«Mos i ngurtësoni zemrat tuaja»

13. Cilin paralajmërim dha Pavli dhe si e aplikoi ai Psalmin 95?

¹³ Pasi shqyrtoi pozitën e favorizuar të të krishterëve hebrenj, Pavli dha këtë paralajmërim: «Siç thotë fryma e shenjtë: ‘Sot, nëse ju njerëz dëgjoni zërin e tij, mos i ngurtësoni zemrat tuaja si në rastin kur u shkaktua zemërim i hidhur, si në ditën kur u bë sprova në shkretëtirë.’» (Hebrenjve 3:7, 8, BR) Pavli po citonte nga Psalmi 95 dhe prandaj mundi të thoshte «thotë fryma e shenjtë».b (Psalmi 95:7, 8; Dalja [Eksodi] 17:1-7) Shkrimet janë frymëzuar nga Perëndia me anë të frymës së tij të shenjtë.—2. Timoteut 3:16.

14. Si reaguan izraelitët ndaj asaj që kishte bërë për ta Jehovai dhe pse?

¹⁴ Pasi u çliruan nga skllavëria në Egjipt, izraelitëve iu dha nderi i madh të hynin në një marrëdhënie besëlidhjeje me Jehovain. (Dalja 19:4, 5; 24:7, 8) Megjithatë, në vend që të tregonin çmueshmëri për atë që Perëndia kishte bërë për ta, shpejt filluan të vepronin në mënyrë rebele. (Numrat 13:25–14:10) Si mund të ketë ndodhur kjo? Pavli e tregoi qartë arsyen: ngurtësimi i zemrave të tyre. Por si ngurtësohen zemrat që janë të ndjeshme dhe që reagojnë ndaj Fjalës së Perëndisë? Gjithashtu, çfarë duhet të bëjmë për ta parandaluar këtë?

15. (a) Si është dëgjuar ‘vetë zëri i Perëndisë’ në të kaluarën dhe në të tashmen? (b) Cilat pyetje duhet t’i bëjmë vetes në lidhje me ‘zërin e Perëndisë’?

¹⁵ Pavli e nisi paralajmërimin e tij me frazën kushtore «nëse ju njerëz dëgjoni zërin e tij». Perëndia i foli popullit të tij nëpërmjet Moisiut dhe profetëve të tjerë. Më pas, Jehovai i foli nëpërmjet Birit të tij, Jezu Krishtit. (Hebrenjve 1:1, 2) Sot, ne kemi Fjalën e plotë të frymëzuar të Perëndisë, Biblën e Shenjtë. Kemi edhe «skllavin e besueshëm dhe të matur» të emëruar nga Jezui, për të siguruar ‘ushqim frymor në kohën e duhur’. (Mateu 24:45-47, BR) Në këtë mënyrë, Perëndia është ende duke folur. Por, a po dëgjojmë? Për shembull, si reagojmë ndaj këshillave në lidhje me veshjen dhe krehjen ose në lidhje me zgjedhjen e zbavitjes dhe të muzikës? A «dëgjojmë», domethënë a i kushtojmë vëmendje dhe a i bindemi asaj që dëgjohet? Nëse kemi zakonin të justifikohemi ose të protestojmë kundër këshillave, ekspozohemi ndaj rrezikut të hollë të ngurtësimit të zemrave tona.

16. Cila është një mënyrë në të cilën mund të ngurtësohen zemrat tona?

¹⁶ Zemrat tona mund të ngurtësohen edhe nëse i bëjmë bisht asaj që mund dhe duhet të bëjmë. (Jakovit 4:17) Pavarësisht nga të gjitha ato që bëri Jehovai për izraelitët, ata nuk arritën të ushtronin besim, u rebeluan kundër Moisiut, zgjodhën t’i besonin një raporti të keq për Kanaanin dhe refuzuan të hynin në Tokën e Premtuar. (Numrat 14:1-4) Prandaj, Jehovai dekretoi se ata do të kalonin 40 vjet në shkretëtirë, një kohë mjaft e gjatë që pjesëtarët pa besim të atij brezi të vdisnin. Me neveri për ta, Perëndia tha: «‘Gjithmonë humbasin rrugën në zemrën e tyre dhe ata vetë nuk kanë arritur të njohin rrugët e mia.’ Kështu, u betova në zemërimin tim: ‘Ata nuk do të hyjnë në pushimin tim.’» (Hebrenjve 3:9-11, BR) A nxjerrim një mësim nga kjo?

19. Si mund të çojë në pasoja të rënda mosdëgjimi i këshillave? Ilustro.

¹⁹ Prandaj, mësimi është që nëse biem në zakonin e ‘mosdëgjimit të zërit të tij’, duke shpërfillur këshillat nga Jehovai nëpërmjet Fjalës së tij dhe klasës së skllavit të besueshëm, s’do kalojë shumë kohë dhe zemrat tona do të zënë kallo, do të ngurtësohen. Për shembull, një çift i pamartuar mund të bëhet pak tepër intim. Ç’të themi nëse ata thjesht e shpërfillin këtë gjë? A do t’i mbronte kjo nga përsëritja e asaj që bënë apo vetëm do t’ua bënte më të lehtë ta bënin përsëri? Ngjashëm, kur klasa e skllavit ofron këshilla mbi nevojën për të qenë përzgjedhës në zgjedhjen e muzikës, të zbavitjes dhe kështu me radhë, a i pranojmë ato me mirënjohje dhe a bëjmë rregullimet e duhura, kur është e nevojshme? Pavli na nxiti të ‘mos braktisim të mbledhurin tonë së bashku’. (Hebrenjve 10:24, 25, BR) Megjithëkëtë këshillë, disa i shohin me indiferencë mbledhjet e krishtere. Ata mund të mendojnë se të mungosh në ndonjë mbledhje ose madje të mos shkosh fare në disa prej tyre, nuk ka rëndësi.