Kemi shumë arsye për t’i qenë mirënjohës Jehovait. I detyrojmë vetë jetën tonë, sepse pa Perëndinë as nuk do të lëviznim a ekzistonim. Na ka dhënë një dhuratë tepër të çmuar​—librin e tij, Biblën. E pranojmë me mirënjohje atë si mesazhin e Perëndisë, ashtu siç e dëgjuan dhe e pranuan fjalën e Perëndisë të krishterët në Selanik. (1 Sel. 2:13) Me Fjalën e shkruar të Perëndisë në dispozicion, i jemi afruar Jehovait dhe ai na është afruar. (Jak. 4:8) Ati ynë qiellor na ka dhënë privilegjin e pashoq për të qenë pjesë e organizatës së tij. Sa i vlerësojmë këto bekime! Psalmisti u shpreh bukur kur këndoi: «Falënderoni Jehovain, sepse është i mirë, sepse dashamirësia e tij zgjat përjetë.» (Psal. 136:1) Në Psalmin 136 e gjejmë 26 herë refrenin «dashamirësia e tij zgjat përjetë». Duke treguar besnikëri ndaj Jehovait dhe organizatës së tij, do të përjetojmë sa të vërteta janë këto fjalë inkurajuese, sepse do të jetojmë përgjithmonë. w16.11 3:18, 19

Ky varg përdoret dendur në librin Çfarë mëson vërtet Bibla? Teksa studion këtë libër me fëmijët e tu a me të tjerë, ka shumë të ngjarë që lexoni Romakëve 5:12 kur diskutoni rreth qëllimit të Perëndisë për tokën, rreth shpërblesës dhe rreth gjendjes së të vdekurve në kapitujt 3, 5 dhe 6. Por, sa shpesh mendon për Romakëve 5:12 kur është fjala se si je ti vetë në sytë e Jehovait, si vepron dhe çfarë e ardhme të pret? S’diskutohet, të gjithëve na duhet të përballemi me realitetin që jemi mëkatarë. Ne bëjmë gabime çdo ditë. Sidoqoftë, Perëndia na siguron se nuk harron që jemi bërë nga pluhuri dhe është i gatshëm të na tregojë mëshirë. (Psal. 103:13, 14) Jezui përfshiu në lutjen model këtë kërkesë drejtuar Perëndisë: «Na i fal mëkatet tona.» (Luka 11:2-4) Prandaj, nuk ka asnjë arsye t’i stërmendojmë gabimet që Perëndia na i ka falur. Ama, mund të nxjerrim dobi po të bluajmë në mend si është e mundur të na falë Perëndia, siç edhe ka bërë në realitet. w16.12 1:1-3

Ishte me vend që të krishterët në Romë të analizonin se ku përqendrohej në të vërtetë jeta e tyre. Mos ndoshta «gjërat e mishit» mbizotëronin ose ishin boshti i jetës së tyre? Është me vend që edhe ne të bëjmë të njëjtin shqyrtim për jetën tonë. Çfarë na intereson më tepër dhe rreth cilave tema vërtiten bisedat tona? Cilat janë në të vërtetë gjërat pas të cilave rendim ditë për ditë? Disa mund të vërejnë se gjëja ku po përqendrohen është të provojnë lloje të ndryshme verërash, të dekorojnë shtëpinë, të gjejnë stile të reja veshjesh, të bëjnë investime, të planifikojnë udhëtime për pushime e të tjera si këto. Gjëra të tilla nuk janë të këqija në vetvete; ato mund të jenë aspekte normale të jetës. Për shembull, Jezui në një rast bëri verë, dhe Pavli i tha Timoteut të përdorte «pak verë». (1 Tim. 5:23; Gjoni 2:3-11) Por, mos vallë vera ishte gjëja parësore për Jezuin dhe Pavlin në jetë? A ishte ajo pasioni i tyre, gjëja për të cilën flisnin ore çast? Aspak. Ç’të themi për ne? Çfarë na intereson mbi gjithçka në jetë? w16.12 2:5, 10, 11