Eksodi

32 Ndërkohë, populli pa që Moisiu po vonohej shumë që të zbriste nga mali.+ Prandaj u mblodhën rreth Aronit dhe i thanë: «Ngrihu e na bëj një perëndi që të na prijë,+ sepse nuk e dimë ç’i ka ndodhur këtij Moisiut, njeriut që na nxori nga vendi i Egjiptit.» 2 Aroni u përgjigj: «Hiqni vathët e artë+ nga veshët e grave, të djemve dhe të vajzave tuaja dhe m’i sillni.» 3 Kështu të gjithë hoqën nga veshët vathët e artë dhe ia çuan Aronit. 4 Pastaj ai e mori arin që i çuan, i dha formë me një vegël për skalitje dhe bëri një statujë* viçi.+ Atëherë populli filloi të thoshte: «Ky është Perëndia yt, o Izrael, që të nxori nga vendi i Egjiptit.»+

5 Kur e pa këtë, Aroni ndërtoi një altar përpara statujës dhe u tha: «Nesër do të ketë një festë për Jehovain.» 6 Prandaj të nesërmen u ngritën herët, filluan të flijonin blatime të djegura dhe të paraqitnin flijime në bashkësi. Pastaj populli u ul të hante e të pinte, e pas kësaj u ngrit të festonte.+

7 Tani Jehovai i tha Moisiut: «Shko, zbrit, sepse populli yt, që ti e nxore nga vendi i Egjiptit, ka vepruar me ligësi.+ 8 Sa shpejt dolën nga udha në të cilën i urdhërova të ecnin!+ Kanë bërë një statujë* viçi, përkulen para saj, i bëjnë flijime dhe thonë: ‘Ky është Perëndia yt, o Izrael, që të nxori nga vendi i Egjiptit.’» 9 Jehovai i tha akoma Moisiut: «Kam parë që ky është popull kryeneç.*+ 10 Po vloj nga zemërimi, ndaj më lër t’i shfaros dhe të bëj prej teje një komb të madh.»+

11 Atëherë Moisiu iu përgjërua* Jehovait, Perëndisë së tij,+ dhe i tha: «O Jehova, pse të të vlojë zemërimi kundër popullit tënd pasi e nxore nga vendi i Egjiptit me fuqi të madhe dhe me dorë të fortë?+ 12 Pse të thonë egjiptianët: ‘Kishte qëllime të këqija kur i nxori nga Egjipti. Donte t’i vriste mes maleve e t’i shfaroste nga faqja e dheut.’+ Të lutem, hiq dorë nga zemërimi yt i zjarrtë dhe mendoje edhe një herë vendimin për t’i sjellë* këtë të keqe popullit tënd. 13 Kujto shërbëtorët e tu, Abrahamin, Isakun dhe Izraelin, të cilëve iu betove për veten tënde dhe u the: ‘Do ta shumoj pasardhësin* tënd si yjet e qiellit+ dhe do t’ia jap pasardhësit* tënd gjithë vendin që kam caktuar, që ta marrë si zotërim të përhershëm.’»+

14 Prandaj Jehovai filloi ta mendonte edhe një herë vendimin e tij* për të keqen që kishte thënë se do t’i sillte popullit.+

15 Pastaj Moisiu u kthye dhe zbriti nga mali me dy pllakat e Dëshmisë+ në dorë.+ Pllakat ishin të skalitura në të dyja anët; ato ishin të shkruara para dhe mbrapa. 16 Pllakat ishin punuar nga Perëndia, dhe shkrimi i skalitur në to ishte shkrimi i Perëndisë.+ 17 Kur dëgjoi zhurmën e popullit që po bërtiste, Josiu i tha Moisiut: «Nga kampi vjen një zhurmë beteje.» 18 Por Moisiu iu përgjigj:

Po dëgjoj tingullin e një kënge tjetër.»

19 Sapo iu afrua kampit dhe pa viçin+ e vallet, Moisiut iu ndez zemërimi, i flaku pllakat që kishte në duar dhe i copëtoi në rrëzë të malit.+ 20 Mori viçin që kishin bërë ata, e dogji në zjarr dhe e thërrmoi derisa u bë pluhur;+ pastaj e përhapi pluhurin në ujë dhe i urdhëroi izraelitët ta pinin.+ 21 Dhe Moisiu i tha Aronit: «Ç’të bëri ky popull që arrite të sillje mbi ta një mëkat kaq të madh?!» 22 Aroni iu përgjigj: «Mos u zemëro, zotëria im. Ti e di mirë që ky popull priret nga e liga.+ 23 Ata më thanë: ‘Na bëj një perëndi që të na prijë, sepse nuk e dimë ç’i ka ndodhur këtij Moisiut, njeriut që na nxori nga vendi i Egjiptit.’+ 24 Ndaj u thashë: ‘Kush të ketë ar, ta heqë e të ma japë mua.’ Pastaj e hodha në zjarr, dhe doli ky viç.»

25 Moisiu pa që populli ishte shfrenuar, sepse Aroni i kishte lënë pa fre, e kështu u turpëruan në sytë e kundërshtarëve të tyre. 26 Pastaj Moisiu zuri vend në hyrje të kampit dhe tha: «Kush është me Jehovain? Le të vijë tek unë!»+ Gjithë levitët u mblodhën rreth tij, 27 dhe ai u tha: «Kështu thotë Jehovai, Perëndia i Izraelit: ‘Secili të ngjeshë shpatën, të kalojë përmes kampit, hyrje më hyrje,* e të vrasë vëllanë, fqinjin dhe shokun e vet të ngushtë.’»+ 28 Levitët bënë si u tha Moisiu, prandaj atë ditë u vranë rreth 3.000 burra. 29 Atëherë Moisiu u tha: «Ndahuni veç* për Jehovain sot, sepse secili nga ju doli kundër djalit dhe vëllait të vet,+ e për këtë arsye Perëndia do t’ju bekojë sot.»+

30 Të nesërmen Moisiu i tha popullit: «Ju kryet një mëkat shumë të rëndë, prandaj tani do të ngjitem në mal te Jehovai, se mbase mund të bëj ndonjë gjë që ai t’jua falë mëkatin.»+ 31 Kështu Moisiu u kthye te Jehovai dhe i tha: «Ç’mëkat të madh ka kryer ky popull! Me duart e tyre bënë një perëndi prej ari!+ 32 Megjithatë, nëse është vullneti yt, falua mëkatin,+ e nëse nuk i fal, të lutem, më fshi nga libri që ke shkruar.»+ 33 Por Jehovai i tha Moisiut: «Do të fshij nga libri im këdo që ka mëkatuar kundër meje. 34 Tani shko dhe priji popullit drejt vendit që të kam thënë. Engjëlli im do të shkojë para teje+ dhe, ditën kur t’u kërkoj llogari, do t’i ndëshkoj për mëkatin e tyre.» 35 Atëherë Jehovai filloi ta godiste popullin me plagë për statujën e viçit që Aroni kishte bërë me kërkesën e tyre.