrześcijaństwo jeszcze mocniej potwierdziło swą przynależność do tego świata, co w oczach Jehowy jest obrzydliwym odstępstwem (Jana 17:14; Jakuba 4:4).
16, 17. Kim są ci, „którzy odznaczają się wnikliwością”, i jak im się wiodło pod rządami króla północy?
16 A co powiedzieć o prawdziwych chrześcijanach? „Natomiast lud, który zna swego Boga, ten się ostoi i będzie działał skutecznie. A co do tych wśród ludu, którzy odznaczają się wnikliwością, ci wielu osobom udzielą zrozumienia. I niechybnie będą doprowadzani do potknięcia: mieczem i płomieniem, pojmaniem i złupieniem — przez kilka dni” (Daniela 11:32b, 33, NW). Chociaż chrześcijanie żyjący pod rządami króla północy okazywali stosowne ‛podporządkowanie władzom zwierzchnim’, jednak nie należeli do tego świata (Rzymian 13:1, NW; Jana 18:36). Sumiennie spłacali cezarowi to, co należy do cezara, a jednocześnie oddawali to, „co Bożego, Bogu” (Mateusza 22:21). Taka postawa doprowadziła do licznych prób ich prawości (2 Tymoteusza 3:12).
17 Co z tego wynikło? Zarówno ‛ostali się’, jak i ‛potknęli’. Potknęli się w tym sensie, że byli prześladowani i doznali straszliwych cierpień, a niektórzy nawet zginęli. Ale zarazem ostali się, ponieważ zdecydowana większość dochowała wierności. Podobnie jak Jezus, rzeczywiście zwyciężyli świat (Jana 16:33). Co więcej, nigdy nie przestali głosić, nawet gdy się znaleźli w więzieniach czy obozach koncentracyjnych. Takim postępowaniem ‛wielu osobom udzielili zrozumienia’. W większości państw rządzonych przez króla północy liczba Świadków Jehowy rosła pomimo prześladowań. Dzięki wierności ‛odznaczających się wnikliwością’ pojawił się w tych krajach coraz liczniejszy zastęp członków „wielkiej rzeszy” (Objawienie 7:9-14).
18. Jakiej „małej pomocy” doznali członkowie namaszczonego ostatka żyjący pod rządami króla północy?
18 Mówiąc o prześladowaniach ludu Bożego, anioł przepowiedział: „A gdy będą padać [„będą doprowadzani do potknięcia”, NW], doznają małej pomocy” (Daniela 11:34a). Jak do tego doszło? Między innymi w ten sposób, że zwycięstwo króla południa w drugiej wojnie światowej przyniosło wielką ulgę chrześcijanom żyjącym pod panowaniem jego rywala (porównaj Objawienie 12:15, 16). Później słudzy Boży prześladowani przez następcę tego króla północy od czasu do czasu doznawali wytchnienia, a w miarę przybliżania się końca zimnej wojny wielu przywódców przekonywało się, że wierni chrześcijanie nie stwarzają żadnego zagrożenia, i zezwalało na zalegalizowanie ich działalności.c Ogromną pomocą była też rosnąca liczba członków wielkiej rzeszy, którzy zareagowali przychylnie na wierne głoszenie pomazańców i pośpieszyli im z pomocą, jak to opisano w Ewangelii według Mateusza 25:34-40.
Oczyszczanie ludu Bożego
19. (a) Jak niektórzy ‛przyłączyli się do nich obłudnie’? (b) Co oznacza wyrażenie „aż do czasu ostatecznego”? (Zobacz przypis).
19 Nie każdy, kto w tamtym czasie okazał zainteresowanie służbą dla Boga, czynił to z właściwych pobudek. Anioł ostrzegał: „Wielu przyłączy się do nich obłudnie. Nawet niektórzy spośród roztropnych upadną, aby wśród nich nastąpiło wypławienie [„wytopienie”, NW], oczyszczenie i wybielenie aż do czasu ostatecznego, gdyż to jeszcze potrwa pewien czas” (Daniela 11:34b, 35).d Niektórzy zainteresowali się prawdą, ale nie byli szczerze oddani służbie dla Boga. Inni na pozór przyjmowali dobrą nowinę, a w rzeczywistości okazali się szpiegami pracującymi dla władz. W raporcie z pewnego kraju czytamy: „Część tych bezwzględnych osobników to zdeklarowani komuniści, którzy wkradli się do organizacji Pańskiej, okazywali wielką gorliwość, a nawet otrzymali odpowiedzialne przywileje służby”.
20. Dlaczego Jehowa dopuścił, by niektórzy wierni chrześcijanie ‛potknęli się’ z powodu obłudnych donosicieli?
20 Wskutek poczynań tych donosicieli niektórzy wierni chrześcijanie wpadli w ręce władz. Dlaczego Jehowa do tego dopuścił? Chodziło o wytopienie i oczyszczenie. Tak jak Jezus „nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał”, tak próby wiary nauczyły tych lojalnych sług wytrwałości (Hebrajczyków 5:8; Jakuba 1:2, 3; porównaj Malachiasza 3:3). Dzięki temu zostali ‛wytopieni, oczyszczeni i wybieleni’. Jakże się uradują takie wierne osoby, gdy w wyznaczonym czasie zostaną nagrodzone za swą wytrwałość! Upewni nas o tym rozważenie dalszych szczegółów proroctwa Daniela.
[Przypisy]
a Wydana w języku angielskim w roku 1958 przez Towarzystwo Strażnica z okazji zgromadzenia międzynarodowego Świadków Jehowy pod hasłem „Wola Boża”.
b W wydawnictwie World Press Review z listopada 1992 roku zamieszczono artykuł z gazety The Toronto Star, gdzie czytamy: „W ciągu minionych kilku lat Rosjanie oglądali, jak w obliczu faktów rozwiewały się dziesiątki złudzeń na temat historii ich kraju, w które dotąd święcie wierzyli. Ale najbardziej druzgocącym ciosem było ujawnienie współpracy kościoła z reżimem komunistycznym”.
d Sformułowanie „aż do czasu ostatecznego” mogło oznaczać „w czasie końca”. Słowo przetłumaczone tutaj na „aż do” występuje w tekście aramejskim Księgi Daniela 7:25 i oznacza „podczas” lub „na”. W podobnym znaczeniu pojawia się ono w hebrajskim tekście Księgi 2 Królewskiej 9:22, Joba 20:5 oraz Sędziów 3:26. Jednakże w większości przekładów biblijnych czytamy w Księdze Daniela 11:35 „aż do” i jeśli takie zrozumienie jest prawidłowe, to występujące w tym miejscu wyrażenie „aż do czasu ostatecznego” musi oznaczać czas, w którym mają się skończyć cierpienia ludu Bożego. (Porównaj książkę „Bądź wola Twoja na ziemi”, strony 268, 269).
-
-
Ostateczne zwycięstwo wielkiego księcia MichałaStrażnica — 1993 | 1 listopada
-
-
Ostateczne zwycięstwo wielkiego księcia Michała
„W tym też czasie powstanie Michał, wielki książę, który stoi w obronie synów twego ludu” (DANIELA 12:1, NW).
1. Jak się ustosunkowuje do zwierzchnictwa Jehowy wielu władców światowych i dlaczego można powiedzieć, że król północy się od nich nie różni?
„KTÓŻ to jest Jehowa, żebym musiał usłuchać jego głosu i wyprawić Izraela?” (Wyjścia [2 Mojżeszowa] 5:2, NW). Te ubliżające słowa powiedział do Mojżesza faraon. Nie chciał uznać Jehowy za najwyższego Boga i był zdecydowany trzymać Izraelitów w niewoli. Inni władcy okazywali Jehowie podobną pogardę, a królowie opisani w proroctwie Daniela nie są pod tym względem wyjątkiem (Izajasza 36:13-20). Ba, król północy posunął się jeszcze dalej. Anioł oświadczył: „Będzie się wynosił i wywyższał ponad wszelkie bóstwo; i przeciwko Bogu bogów dziwne rzeczy będzie wygadywał (...). Ani o bogów swoich ojców nie będzie się troszczył, nie będzie się troszczył o ulubieńca kobiet ani o żadnego boga, bo wyniesie się ponad wszystkich” (Daniela 11:36, 37).
2, 3. W jaki sposób król północy odrzucił „bogów swoich ojców” na rzecz kultu innego „boga”?
2 Spełniając te prorocze słowa, król północy odrzucił „bogów swoich ojców” (albo „bogów swoich przodków”, BT) w postaci pogańskich bóstw Rzymu czy uznawanej w chrześcijaństwie Trójcy. Hitler wykorzystywał chrześcijaństwo do własnych celów, ale najprawdopodobniej planował je zastąpić nowym kościołem germańskim. Jego następca propagował zupełny ateizm. W ten sposób król północy sam siebie uczynił bogiem, ‛wynosząc się ponad wszystkich’.
3 Dalsza część proroctwa brzmi: „Będzie czcił boga warowni; złotem, srebrem, drogimi kamieniami i kosztownościami będzie czcił boga, którego nie znali jego ojcowie” (Daniela 11:38). Król północy istotnie zaufał nowoczesnemu, naukowemu militaryzmowi, „bogu warowni”. W ciągu całego czasu końca szukał ratunku w tym „bogu”, składając na jego ołtarzu olbrzymie bogactwa.
4. Jaki sukces odniósł król północy?
4 „Wystąpi [„będzie skutecznie działał”, NW] przeciw warownym zamkom z obcym bogiem; tych zaś, którzy go uznają, obdarzy zaszczytem, czyniąc ich władcami nad wieloma, a jako zapłatę będzie rozdzielał ziemię” (Daniela 11:39, BT). Pokładając ufność w swym zbrojnym „obcym bogu”, król północy działał bardzo ‛skutecznie’ i okazał się „w dniach ostatecznych” budzącą lęk potęgą militarną (2 Tymoteusza 3:1). Popierających jego ideologię nagradzał pomocą polityczną, finansową, a czasami wojskową.
„W czasie końca”
5, 6. Na czym polegało ‛przepychanie się’ króla południa z królem północy i jak na to zareagował ten ostatni?
5 W Księdze Daniela 11:40a czytamy: „W czasie końca król południa wda się z nim w przepychanie” (NW). Uważano, że ten oraz następne wersety urzeczywistnią się w przyszłości. Jeżeli jednak „czas końca” oznacza tutaj to samo, co w Daniela 12:4, 9, to spełnienia się tych słów powinniśmy wypatrywać w ciągu dni ostatnich. Czy w tym czasie król południa ‛przepychał się’ z królem północy? Oczywiście. Surowe warunki traktatu pokojowego zawartego po pierwszej wojnie światowej niewątpliwie przypominały ‛popchnięcie’ i wzbudzały chęć odwetu. Po odniesieniu zwycięstwa w drugiej wojnie światowej król południa wycelował w swego rywala przerażającą broń nuklearną i utworzył przeciw niemu potężny sojusz militarny — NATO. Z upływem lat kontynuował to ‛przepychanie’ przy użyciu nowoczesnych metod szpiegowskich oraz ofensywnych posunięć dyplomatycznych i militarnych.
6 Jak zareagował król północy? „A król północy jak burza zaatakuje go z rydwanami i konnicą, i licznymi okrętami; na pewno wkroczy do krain i je zaleje, i przejdzie” (Daniela 11:40b, NW). Bieg wydarzeń w dniach ostatnich ukazał, jak król północy rozszerzał zasięg swych wpływów. Podczas drugiej wojny światowej hitlerowski „król” przekroczył swe granice i zalał sąsiednie kraje. Pod koniec wojny jego następca zbudował potężne imperium wykraczające poza terytorium swego państwa. W trakcie zimnej wojny król północy walczył ze swym rywalem w sposób pośredni, wspierając działania wojenne i powstania w Afryce, Azji i Ameryce Łacińskiej. Prześladował prawdziwych chrześcijan, nakładając ograniczenia na ich działalność, chociaż w żaden sposób nie udało mu się jej powstrzymać. A wskutek ofensywnych akcji zbrojnych i politycznych zdobył kontrolę nad wieloma krajami. Dokładnie pokrywa się to z przepowiednią anioła: „Wkroczy następnie do wspaniałego kraju [duchowej krainy ludu Bożego], a wielu polegnie” (Daniela 11:41a, BT).
7. Jaki był zasięg ekspansji króla północy?
7 Ale jeśli nawet w oczach przeciwnika obecność króla północy stwarzała poważne zagrożenie, to nie podbił on całego świata. „Te tylko kraje ujdą jego ręki: Edom, Moab i główna część Ammonitów” (Daniela 11:41b, BT). W czasach starożytnych Edom, Moab i Ammon leżały mniej więcej między Egiptem a Syrią. Mogą one wyobrażać dzisiejsze narody i organizacje, na których król północy koncentrował uwagę, ale nie zdołał rozciągnąć nad nimi swych wpływów.
‛Egipt nie ocaleje’
8, 9. W jaki sposób wpływ króla północy był odczuwalny nawet dla jego głównego rywala?
8 Następnie anioł oświadcza: „A gdy wyciągnie swoją rękę po kraje, nawet ziemia egipska nie ocaleje. Opanuje on skarby złota i srebra i wszystkie klejnoty egipskie. Libijczycy i Kuszyci [„Etiopczycy”, NW] pójdą w jego orszaku” (Daniela 11:42, 43). Nawet król południa, ‛Egipt’, nie uchronił się przed skutkami ekspansywnej polityki króla północy. Doznał na przykład dotkliwej porażki w Wietnamie. A co z „Libijczykami i Kuszytami”? Ci sąsiedzi starożytnego Egiptu mogą trafnie wyobrażać geograficznych sąsiadów jego współczesnego odpowiednika, którzy w pewnych okresach bywali stronnikami króla północy, niejako ‛idąc w jego orszaku’.
9 Czy król północy opanował ‛egipskie skarby złota’? Oczywiście nie zawojował swego przeciwnika, a sytuacja światowa do roku 1993 nie wskazuje na to, żeby miał tego dokonać. Wywierał jednak ogromny wpływ na sposób, w jaki król południa korzystał ze swych zasobów finansowych. W obawie przed rywalem ten ostatni poświęcał każdego roku olbrzymie sumy na utrzymanie potężnej armii, marynarki wojennej i lotnictwa. W tym sensie o królu północy można powiedzieć, że ‛opanował’ bogactwa króla południa, czyli wpływał na sposób rozporządzania nimi.
Ostatnia kampania króla północy
10. Jak anioł opisał koniec rywalizacji między dwoma królami?
10 Czy rywalizacja między tymi dwoma królami ma trwać bez końca? Nie. Anioł powiedział Danielowi: „Wtem przestraszą go [króla północy] wieści ze wschodu i północy, dlatego wyruszy w wielkiej złości, aby wygubić i wytępić wielu. I rozbije wspaniałe swoje namioty między morzem i prześliczną świętą górą. Wtedy dojdzie do swojego kresu i nikt mu nie pomoże” (Daniela 11:44, 45).
11, 12. Które z ostatnich wydarzeń politycznych mają związek z rywalizacją między królem północy a królem południa i czego jeszcze nie wiemy?
11 Wydarzenia te należą jeszcze do przyszłości, toteż nie potrafimy szczegółowo wyjaśnić, jak spełni się to proroctwo. Ostatnio sytuacja polityczna obu królów uległa zmianie. Zaciekła rywalizacja między Stanami Zjednoczonymi a krajami Europy Wschodniej osłabła. Co więcej, w roku 1991 Związek Radziecki rozpadł się i przestał istnieć (zobacz Strażnicę z 1 marca 1992 roku, strony 4 i 5).
12 Kto więc jest obecnie królem północy? Czy w jego roli występuje któryś z krajów wchodzących wcześniej w skład Związku Radzieckiego? A może całkowicie zmieni on swą tożsamość, jak to już bywało wcześniej? Tego jeszcze nie wiemy. Kto będzie królem północy, gdy spełnią się słowa z Księgi Daniela 11:44, 45? Czy znów dojdzie do rywalizacji między dwoma królami? A co się stanie z ogromnymi arsenałami nuklearnymi, nagromadzonymi w wielu krajach? Tylko czas może dostarczyć odpowiedzi na te pytania.
13, 14. Co nam wiadomo o przyszłości obu królów?
13 Jedno jest pewne. Wkrótce „przestraszą go [króla północy] wieści ze wschodu i północy” i skłonią do ofensywnej wyprawy, która będzie bezpośrednio poprzedzać jego „kres”. Chcąc się dowiedzieć czegoś więcej o tych „wieściach”, musimy przeanalizować inne proroctwa biblijne.
14 Przede wszystkim zwróćmy jednak uwagę na to, że proroctwo nie mówi, jakoby król północy miał wystąpić przeciw królowi południa. To nie za sprawą tego wielkiego rywala dojdzie do swego kresu. Również król południa nie zostanie unicestwiony przez króla północy. Król południa (przedstawiony w innych proroctwach jako ostatni róg, który pojawia się na bestii) będzie zniszczony przez Królestwo Boże, „bez udziału ludzkiej ręki” (Daniela 7:26; 8:25). W gruncie rzeczy wszyscy ziemscy królowie zostaną ostatecznie zgładzeni przez Królestwo Boże w bitwie Armagedonu i najwyraźniej to samo spotka króla północy (Daniela 2:44; 12:1; Objawienie 16:14, 16). W Księdze Daniela 11:44, 45 opisano wydarzenia, które doprowadzą do tej ostatecznej bitwy. Nic dziwnego, że gdy król północy dojdzie do swego kresu, „nikt mu nie pomoże”!
15. Jakie ważne pytania pozostają do omówienia?
15 Czym zatem są w świetle innych proroctw owe „wieści” skłaniające króla północy do wyruszenia na wyprawę, by „wytępić wielu”? I jakich to „wielu” będzie chciał zniszczyć?
Wieści ze wschodu
16. (a) Co niezwykłego musi się wydarzyć przed Armagedonem? (b) Kim są „królowie ze wschodu słońca”?
16 Przed ostateczną bitwą Armagedonu musi zostać zniszczony potężny wróg prawdziwego wielbienia — Babilon Wielki, to jest przyrównane do nierządnicy światowe imperium religii fałszywej (Objawienie 18:3-8). Jego zagładę zobrazowało wylanie szóstej czaszy gniewu Bożego na symboliczną rzekę Eufrat. Rzeka ta wysycha, „żeby została przygotowana droga dla królów ze wschodu słońca” (Objawienie 16:12, NW). Kim są ci królowie? To nie kto inny jak Jehowa Bóg i Jezus Chrystus!a
17. (a) Co Biblia mówi o zagładzie Babilonu Wielkiego? (b) Czym mogą się okazać wieści „ze wschodu”?
17 Zagładę Babilonu Wielkiego opisano nader sugestywnie w Księdze Objawienia: „Dziesięć rogów, które ujrzałeś [to znaczy „królowie” panujący w czasie końca], i bestia [szkarłatna bestia, wyobrażająca ONZ] — ci znienawidzą nierządnicę i sprawią, że będzie spustoszona i naga, i zjedzą jej ciało, i doszczętnie spalą ją ogniem” (Objawienie 17:16, NW). Narody rzeczywiście ‛zjedzą dużo mięsa’! (Daniela 7:5). Ale dlaczego ci władcy, a wśród nich król północy, zgładzą Babilon Wielki? Ponieważ ‛Bóg włoży to do ich serc, żeby wykonali jego myśl’ (Objawienie 17:17, NW). Wieści „ze wschodu” mogą nawiązywać właśnie do tego dokonania Jehowy, który w sposób przez siebie wybrany pobudzi serca człowieczych przywódców do unicestwienia wielkiej nierządnicy wyobrażającej religię (Daniela 11:44).
Wieści z północy
18. Jaki inny cel ataku obrał sobie król północy i gdzie będzie się znajdował, gdy dojdzie do swego kresu?
18 Ale król północy skieruje swój gniew jeszcze w inną stronę. Anioł mówił, że „rozbije wspaniałe swoje namioty między morzem [„morzem wielkim”, NW] i prześliczną świętą górą” (Daniela 11:45). Za czasów Daniela morzem wielkim nazywano Morze Śródziemne, a świętą górą był Syjon, na którym kiedyś stała świątynia Boża. A zatem w ramach spełniania się tego proroctwa rozwścieczony król północy poprowadzi zbrojną wyprawę przeciw ludowi Bożemu! Jego obecność ‛między morzem wielkim a świętą górą’ oznacza dziś w sensie symbolicznym, że wtargnie do posiadłości duchowej namaszczonych sług Boga, którzy wyszli z „morza” odstręczonej od Stwórcy ludzkości i spodziewają się panować z Jezusem Chrystusem na niebiańskiej górze Syjon (Izajasza 57:20; Hebrajczyków 12:22; Objawienie 14:1).
19. Jak na podstawie proroctwa Ezechiela możemy ustalić, czym są wieści, które skłonią Goga do ataku? (Zobacz przypis).
19 Żyjący współcześnie z Danielem Ezechiel również przepowiedział napaść na lud Boży „w dniach ostatecznych”. Oświadczył, że zainicjuje ją Gog z Magog, wyobrażający Szatana Diabła (Ezechiela 38:16). Z której strony w sensie symbolicznym nadciągnie Gog? Jehowa mówi przez Ezechiela: „I przyjdziesz ze swojego miejsca pobytu, z najdalszej północy” (Ezechiela 38:15, kursywa nasza). A zatem wieści „z północy” mogą oznaczać szatańską propagandę, pobudzającą króla północy oraz wszystkich innych władców do ataku na lud Jehowyb (porównaj Objawienie 16:13, 14; 17:14).
20, 21. (a) Dlaczego Gog pobudzi narody, w tym także króla północy, do napaści na lud Boży? (b) Czy jego atak się powiedzie?
20 Do przygotowania tego frontalnego ataku pobudza Goga pomyślność „Izraela Bożego”, który razem z wielką rzeszą drugich owiec nie należy już do tego świata (Galacjan 6:16; Jana 10:16; 17:15, 16; 1 Jana 5:19). Gog patrzy z niechęcią na „naród zebrany spośród ludów, który nabył sobie [duchowy] dobytek i dobra” (Ezechiela 38:12, Biblia poznańska; Objawienie 5:9; 7:9). Zgodnie z tymi słowami członkowie ludu Jehowy cieszą się dziś nie spotykaną dotąd pomyślnością. Swobodnie oddają cześć Bogu w wielu krajach Europy, Afryki i Azji, gdzie kiedyś ich działalność była objęta zakazem. W latach 1987-1992 do domu prawdziwego wielbienia Jehowy napłynęło z narodów sporo ponad milion osób wyobrażonych przez symboliczne „kosztowności”. Wszyscy oni cieszą się dobrobytem i pokojem duchowym (Aggeusza 2:7; Izajasza 2:2-4; 2 Koryntian 8:9).
21 Duchowy stan chrześcijan wydaje się Gogowi łatwą do zdobycia „ziemią otwartą”, toteż podejmuje nadzwyczajne wysiłki, by zlikwidować tę przeszkodę, uniemożliwiającą mu całkowite panowanie nad ludzkością (Ezechiela 38:11). Jego zabiegi są jednak daremne. Kiedy królowie ziemi zaatakują lud Jehowy, ‛dojdą do swojego kresu’. Jak to się stanie?
Trzeci król
22, 23. Kto podczas ataku Goga stanie w obronie ludu Bożego i z jakim rezultatem?
22 Ezechiel mówi, że atak Goga będzie dla Jehowy Boga sygnałem do wystąpienia w obronie swego ludu i zniszczenia wrogich sił „na górach izraelskich” (Ezechiela 38:18; 39:4). Przypomina to słowa, które anioł wypowiedział do Daniela: „W tym też czasie powstanie Michał, wielki książę, który stoi w obronie synów twego ludu. I z pewnością nastąpi czas takiej udręki, jakiej do tej pory nie sprowadzono, odkąd się pojawił naród. A lud twój w tym czasie ocaleje — każdy, kto się znajdzie zapisany w księdze” (Daniela 12:1, NW).
23 W roku 1914 Jezus — niebiański wojownik Michał — został w niebie władcą Królestwa Bożego (Objawienie 11:15; 12:7-9). Od tego czasu staje on ‛w obronie synów ludu Daniela’. Jednakże wkrótce „powstanie” w imieniu Jehowy jako niezwyciężony, waleczny Król, wymierzając „karę tym, którzy nie znają Boga, oraz tym, którzy nie są posłuszni ewangelii Pana naszego Jezusa” (2 Tesaloniczan 1:8). Wszystkie narody ziemi, w tym także królowie z proroctwa Daniela, zaczną wtedy „się uderzać lamentując” (Mateusza 24:30, NW). W sercach dalej będą żywić niecne zamiary wobec ‛ludu Daniela’, ale „Michał, wielki książę”, sprowadzi na nich wieczystą zagładę (Objawienie 19:11-21).
24. Do czego powinna nas pobudzać ta analiza proroctwa Daniela?
24 Czyż nie wyczekujemy z utęsknieniem tego wielkiego tryumfu Michała oraz jego Boga, Jehowy? Dla wszystkich prawdziwych chrześcijan zwycięstwo to będzie oznaczać ‛ocalenie’ (porównaj Malachiasza 3:19-21). Dlatego z ufnością spoglądajmy w przyszłość, mając w pamięci słowa apostoła Pawła: „Głoś słowo, czyń to pilnie w porze sprzyjającej, w porze uciążliwej” (2 Tymoteusza 4:2, NW). Nieustannie trzymajmy się mocno Słowa życia i pilnie szukajmy owiec Jehowy, póki trwa pora sprzyjająca. Znajdujemy się już na finiszu wyścigu o życie. Nagroda jest w zasięgu wzroku. Obyśmy wszyscy byli zdecydowani wytrwać aż do końca, żeby dzięki temu znaleźć się wśród tych, którzy dostąpią ocalenia! (Mateusza 24:13; Hebrajczyków 12:1).
[Przypisy]
a Zobacz książkę Wspaniały finał Objawienia bliski!, wydaną przez Towarzystwo Strażnica, strony 229 i 230.
b Wieści „z północy” mogą też pochodzić od Jehowy, gdyż powiedział On do Goga: „Włożę haki w twoje szczęki; i wyprowadzę ciebie”. „Sprowadzę cię z najdalszej północy i przyprowadzę cię na góry izraelskie” (Ezechiela 38:4; 39:2; porównaj Psalm 48:3).
-