Mbreti David dhuroi goxha nga thesari i vet për të mbështetur ndërtimin e tempullit. (1 Kron. 22:11-16) Kur fizikisht nuk kemi më fuqi për të marrë pjesë në projekte ndërtimi teokratike, mund të vazhdojmë t’i mbështetim këto projekte me anë të kontributeve tona, me aq sa na e lejojnë rrethanat. Veç kësaj, mund të ndihmojmë më të rinjtë të përfitojnë nga përvoja që kemi. Të shohim shembullin që la apostulli Pavël në lidhje me bujarinë. Ai e ftoi Timoteun të shërbente përkrah tij në veprën misionare e i përcolli metodat e tij të predikimit dhe të mësimdhënies. (Vep. 16:1-3) Falë stërvitjes së Pavlit, Timoteu u bë lajmëtar dhe mësues i zoti. (1 Kor. 4:17) E pastaj Timoteu i përdori metodat e Pavlit për të stërvitur të tjerët. w21.09 12 ¶14-15

Çfarë mund të mësojmë nga shembulli i dishepullit Apol dhe i apostullit Pavël? Të dy i njihnin në majë të gishtave Shkrimet. Të dy ishin vëllezër të mirënjohur dhe mësues të shkëlqyer. E të dy kishin ndihmuar shumë veta të bëheshin dishepuj. Por asnjë prej tyre nuk e shihte tjetrin si rival. (Vep.18:24) Në fakt, ca kohë pasi Apoli u largua nga Korinti, Pavli iu lut që të kthehej atje. (1 Kor. 16:12) S’ka dyshim se Apoli i përdori për mirë aftësitë që kishte​—për të predikuar lajmin e mirë dhe për t’u dhënë forcë vëllezërve. Mund të jemi të sigurt edhe se ai ishte i përulur. Për shembull, Bibla nuk thotë se Apoli u ofendua kur Akuila dhe Prishila «i shpjeguan më saktë udhën e Perëndisë». (Vep. 18:24-28.) Apostulli Pavël i njihte arritjet e Apolit në shërbim dhe punën e tij të shkëlqyer. Por nuk ndihej i kërcënuar nga aftësitë e Apolit. Pavli ishte i përulur, modest dhe i arsyeshëm e kjo duket qartë te këshilla që i dha kongregacionit të Korintit.​—1 Kor. 3:4-6. w21.07 18-19 ¶15-17

Adami dhe Eva nuk iu bindën Perëndisë me dashje, prandaj e kishin hak që Ai t’i dëbonte nga familja e tij. Po ç’do të ndodhte me pasardhësit e tyre? Me dashuri, Jehovai krijoi mundësinë t’i birësonte e t’i bënte pjesë të familjes së Tij ata që do t’i bindeshin. Këtë e bëri nëpërmjet flijimit të Birit të tij të vetëmlindur. (Gjoni 3:16) Falë flijimit të Jezuit, 144.000 njerëz besnikë janë birësuar si fëmijë të Perëndisë. (Rom. 8:15-17; Zbul. 14:1) Veç kësaj, miliona e miliona besnikë të tjerë po i binden Perëndisë duke bërë vullnetin e tij. Ata kanë perspektivën që, pas provës përfundimtare në fund të Mijëvjeçarit, të bëhen pjesëtarë të familjes së Perëndisë në kuptimin e plotë. (Psal. 25:14; Rom. 8:20, 21) E thërrasin që sot «Atë» Jehovain, Krijuesin e tyre. (Mat. 6:9) Edhe të ringjallurve do t’u jepet mundësia të mësojnë çfarë pret Jehovai prej tyre. Ata që zgjedhin t’i binden drejtimit të Perëndisë, si përfundim do t’i bashkohen familjes së tij. w21.08 5 ¶10-11