7 Кейин Яҳова Ибромга зоҳир бўлиб: «Бу ерни Мен сенинг зурриётингга*+ бераман»+,— деди. Шундан кейин, Ибром ўзига зоҳир бўлган Яҳовага атаб қурбонгоҳ қурди.

13 Шу пайт, Худо Ибромга қуйидагиларни айтди: «Шуни билиб қўйгинки, сенинг авлодинг бегона юртда мусофир бўлиб яшайди. Ўша ернинг халқи уларни қулга айлантириб, 400 йил мобайнида жабр-зулм ўтказади+. 14 Аммо Мен уларни қул қиладиган халқни ҳукм этаман+ ва шундан сўнг улар ўша юртни кўпгина мол-мулк билан тарк этишади+.

24 Аллоҳ уларнинг фиғонини эшитиб+, Иброҳим, Исҳоқ ва Ёқуб билан қилган аҳдини эслади+.

5 Одиллигингиз ёки юрагингиз тўғри бўлгани учун уларнинг юртини эгаллагани бормаяпсизлар. Бу халқлар ёвуз бўлгани боис ҳамда Яҳова ота-боболарингиз Иброҳим+, Исҳоқ+ ва Ёқубга+ берган сўзининг устидан чиқиш учун, Тангрингиз Яҳова уларни олдингиздан қувиб чиқаряпти+.