ජනවාරි 16, බදාදා
“අපගේ ප්‍රේමය වචනවලටත් කතාවටත් සීමා නොකරමු. ඒ වෙනුවට ක්‍රියාවෙන් හා අවංකකමින් ප්‍රේමය පෙන්වමු.”—1 යොහ. 3:18.
අපි අනිත් අයට ආදරෙන්, කරුණාවෙන් සලකන්න ඕනෙ හැමෝගෙම අවධානය අපිට ඇදගන්න අරමුණින් නෙමෙයි. (මතෙ. 6:1-4) අනිත් අයට ගෞරවයෙන් සලකන්න. (රෝම 12:10) යේසුස් නියෝජිතයන්ගේ පාද හෝදලා එයාලට ගෞරව කරනවා කියලා පෙන්නුවා. (යොහ. 13:3-5, 12-15) ඒත් හැම වෙලේම අනිත් අයට ගෞරවයෙන් සලකන එක අපිට ලේසි නැති වෙයි. සමහරවිට අපිට තව නිහතමානී වෙන්න වෙයි. පාද හෝදලා යේසුස් උගන්වන්න හදපු පාඩම නියෝජිතයන් තේරුම්ගත්තෙත් දෙවිගේ බලය ලැබුණාට පස්සෙයි. (යොහ. 13:7) අනිත් අයට ගෞරව කරන කෙනෙක් තමන් ලබලා තියෙන අධ්‍යාපනය නිසා, ධනය නිසා, කරන විශේෂ පැවරුමක් නිසා අනිත් අයට වඩා තමන් උසස් කියලා හිතන්නේ නැහැ. (රෝම 12:3) එහෙම කෙනෙක් අනිත් අයට ප්‍රශංසා ලැබෙද්දී ඒකට ඊර්ෂ්‍යා කරන්නේ නැහැ. ඒ වෙනුවට ඒ ගැන සතුටු වෙනවා. ‘එයාට විතරක් නෙමෙයි හරි නම් මටත් ප්‍රශංසාවක් ලැබෙන්න ඕනෙ’ කියලා කවදාවත් හිතන්නේ නැහැ. w17.10 9 9-10¶
ජනවාරි 17, බ්‍රහස්පතින්දා
“මා මේ සියල්ල කරන්නේ ශුභාරංචිය වෙනුවෙන්ය. එසේ කිරීමෙන් මේ ශුභාරංචිය සියලුදෙනාටම ප්‍රකාශ කරන්න මට හැකියාව ලැබී තිබේ.”—1 කොරි. 9:23.
සේවයේදී දේවවචනය පාවිච්චි කරන එකෙන් හොඳ ප්‍රතිඵල ලැබෙනවා. මේ අද්දැකීම බලන්න. අවුරුදු ගාණක් තිස්සේ අපේ සඟරා කියවපු මහලු කෙනෙක්ට අලුත්ම සඟරාව දෙන්න එක සහෝදරයෙක් ගියා. නිකම්ම ‘මුරටැඹ’ සඟරාව දීලා එනවා වෙනුවට එයාට ඇහෙන්න බයිබල් පදයක් මේ සහෝදරයා කියෙව්වා. එයා කියෙව්වේ 2 කොරින්ති 1:3, 4. එතන කියන්නේ “මහත් දයාවක් පෙන්වන පියාණන් ඔහුය. සියලු සැනසිල්ලේ දෙවි ඔහුය. අපගේ සියලු පීඩාවලදී අපව සනසන්නේ ඔහුය” කියලයි. එතන කියන දේ ඒ කෙනාගේ හිතට කොච්චර වැදුණාද කියනවා නම් ඒ බයිබල් පද ආයෙත් කියවන්න කියලා එයා කිව්වා. මේක එයාටයි, එයාගේ බිරිඳටයි සහනය ඕනෙම කරපු වෙලාවක් කියලත් එයා කිව්වා. බයිබලේ ගැන තව දැනගන්නත් එයා කැමති වුණා. සේවයේදී හම්බ වෙන අයට කතා කරන්න දේවවචනයට ඉඩ දෙන එක කොයි තරම් වැදගත්ද!—ක්‍රියා 19:20. w17.09 26 9-10¶
ජනවාරි 18, සිකුරාදා
“ඔහුගේ ශරීරයට පහර දෙන්න. එවිට ඔහු ඔබේ මුහුණටම ශාප කරන්නේ නැද්ද කියා බලන්න.”—යෝබ් 2:5.
විශ්වාසවන්ත දේවදූතයන් එදා වුණ දේ ගැන පුදුම වෙන්න ඇති. එයාලට සාතන් ගැන තරහක්, පිළිකුලක් ඇති වෙන්න ඇති. ඒත් සාතන් කැරලිගහපු වෙලාවේ දෙවි කලබල වෙලා වැඩ කළේ නැහැ. ඔහු කාරණා කිරලා මැනලා සුදුසුම පියවර ගත්තා. සාතන් කරපු චෝදනාවට දෙවි මුහුණ දෙන්නේ හරිම ඉවසීමෙන්. ඔහු ඒ කාරණාව හසුරුවන්නේ හරිම සාධාරණව. (නික්. 34:6; යෝබ් 2:2-6) දෙවි කාලෙට ඉඩහැරියේ කිසිම කෙනෙක් මිය යනවාට ඔහු අකමැති නිසයි. ඔහුට ඕනෙ “පසුතැවිලි වීමේ ප්‍රස්තාව සියලුදෙනාටම ලබා දෙන්නයි.” (2 පේතෘ. 3:9) ඉක්මන් වෙලා දෙයක් කියන්න, කරන්න කලින් කාරණා හොඳට කිරලා මැනලා බලන්න ඕනෙ කියලා දෙවිගේ ආදර්ශයෙන් අපි ඉගෙනගන්නවා. ජීවිතේ වැදගත් තීරණයක් ගන්න වෙද්දී වෙලාව අරගෙන ඒ ගැන හොඳට හිතන්න. හරි දේ කරන්න, කියන්න අවශ්‍ය ප්‍රඥාව ඉල්ලලා දෙවිට යාච්ඤා කරන්න. (ගීතා. 141:3) දුකෙන්, කේන්තියෙන් ඉන්න වෙලාවක හදිසි වෙලා දේවල් කරන්න ලේසියෙන්ම පෙලඹෙන්න පුළුවන්. ඒත් එහෙම කරන හුඟක් අය පස්සේ පසුතැවෙනවා.—හිතෝ. 14:29; 15:28; 19:2. w17.09 4 6-7¶