Środa 17 kwietnia
‛Zachowuj czyste sumienie przed Bogiem i ludźmi’ (Dzieje 24:16).
Wiele naszych decyzji dotyczących zdrowia i metod leczenia jest opartych na wyszkolonym na Biblii sumieniu (1 Tym. 3:9). Kiedy je podejmujemy i rozmawiamy o nich z innymi, powinniśmy stosować się do zasady z Listu do Filipian 4:5: „Niech wasz rozsądek stanie się znany wszystkim ludziom”. Rozsądek pomoże nam nie przejmować się naszym zdrowiem w nadmiernym stopniu. Poza tym kochamy i szanujemy współwyznawców, nawet jeśli ich decyzje różnią się od naszych (Rzym. 14:10-12). Okazujemy Jehowie wdzięczność za życie, które od Niego otrzymaliśmy, jeśli o nie dbamy i dajemy Mu to, co najlepsze (Obj. 4:11). Na razie musimy radzić sobie z chorobami i nieszczęśliwymi zdarzeniami. Ale nasz Stwórca zamierzył dla nas coś innego. Wkrótce da nam życie wieczne. Nigdy więcej nie będziemy cierpieć ani nie umrzemy (Obj. 21:4). A już teraz jesteśmy szczęśliwi, że możemy wykorzystywać swoje życie na służenie naszemu kochającemu niebiańskiemu Ojcu, Jehowie! w23.02 s. 25, ak. 17, 18
Czwartek 18 kwietnia
Twoje królestwo podzielono i dano Medom i Persom (Dan. 5:28).
Jehowa wyraźnie dowiódł swojej wyższości nad „władzami zwierzchnimi” (Rzym. 13:1). Rozważmy trzy przykłady. Egipski faraon uczynił z ludu Jehowy niewolników i wielokrotnie odmawiał uwolnienia ich. Ale Bóg przywrócił im wolność i pozbawił faraona życia w Morzu Czerwonym (Wyjścia 14:26-28; Ps. 136:15). Babiloński król Baltazar wyprawił ucztę, na której ‛wywyższał się ponad Pana niebios’ i zamiast Jehowy ‛wysławiał bogów ze srebra i złota’ (Dan. 5:22, 23). Ale Bóg upokorzył tego aroganckiego człowieka. „Tej samej nocy” Baltazar został zabity, a jego królestwo przejęli Medowie i Persowie (Dan. 5:30, 31). Rządzący w Palestynie król Herod Agryppa I pozbawił życia apostoła Jakuba, a potem uwięził apostoła Piotra i jego też zamierzał zgładzić. Ale Jehowa do tego nie dopuścił. Jego anioł poraził Heroda i ten zmarł (Dzieje 12:1-5, 21-23). w22.10 s. 15, ak. 12
Piątek 19 kwietnia
Ja was wysłucham (Jer. 29:12).
Kiedy czytamy o tym, jak Jehowa w przeszłości troszczył się o swoich lojalnych sług, nasza nadzieja się umacnia. Wszystko, co napisano w Słowie Bożym, „napisano dla naszego pouczenia, żebyśmy dzięki wytrwałości i dzięki pocieszeniu płynącemu z Pism mieli nadzieję” (Rzym. 15:4). Rozmyślajmy o tym, jak Jehowa dotrzymywał swoich obietnic. Zobaczmy, co zrobił dla Abrahama i Sary. Oboje osiągnęli wiek, w którym już nie mogli mieć dzieci. Ale Bóg im obiecał, że doczekają się syna (Rodz. 18:10). Jak na to zareagował Abraham? Biblia mówi: „Abraham (...) wierzył, że może się stać ojcem wielu narodów” (Rzym. 4:18). Chociaż z ludzkiego punktu widzenia sytuacja wyglądała beznadziejnie, to Abraham był pewny, że Jehowa dotrzyma słowa. Ten wierny mężczyzna się nie rozczarował (Rzym. 4:19-21). Jak wynika z takich relacji, zawsze możemy liczyć na to, że Jehowa spełni swoje obietnice. w22.10 s. 27, ak. 13, 14