Libri i parë i Samuelit
1 Ishte një burrë nga Ramataim-Zofimi*+ i rajonit malor të Efraimit,+ që quhej Elkanah.+ Ky ishte bir i Jerohamit, bir i Elihut, bir i Tohut, bir i Zufit, një efraimit.* 2 Ai kishte dy gra; njëra quhej Hana, kurse tjetra Penina. Penina kishte fëmijë, kurse Hana nuk kishte. 3 Vit për vit, ai shkonte nga qyteti i vet për në Shiloh që ta adhuronte* Jehovain e ushtrive e t’i bënte flijime.+ Atje shërbenin si priftërinj të Jehovait,+ dy djemtë e Eliut, Hofni dhe Finehasi.+
4 Një ditë, kur paraqiti një flijim, Elkanahu i dha disa racione Peninës, gruas së vet, si edhe gjithë djemve e vajzave të saj,+ 5 kurse Hanës i dha një racion të veçantë ngaqë e donte shumë, ndonëse Jehovai nuk i kishte dhënë asaj fëmijë.* 6 Për më tepër, Penina* e tallte pa pushim që ta lëndonte, meqë Jehovai nuk i kishte dhënë fëmijë. 7 Kështu bënte ajo vit për vit; sa herë që Hana shkonte në shtëpinë e Jehovait,+ ajo e tallte aq shumë, sa Hana qante e nuk hante. 8 Por Elkanahu, i shoqi, i thoshte: «Hana, pse qan e pse nuk ha? Pse je kaq e mërzitur?* Ti më ke mua. A nuk jam unë më mirë se dhjetë djem?»
9 Atëherë, pasi kishin ngrënë e kishin pirë në Shiloh, Hana u ngrit. Në atë kohë, prifti Eli po rrinte ulur në ndenjësen pranë portës së tempullit*+ të Jehovait. 10 Me shpirt të hidhëruar, Hana zuri t’i lutej Jehovait+ e të qante pa pushim. 11 Pastaj u zotua: «O Jehova i ushtrive, nëse do ta shohësh brengën e shërbëtores sate e do të më kujtosh, nëse nuk do ta harrosh shërbëtoren tënde e do t’i japësh një djalë,+ unë do të ta jap ty, o Jehova, derisa të ketë jetë, dhe në kokën e tij nuk do të kalojë brisku.»+
12 Ndërkohë që ajo po i lutej gjatë Jehovait, Eliu po i shikonte me vëmendje gojën. 13 Hana po fliste me vete. I dridheshin vetëm buzët e zëri nuk i dëgjohej. Prandaj Eliu mendoi se ishte e dehur 14 dhe i tha: «Ç’bën këtu kaq e dehur? Të daltë vera!» 15 Atëherë Hana iu përgjigj: «Jo, imzot! Jam jashtë mase e stresuar* e nuk kam pirë as verë e as ndonjë pije tjetër alkoolike, por po i zbraz zemrën* Jehovait.+ 16 Mos kujto se shërbëtorja jote është grua e pavlerë, sepse deri tani u luta ngaqë jam tepër e hidhëruar dhe e brengosur.» 17 Atëherë Eliu i tha: «Shko në paqe dhe Perëndia i Izraelit ta plotësoftë kërkesën që i bëre!»+ 18 Ajo ia ktheu: «Shërbëtorja jote fitoftë pëlqimin tënd!» Pastaj u largua, hëngri dhe nuk dukej më e dëshpëruar.
19 Të nesërmen ata u çuan herët dhe u përkulën para Jehovait, pastaj u kthyen në shtëpi, në Ramah.+ Elkanahu pati marrëdhënie me Hanën, të shoqen, dhe Jehovai i kushtoi vëmendje* asaj.+ 20 Brenda një viti* Hana mbeti shtatzënë, lindi djalë dhe ia vuri emrin+ Samuel,* sepse tha: «Ia kërkova Jehovait.»
21 Pas ca kohësh, Elkanahu me familjen e vet shkoi për t’i paraqitur Jehovait flijimin vjetor+ dhe blatimin e zotimit. 22 Por Hana nuk shkoi,+ sepse i tha të shoqit: «Sapo t’ia heq gjirin, do ta çoj djalin në shtëpinë e* Jehovait, dhe ai do të qëndrojë atje përgjithnjë.»+ 23 Atëherë Elkanahu, i shoqi, i tha: «Bëj si të të duket më mirë.* Rri në shtëpi derisa t’ia heqësh gjirin. Jehovai i plotësoftë fjalët e tua!» Kështu, gruaja ndenji në shtëpi dhe e mëndi të birin derisa ia hoqi gjirin.
24 Sapo ia hoqi gjirin, e çoi në Shiloh. Me vete kishte një dem trevjeçar, një efë* miell e një qyp të madh me verë.+ Ajo mbërriti me djalin e vogël në shtëpinë e Jehovait, në Shiloh.+ 25 Pastaj therën demin dhe e çuan djalin tek Eliu. 26 Atëherë ajo i tha: «Më fal, imzot. Të betohem,* o zotëria im, unë jam ajo gruaja që rrinte me ty në këtë vend për t’iu lutur Jehovait.+ 27 Për këtë djalë u luta, e Jehovai ma plotësoi kërkesën që i bëra.+ 28 Prandaj unë ia jap* Jehovait. Sa të ketë jetë, djali do t’i përkasë Jehovait.»
Dhe ai* u përkul atje para Jehovait.