«Po, dua!»

1. Krishti ishte plot mirësi,

buronte prej tij dashuri.

Me merak e durim ndihmoi këdo,

gjith’ jetën e dha pa kursim.

Për të butët ndjeu mëshir’,

shëroi gjithkënd me dëshir’.

Zemërdhembshur gjithnjë u tregua,

tha me ngrohtësi: «Po, dua!»

2. Ky model nuk ka krahasim,

në jetën ton’ ësht’ frymëzim.

Me merak e mir’si, ndihmojm’ çdo njeri,

bëjm’ çmos ta mësojm’ me durim.

Kur një mik ësht’ në vështir’si,

i rrim’ pran’ me shum’ dashuri.

Zemërbuti sot po t’u afrua,

i thuaj dhe ti: «Po, dua!»