E mërkurë, 8 maj
Këtë shpresë e kemi si një spirancë për shpirtin, të sigurt e të patundur.—Hebr. 6:19.
Shpresa jonë e patundur na ndihmon të kapërcejmë sprova të stuhishme, se jemi të sigurt që gjërat do të qetësohen e do të vijnë ditë më të mira. Mos harro, Jezui na paralajmëroi që do të na përndiqnin. (Gjoni 15:20) Prandaj, meditimi për shpërblimin që na ka premtuar Jehovai na ndihmon të qëndrojmë të palëkundur. Të mendojmë si e ndihmoi shpresa Jezuin të qëndronte i palëkundur, ndonëse e dinte që e priste një vdekje mizore. Më 33 të e.s., në festën e Ditës së Pesëdhjetë, apostulli Pjetër citoi këtë profeci nga libri i Psalmeve që tregon sa i qetë dhe i sigurt ndihej Jezui: «Do të jetoj me shpresë, sepse ti nuk do të më lësh në Varr, nuk do të lejosh që besniku yt të kalbet. . . . Kur jam pranë teje, mbushem me gëzim.» (Vep. 2:25-28; Psal. 16:8-11) Jezui kishte shpresën e patundur se Perëndia do ta ringjallte dhe se do të kishte gëzimin të bashkohej prapë me Atin e tij në qiell.—Hebr. 12:2, 3. w22.10 25 ¶4-5
E enjte, 9 maj
Të gjithë ne gabojmë shumë herë.—Jak. 3:2.
Në një rast, dy nga apostujt, Jakovi dhe Gjoni, dërguan te Jezui nënën e tyre që të kërkonte për ta vende të nderuara në Mbretëri. (Mat. 20:20, 21) Me këtë që kërkuan, Jakovi dhe Gjoni po tregoheshin krenarë dhe ambiciozë. (Prov. 16:18) Jakovi dhe Gjoni nuk ishin të vetmit që shfaqën tipare të këqija në atë rast. Shiko si reaguan apostujt e tjerë: «Kur dëgjuan për këtë, dhjetë të tjerët u indinjuan me dy vëllezërit.» (Mat. 20:24) Mund të imagjinojmë debatin e fortë që do të jetë hapur mes Jakovit, Gjonit dhe apostujve të tjerë. Si veproi Jezui në atë rast? Nuk u zemërua. Nuk tha se do të shkonte të gjente apostuj më të mirë, burra që kishin më shumë përulësi dhe që do ta trajtonin gjithnjë me dashuri njëri-tjetrin. Jo, Jezui arsyetoi me durim me ta, se e dinte që kishin zemër të mirë. (Mat. 20:25-28) Ai vazhdoi t’i trajtonte me dashuri. w23.03 28-29 ¶10-13
E premte, 10 maj
Ji i mençur, biri im, dhe gëzoma zemrën, që t’i përgjigjem atij që më përbuz.—Prov. 27:11.
Mendo sa gjëra të mira ke arritur! Mbase ke studiuar me zell Biblën për disa vite, dhe ky studim të ka bindur se Bibla është Fjala e Perëndisë. Por, ç’është më e rëndësishmja, ke arritur ta njohësh dhe ta duash Autorin e këtij libri të shenjtë. Dashuria jote për Jehovain u rrit aq shumë, saqë i kushtove jetën dhe u pagëzove. Sa fantastike! Pa dyshim, besimi yt u sprovua në mënyra të ndryshme ndërsa përparoje drejt pagëzimit. E teksa miqësia me Jehovain forcohet, do të përballesh me sprova të reja. Satanai do të përpiqet të të dobësojë dashurinë për Jehovain dhe të të pengojë t’i shërbesh Atij. (Efes. 4:14) Por mos e lejo kurrë këtë gjë! Ç’mund të të ndihmojë t’i qëndrosh besnik Jehovait dhe ta mbash betimin e kushtimit? Duhet të vazhdosh të përparosh—‘të sulesh’ drejt pjekurisë.—Hebr. 6:1. w22.08 2 ¶1-2