Lahat tayo ay nangangailangan ng pampatibay-loob. Totoong-totoo iyan lalo na sa mga bata. “Kailangan ng mga bata . . . ang pampatibay-loob kung paanong kailangan ng mga halaman ang tubig,” ang paliwanag ng edukador na si Timothy Evans. “Kapag pinatitibay-loob ang bata, nadarama niyang karapat-dapat siya at mahalaga.” Pero nabubuhay tayo sa mga panahong mapanganib. Ang mga tao ay makasarili, walang gaanong likas na pagmamahal, at salat sa pagbibigay ng pampatibay-loob. (2 Tim. 3:1-5) Gusto ni Satanas na Diyablo na masiraan tayo ng loob dahil alam niya na makapagpapahina ito sa atin sa espirituwal at sa iba pang paraan. Gumamit si Satanas ng mga trahedya at akusasyon para pahinain ang loob ng matuwid na si Job, pero nabigo ang kaniyang pakana. (Job 2:3; 22:3; 27:5) Malalabanan natin ang mga gawa ng Diyablo kung patitibayin natin ang loob ng ating mga kapamilya at kakongregasyon. Tutulong ito para maging masaya tayo at panatag sa loob ng tahanan at sa Kingdom Hall. w16.11 1:4, 6

May ilang matatapang na lalaki noong ika-16 na siglo ang nagsimulang magsalin ng Salita ng Diyos sa mga wikang ginagamit ng karaniwang mga tao. At nang lumaganap ang mga kopya ng Bibliya, binasa ito ng mga tao, at nagsimula silang magtanong: ‘Saan binabanggit sa Salita ng Diyos ang purgatoryo? ang may-bayad na misa para sa mga patay? ang tungkol sa mga papa at kardinal?’ Para sa simbahan, kalapastanganan ito. Ano’ng karapatan nilang kuwestiyunin ang mga lider ng simbahan? Kaya gumanti ang simbahan at hinatulan bilang mga erehe ang mga lalaki’t babaeng tumanggi sa mga turo ng simbahan. Sentensiyang kamatayan ang inihahatol ng simbahan, na inilalapat naman ng Pamahalaan. Ito ay para hadlangan ang mga tao sa pagbabasa ng Bibliya at sa pagkuwestiyon sa simbahan. Masasabing nagtagumpay ang pakanang ito. Pero may ilang matatapang na taong hindi nagpasindak sa Babilonyang Dakila. Ngayong “natikman” na nila ang Salita ng Diyos—gusto pa nilang makaalam nang higit! w16.11 4:13

Ang pagsasabi ng totoo ay mahalagang kahilingan para sa mga Kristiyano. (Efe. 4:25) Si Satanas ang “ama ng kasinungalingan.” Pinatay si Ananias at ang kaniyang asawa dahil sa pagsisinungaling. Ayaw natin silang tularan, kaya hindi tayo nagsisinungaling. (Juan 8:44; Gawa 5:1-11) Pero iyan lang ba ang kahulugan ng pagiging matapat? Kung talagang pinahahalagahan natin ang di-sana-nararapat na kabaitan ng Diyos, magiging matapat din tayo sa ibang paraan. Ang pagsisinungaling ay pagsasabi ng bagay na di-totoo. Pero hindi lang tayo sinasabihan ni Jehova na umiwas sa tahasang pagsisinungaling. Hinimok niya ang mga Israelita noon: “Magpakabanal kayo, sapagkat akong si Jehova na inyong Diyos ay banal.” Pagkatapos, nagbigay siya ng ilang halimbawa kung paano sila magiging banal: “Huwag kayong magnanakaw, at huwag kayong manlilinlang, at huwag makikitungo ang sinuman sa inyo nang may kabulaanan sa kaniyang kasamahan.” (Lev. 19:2, 11) Oo, baka ang isang tao ay hindi kailanman tahasang nagsisinungaling, pero maaaring nililinlang niya ang iba at nakikitungo siya sa kanila nang may kabulaanan. w16.12 1:17, 18