Psalmi

Kujdesu për mua me dorën tënde shpëtimtare,

 5 që të shijoj mirësinë që u tregon të zgjedhurve të tu,+

që të gëzoj bashkë me kombin tënd

e të të lëvdoj gjithë krenari* bashkë me trashëgiminë tënde!

 7 Paraardhësit tanë në Egjipt nuk i çmuan* mrekullitë e tua;

nuk sollën ndër mend sa e pakufishme është dashuria jote besnike,

por ngritën krye kur ishin afër detit, afër Detit të Kuq.+

 8 Prapëseprapë, Perëndia i shpëtoi për hir të emrit të vet,+

që të bënte të njohur sa i fuqishëm është.+

 9 Detin e Kuq e qortoi, dhe ai u kthye në tokë të thatë;

u priu përmes thellësive të tij si të ecnin nëpër shkretëtirë;+

10 nga kthetrat e armikut i shpëtoi+

dhe i shpengoi* nga dora e kundërshtarit.+

11 Ujërat u lëshuan mbi kundërshtarët,

e asnjë prej tyre nuk mbeti gjallë.+

12 Atëherë ata treguan besim te premtimi i tij+

dhe nisën t’i këndonin lavde.+

13 Mirëpo shpejt i harruan ato që bëri+

e nuk pritën që ai t’i drejtonte.*

14 U dorëzuan para dëshirave egoiste në shkretëtirë;+

Perëndinë e vunë në provë në vendin e shkretë.+

15 Ai ua dha ç’u deshi shpirti,

por më pas i goditi me një sëmundje që i treti fare.+

16 Pastaj i pushtoi xhelozia për Moisiun

dhe për Aronin,+ të shenjtin e Jehovait.+

17 Atëherë toka hapi gojën dhe gëlltiti Datanin,

u mbyll sipër njerëzve që u bashkuan me Abiramin.+

18 Një zjarr shpërtheu mes tyre,

dhe flakët i përpinë gjithë të ligjtë.+

19 Bënë një statujë viçi në Horeb,

para një statuje prej metali* u përkulën;+

21 Ata e harruan Perëndinë,+ Shpëtimtarin e tyre,

atë që bëri gjëra të mëdha në Egjipt,+

22 atë që bëri mrekulli në vendin e Kamit,+

vepra të mahnitshme në Detin e Kuq.+

23 Para se ai të jepte urdhër që të shfaroseshin,

Moisiu, i zgjedhuri i tij, iu përgjërua*

24 Më pas e përçmuan atë vend aq të dëshirueshëm;+

në premtimin e Tij nuk treguan aspak besim.+

25 Qaheshin e qaheshin në tendat e tyre,+

e zërit të Jehovait nuk ia vinin veshin.+

26 Prandaj ai u betua* se do të binin të vdekur në shkretëtirë,+

27 se pasardhësit e tyre do të merrnin fund mes kombeve

dhe se do t’i shpërndante vend më vend.+

28 Ata nisën të adhuronin* Baalin e Peorit+

dhe hëngrën flijimet që u ofroheshin të vdekurve.*

29 E provokuan Perëndinë me veprimet e tyre,+

prandaj popullin e pllakosi një plagë.+

30 Por plaga u ndal kur Finehasi u çua e ndërhyri,+

31 e për këtë u konsiderua i drejtë*

brez pas brezi, përjetë.+

32 Në ujërat e Meribës* e provokuan,

e për faj të tyre e pësoi keq Moisiu,+

33 sepse aq shumë ia plasën shpirtin,*

saqë ai foli pa u menduar.+

34 Ata nuk i shfarosën popujt,+ siç i kishte urdhëruar Jehovai,+

35 por me kombet u përzien+ dhe morën* zakonet e tyre.+

38 Vazhduan të derdhnin gjak të pafaj,+

gjakun e djemve dhe të vajzave të tyre,

që ua flijonin idhujve të Kananit,+

dhe tërë vendi u ndot nga gjaku që u derdh në të.

39 Me sjelljen e tyre u bënë të papastër,

me veprimet e tyre tradhtuan Perëndinë.*+

40 Prandaj Jehovait iu ndez zemërimi aq shumë kundër popullit,

saqë iu neverit trashëgimia e vet.

41 Ai i dorëzoi herë pas here në dorë të kombeve,+

që t’i sundonte kushdo që i urrente.+

42 Armiqtë i shtypnin,

po, dorës së tyre u nënshtroheshin.

43 Sa e sa herë i shpëtoi,+

e përsëri ata ngrinin krye e nuk bindeshin;+

nga faji i tyre mbuloheshin gjithë poshtërim.+

44 Por Ai e shihte sa shumë vuanin+

dhe e dëgjonte thirrjen e tyre për ndihmë.+

45 Për hir të tyre, ai kujtonte besëlidhjen e tij,

e nga dashuria e tij e madhe besnike, i dhimbseshin.*+

46 I nxiste ata që i mbanin në robëri,

që t’u vinte keq për ta.+

Na mblidh nga kombet,+ që t’i thurim lavde emrit tënd të shenjtë

e të të lëvdojmë plot hare!+

48 Lëvduar qoftë Jehovai, Perëndia i Izraelit,

për gjithë përjetësinë!*+