Jobi

 4 Kujt po i flet kështu?!

Kush t’i fryu në vesh këto fjalë?*

 5 Ata që dergjen të pafuqishëm në vdekje, dridhen;

janë më poshtë se ujërat dhe banorët e tyre.

 6 Varri* është lakuriq para Perëndisë,*+

vendi i kalbjes* është i pambuluar.

 7 Ai e shpalos veriun* në zbrazëti,+

tokën e mban varur në asgjë;

 8 i mbështjell ujërat brenda reve,+

e nën peshën e tyre retë nuk çahen;

 9 mbi fronin e vet i nden retë si vel që të mos shihet;+

10 përcakton horizontin* mbi sipërfaqen e ujërave+

dhe vë një kufi mes dritës dhe errësirës.

11 Shtyllat e qiellit tronditen,

shtangen nga qortimi i tij.

12 Me fuqinë e tij e trazon detin,+

me mençurinë e vet e bën copë-copë përbindëshin e detit.*+

13 Me frymën* e tij e kthjellon qiellin;

dora e tij e shpon tejpërtej gjarprin e pakapshëm.*

14 E pra, këto s’janë veç thekët e udhëve të tij,+

e ne kemi dëgjuar veç pëshpërimën e zërit të tij!