Isaia
41 «Më dëgjoni në heshtje,* o ishuj!
Le të marrin përsëri fuqi kombet!
Le të afrohen; pastaj le të flasin!+
Le të mblidhemi për gjykim!
2 Kush e ka nxitur dikë nga lindja+
dhe e ka thirrur te këmbët e Tij, që të zbatojë drejtësinë,*
që t’i japë në dorë kombe
e që ta dërgojë për të nënshtruar mbretër?+
Kush i kthen ata në pluhur para shpatës së tij
dhe me harkun e tij i shpërndan sa andej këtej si kashtë?
3 Ai i ndjek pa hasur pengesa
nëpër shtigje që nuk i ka shkelur më parë.
4 Kush ka vepruar dhe e ka bërë këtë,
duke i thirrur brezat që nga fillimi?
5 Ishujt e kanë parë këtë dhe i ka zënë frika.
Skajet e tokës i kanë zënë dridhmat.
Kombet po vijnë, po afrohen.
6 Secili ndihmon shokun
dhe i thotë vëllait të vet: «Bëhu i fortë!»
7 Kështu artizani i jep forcë metalpunuesit;+
ai që përpunon me çekanin e farkëtarit,
i jep forcë atij që rreh në kudhër.
Ai thotë për saldimin: «Është mirë.»
Pastaj e mbërthen me gozhdë që të mos lëvizë.
10 Mos ki frikë, se unë jam me ty.+
Mos ji në ankth, se unë jam Perëndia yt.+
Unë do të të jap forcë, po, do të të ndihmoj,+
do të të mbaj fort me të djathtën time të drejtësisë.’
11 Ja, të gjithë ata që zemërohen me ty, do të turpërohen e do të poshtërohen.+
Ata që të kundërvihen, do të katandisen në hiç e do të zhduken.+
12 Do t’i kërkosh ata që luftojnë kundër teje, por nuk do t’i gjesh;
ata që janë në luftë me ty, do të kthehen në hiç, nuk do të jenë më,+
13 sepse unë Jehovai, Perëndia yt, të kap nga dora e djathtë
dhe të them: ‘Mos ki frikë. Unë do të të ndihmoj.’+
14 Mos ki frikë, o Jakob, o krimb i vogël.*+
Mos kini frikë, o banorë të Izraelit. Unë do t’ju ndihmoj,—thotë Jehovai, Riblerësi juaj,+ i Shenjti i Izraelit.
15 Ja, unë të kam kthyer në një trinë shirëse,*+
në një vegël të re shirëse që i ka dhëmbët me dy tehe.
Ti do t’i shkelësh malet e do t’i thërrmosh,
dhe kodrat do t’i bësh si byku.
17 Të munduarit dhe të varfrit kërkojnë ujë, por s’ka.
Gjuha u është tharë nga etja.+
Unë, Jehovai, do t’u përgjigjem.+
Unë, Perëndia i Izraelit, nuk do t’i braktis.+
18 Mbi kodrat e zhveshura do të bëj të vërshojnë lumenj+
dhe në rrafshinat e luginave do të bëj të dalin kroje.+
Do ta kthej shkretëtirën në një pellg me kallamishte
dhe tokën e thatë në burime uji.+
Në rrafshinën e shkretë do të mbjell dëllinjën,
bashkë me frashërin e qiparisin,+
20 me qëllim që të gjithë njerëzit të shohin, të dinë,
të kushtojnë vëmendje e të kuptojnë
se këtë e ka bërë dora e Jehovait
dhe e ka sjellë i Shenjti i Izraelit.+
21 Paraqitni çështjen tuaj,—thotë Jehovai.
Parashtroni argumentet tuaja,—thotë Mbreti i Jakobit.
22 Paraqitni prova dhe na thoni çfarë do të ndodhë.
Ose na shpallni gjërat që do të vijnë.+
Po, bëni diçka, të mirë a të keqe,
që të mahnitemi kur ta shohim.+
Kushdo që ju zgjedh, është i pështirë.+
Ai do t’i shkelë sundimtarët* e vendit si të ishin argjilë,+
njësoj si shkel poçari argjilën e njomë.
26 Kush ka treguar për këtë gjë që nga fillimi, që ta dimë
ose që nga kohët e kaluara, që të themi: ‘Ka të drejtë.’+
Faktikisht, asnjë nuk e ka lajmëruar!
Asnjë nuk e ka shpallur!
Asnjë nuk ju dëgjoi të thoni gjë!»+
27 Unë isha i pari që i thashë Sionit: «Shih çfarë do të ndodhë»,+
dhe Jerusalemit do t’i dërgoj dikë që ka lajme të mira.+
28 Por vazhdova të shihja, dhe nuk kishte asnjë;
mes tyre nuk kishte asnjë që të jepte këshilla.
Vazhdova të pyesja, por askush s’u përgjigj.
29 Ja, të gjithë ata janë një mashtrim.*
Veprat e tyre nuk vlejnë gjë.