Wielka rzesza drugich owiec wysławia Boga i Chrystusa

 1. Jak wpłynęło na pewnego młodego człowieka przemówienie wygłoszone na zjeździe w roku 1935?

KIEDY w roku 1926 przyjął chrzest, miał 18 lat. Jego rodzice byli Badaczami Pisma Świętego, jak nazywano wtedy Świadków Jehowy. Mieli dwie córki i trzech synów, których wychowywali na sług Jehowy Boga i naśladowców Jezusa Chrystusa. Ten szczery młody człowiek, jak wszyscy Badacze w tamtym okresie, co roku podczas Wieczerzy Pańskiej spożywał chleb i wino. Jednak jego oczekiwania co do przyszłości zupełnie się zmieniły, kiedy wysłuchał historycznego przemówienia pod tytułem „Lud wielki”. Wygłosił je Joseph Rutherford w roku 1935 na zjeździe w Waszyngtonie. Czego Badacze Pisma Świętego dowiedzieli się na tym zjeździe?

 2. Jaką zachwycającą prawdę wyjaśnił w swoim przemówieniu brat Rutherford?

² W swoim przemówieniu brat Rutherford wyjaśnił, kim jest „lud wielki” (Biblia gdańska), czyli „wielka rzesza”, z Księgi Objawienia 7:9. Wcześniej uważano, że chodzi o drugorzędną klasę niebiańską, składającą się z osób mniej wiernych Bogu. Na podstawie Pisma Świętego brat Rutherford wykazał, że członkowie wielkiej rzeszy nie pójdą do nieba, ale że należą do drugich owiecb Chrystusa, przeżyją „wielki ucisk” i będą żyć wiecznie na ziemi (Obj. 7:14). Jezus powiedział: „Mam też drugie owce, które nie są z tej owczarni. Je również muszę przyprowadzić i będą słuchać mojego głosu. I będzie jedna trzoda i jeden pasterz” (Jana 10:16). Ci przyrównani do owiec ludzie to lojalni słudzy Jehowy, którzy mają nadzieję ziemską (Mat. 25:31-33, 46). Zobaczmy, jak ten błysk duchowego światła zmienił życie wielu chrześcijan, w tym wspomnianego młodego brata (Ps. 97:11; Prz. 4:18).

 3, 4. Co zrozumiały tysiące osób na zjeździe w 1935 roku?

³ W kulminacyjnym punkcie przemówienia brat Rutherford zwrócił się do obecnych: „Wszystkich, którzy mają nadzieję żyć wiecznie na ziemi, poproszę o powstanie z miejsc”. Według relacji naocznego świadka wstała przeszło połowa z 20 000 zgromadzonych. Wtedy brat Rutherford oświadczył: „Spójrzcie, oto lud wielki!”. Wywołało to eksplozję radości. Ci, którzy wstali, zrozumieli, że nie zostali wybrani do życia w niebie. Uświadomili sobie, że nie są namaszczeni duchem świętym. Następnego dnia zjazdu zostało ochrzczonych 840 nowych Świadków. Większość z nich należała do drugich owiec.

⁴ Po tym przemówieniu wspomniany młody człowiek oraz tysiące innych osób przestali spożywać podczas Wieczerzy Pańskiej chleb i wino. Pewien brat pokornie wyraził ich odczucia, kiedy powiedział: „Pamiątka w 1935 roku była ostatnią, na której spożywałem emblematy. Uświadomiłem sobie, że Jehowa nie wzbudził we mnie poprzez swego świętego ducha nadziei niebiańskiej, ale że mam nadzieję żyć wiecznie na ziemi i brać udział w przekształcaniu jej w raj” (Rzym. 8:16, 17; 2 Kor. 1:21, 22). Od tamtej pory wielka rzesza stale rośnie i lojalnie współpracuje z ostatkiem pomazańcówc.

 5. Co Jehowa myśli o tych, którzy przestali spożywać emblematy na Pamiątce?

⁵ Co Jehowa myśli o tych, którzy po roku 1935 przestali spożywać na Pamiątce emblematy? I co, jeśli dzisiaj jakiś Świadek z czystym sumieniem spożywa chleb i wino, ale potem uświadamia sobie, że tak naprawdę nie jest namaszczony duchem? (1 Kor. 11:28). Niektórzy robili to dlatego, że błędnie rozumieli tę sprawę. Ale jeśli szczerze przyznają się do błędu, przestają spożywać emblematy i dalej wiernie służą Jehowie, to On na pewno zaliczy ich do drugich owiec. Osoby takie nie przestają jednak przychodzić na Pamiątkę, bo bardzo cenią wszystko, co Jehowa i Jezus dla nich zrobili.

 6. Co na polecenie Jezusa robią aniołowie?

⁶ Ponieważ wielki ucisk jest już bardzo blisko, warto przeanalizować, co 7 rozdział Księgi Objawienia mówi o pomazańcach oraz wielkiej rzeszy drugich owiec. Aniołowie na polecenie Jezusa mocno trzymają cztery wiatry zagłady. Nie pozwolą im wyrządzić szkody ziemi, dopóki wszyscy pomazańcy nie zostaną przez Jehowę ostatecznie opieczętowani (Obj. 7:1-4). W nagrodę za wierność bracia Chrystusa będą razem z nim w niebie królami i kapłanami (Obj. 20:6). Kiedy całe grono 144 000 otrzyma tę nagrodę, wszyscy członkowie niebiańskiej rodziny Jehowy będą się bardzo cieszyć.

 7. Co Jan zobaczył w wizji zgodnie z Objawieniem 7:9, 10? (Zobacz ilustrację na stronie tytułowej).

⁷ Następnie Jan widzi coś ekscytującego — „wielką rzeszę”, która wychodzi cało z Armagedonu. Ta druga grupa jest o wiele większa od pierwszej, a jej liczba nie jest ograniczona (odczytaj Objawienie 7:9, 10). Tworzący ją ludzie są „ubrani w białe długie szaty”, co wskazuje, że wystrzegają się „splamienia przez świat” Szatana i pozostają lojalni wobec Boga i Chrystusa (Jak. 1:27). Wołają donośnym głosem, że wybawienie zawdzięczają Jehowie i Jezusowi, Barankowi Bożemu. Poza tym trzymają w rękach gałęzie palmowe, co oznacza, że z radością uznają Jezusa za Króla wyznaczonego przez Jehowę (por. Jana 12:12, 13).

 8. Czego o niebiańskiej rodzinie Jehowy dowiadujemy się z Objawienia 7:11, 12?

⁸ Odczytaj Objawienie 7:11, 12. Jaka była reakcja w niebie? Jan widzi, że kiedy pojawia się wielka rzesza, cała niebiańska rodzina Jehowy cieszy się i wysławia Boga. Gdy ta wizja się spełni i wielka rzesza wyjdzie cało z wielkiego ucisku, w niebie zapanuje ogromna radość.

 9. Co robi wielka rzesza zgodnie z Objawieniem 7:13-15?

⁹ Odczytaj Objawienie 7:13-15. Jan relacjonuje, że ludzie tworzący wielką rzeszę „wyprali swoje długie szaty i wybielili je we krwi Baranka”. Wskazuje to, że mają czyste sumienie i że Jehowa uznaje ich za prawych (Izaj. 1:18). Są oddanymi Bogu, ochrzczonymi chrześcijanami, którzy wierzą w ofiarę Jezusa i mają bliską więź z Jehową (Jana 3:36; 1 Piotra 3:21). Dzięki temu mogą stać przed tronem Boga i ‛dniem i nocą pełnić dla Niego świętą służbę’ na ziemskim dziedzińcu Jego duchowej świątyni. Sprawy Królestwa Bożego stawiają na pierwszym miejscu w życiu i gorliwie głoszą i pozyskują uczniów. W gruncie rzeczy wykonują znaczną część tej pracy (Mat. 6:33; 24:14; 28:19, 20).

10. Czego są pewni członkowie wielkiej rzeszy i spełnienia jakiej obietnicy doczekają?

¹⁰ Członkowie wielkiej rzeszy, którzy wychodzą cało z wielkiego ucisku, są pewni, że dalej będą korzystać z Bożej opieki, bo „Ten, który zasiada na tronie, rozpostrze nad nimi swój namiot”. Spełni się wtedy obietnica, której realizacji drugie owce od dawna wyczekują: „Bóg otrze z ich oczu wszystkie łzy. Nie będzie już śmierci, smutku, krzyku ani bólu” (Obj. 21:3, 4).

11, 12. (a) Jakie błogosławieństwa czekają wielką rzeszę w myśl Objawienia 7:16, 17? (b) Co osoby należące do drugich owiec robią podczas Pamiątki i co je do tego pobudza?

¹¹ Odczytaj Objawienie 7:16, 17. Obecnie niektórzy słudzy Jehowy cierpią głód z powodu złych warunków ekonomicznych, niepokojów społecznych lub wojen. Inni są więzieni za wiarę. Pociesza ich jednak świadomość, że po zagładzie tego złego świata już zawsze będą mieli obfitość pokarmu fizycznego i duchowego. Nie dotknie ich „spiekota” gniewu Jehowy, który wyleje On na narody. Po wielkim ucisku Jezus poprowadzi ich do „źródeł wód życia [wiecznego]”. Pomyśl tylko, jak wyjątkową perspektywę mają przed sobą członkowie wielkiej rzeszy. W przeciwieństwie do miliardów żyjących dotąd ludzi mogą nigdy nie umrzeć! (Jana 11:26).

¹² Ci, którzy należą do drugich owiec, są wdzięczni Jehowie i Jezusowi za wspaniałą nadzieję, którą otrzymali. Nie zostali wybrani do życia w niebie, ale to nie znaczy, że są dla Jehowy mniej cenni niż pomazańcy. Obie grupy mogą wysławiać Boga i Chrystusa. Robią to między innymi podczas Wieczerzy Pańskiej.

13, 14. Dlaczego każdy powinien być obecny na Pamiątce śmierci Chrystusa?

¹³ W ostatnich latach podczas Pamiątki chleb i wino spożywała mniej więcej jedna osoba na 1000. W większości zborów nie ma takich osób. Ogromna większość obecnych ma nadzieję ziemską. Dlaczego przychodzą na Pamiątkę? Z tego samego powodu, dla którego ludzie przychodzą na ślub przyjaciela. Chcą pokazać nowożeńcom, że ich kochają i wspierają. Podobnie drugie owce przychodzą na Pamiątkę, bo chcą okazać miłość i wsparcie Chrystusowi oraz pomazańcom. Chcą też pokazać, że cenią ofiarę, którą upamiętnia ta uroczystość — ofiarę, która umożliwia im życie wieczne na ziemi.

¹⁴ Inny ważny powód, dla którego drugie owce są obecne na Wieczerzy Pańskiej, to posłuszeństwo wobec nakazu Jezusa. Kiedy Jezus spożywał ten szczególny posiłek z wiernymi apostołami, powiedział im: „Czyńcie to na moją pamiątkę” (1 Kor. 11:23-26). Dlatego drugie owce będą przychodzić na tę uroczystość, dopóki na ziemi będą jeszcze jacyś pomazańcy. Co więcej, zapraszają na nią inne osoby.

15. Jak możemy wysławiać Boga i Chrystusa podczas Pamiątki?

¹⁵ Podczas Pamiątki będziemy wysławiać Boga i Chrystusa w pieśniach i modlitwach. Pogłębimy też swoją wdzięczność wobec Nich, słuchając wykładu pod tytułem „Okazuj wdzięczność za to, co zrobili dla ciebie Bóg i Chrystus!”. W trakcie podawania emblematów będziemy sobie przypominać, że wyobrażają one ciało i krew Jezusa. Będziemy rozmyślać o miłości, jaką Jehowa nam okazał, pozwalając, by Jego Syn za nas umarł (Mat. 20:28). Każdy, kto kocha naszego niebiańskiego Ojca i Jego Syna, będzie chciał przyjść na Pamiątkę.

16. Pod jakimi względami pomazańcy i drugie owce są podobni?

¹⁶ Różnica między drugimi owcami a pomazańcami polega na tym, że mają inną nadzieję. Ale to nie wpływa na ich wartość w oczach Boga. Obie grupy są dla Niego równie cenne. Przecież za jednych i za drugich zapłacił tę samą cenę. Oddał za nich swojego ukochanego Syna. Poza tym członkowie obu grup muszą pozostawać lojalni (Ps. 31:23). I na wszystkich nas w równym stopniu oddziałuje duch święty. Jehowa daje go każdemu według jego potrzeb.

17. Czego wyczekuje ostatek pomazańców?

¹⁷ Pomazańcy nie rodzą się z nadzieją niebiańską. To Bóg wzbudza ją w ich sercach. Rozmyślają o niej, rozmawiają o niej z Jehową i bardzo jej wyczekują. Co prawda nie potrafią sobie wyobrazić, jak będzie wyglądać ich duchowe ciało (Filip. 3:20, 21; 1 Jana 3:2). Ale nie mogą się doczekać chwili, gdy zajmą swoje miejsce w niebiańskim Królestwie i spotkają się z Jehową, Jezusem, aniołami i pozostałymi pomazańcami.

18. Czego wyczekują drugie owce?

¹⁸ Drugie owce wyczekują tego, co jest naturalnym pragnieniem wszystkich ludzi — życia wiecznego na ziemi (Kazn. 3:11). Członkowie tej grupy nie mogą się doczekać dnia, kiedy zaczną przekształcać naszą planetę w raj. Tęsknią do czasu, kiedy będą budować domy, sadzić ogrody i wychowywać dzieci, które nigdy nie zachorują (Izaj. 65:21-23). Wyobrażają sobie, jak będą przemierzać góry, lasy i morza, poznając niezliczone dzieła stwórcze. A przede wszystkim są poruszeni perspektywą, że ich więź z Jehową z każdym dniem będzie coraz silniejsza.

19. Jaką okazję daje każdemu z nas Pamiątka i kiedy odbędzie się w tym roku?

¹⁹ Jehowa daje każdemu swojemu słudze wspaniałą nadzieję na przyszłość (Jer. 29:11). Pamiątka śmierci Chrystusa to dla nas wyjątkowa okazja do wysławiania Boga i Chrystusa za wszystko, co zrobili, żebyśmy mogli żyć bez końca. Niewątpliwie jest dla prawdziwych chrześcijan najważniejszym zebraniem. W tym roku odbędzie się w sobotę 27 marca po zachodzie słońca. Wielu będzie obchodzić tę uroczystość bez większych przeszkód. Inni skorzystają z niej mimo sprzeciwu. Niektórzy nawet będą ją obchodzić w więzieniu. Niezależnie od okoliczności pamiętajmy, że przyglądają nam się Jehowa, Jezus, aniołowie i wskrzeszeni pomazańcy. Oby dla każdego zboru, każdej grupy i każdego z osobna najbliższa Pamiątka była wspaniałym przeżyciem!