Марк баён этган хушхабар

4 Исо яна денгиз бўйида таълим бера бошлади. Унинг олдида катта халойиқ тўплангани учун, у қайиққа тушиб бироз нарига сузиб борди. Халойиқ эса денгиз соҳилида қолди+. 2 Исо масаллар ёрдамида уларга кўп нарсаларни ўргатиб+, қуйидагиларни айтиб берди+: 3 «Қулоқ солинглар! Уруғ сепувчи уруғ сепгани чиқибди+. 4 Уруғларни сепган экан, баъзилари йўл ёқасига тушибди ва қушлар келиб, уларни чўқиб кетибди. 5 Айримлари тупроғи кам, тошлоқ жойга тушган экан, тупроқ саёз бўлгани учун уруғлар тез орада униб чиқибди+. 6 Аммо чуқур томир отмагани сабабли, қуёш чиқиб исий бошлаганида, қуриб қолибди. 7 Бошқалари тиканлар орасига тушган экан, тиканлар ўсиб чиқиб, уларни бўғиб қўйгани учун улар ҳосил бермабди+. 8 Қолган уруғлар эса яхши тупроққа тушибди. Улар униб чиқиб, 30, 60 ва 100 баробар кўп ҳосил берибди»+. 9 Сўнг Исо: «Қулоғи борлар уқиб олсин»+,— деб қўшиб қўйди.

10 Халойиқ кетгандан кейин, Исонинг ёнидагилар ва 12 ҳаворийси бу масаллар тўғрисида сўрашди+. 11 Исо уларга шундай жавоб берди: «Сизлар Худо Шоҳлигининг муқаддас сирини+ тушунасиз, қолганлар учун эса эшитганларининг ҳаммаси масал бўлиб қолаверади+. 12 Токи улар қарашга қарашсин-у, аммо кўра олишмасин, тинглашга тинглашсин-у, аммо маъносини тушунишмасин ва Худо уларни кечириши учун йўлларидан қайтишмасин»+. 13 Кейин уларга: «Агар бу масални тушунмаган бўлсангиз, қолганларини қандай тушунасизлар?» — деди.

14 «Уруғ сепувчи Аллоҳнинг каломини сепади+. 15 Айрим одамлар йўл ёқасига тушган уруққа ўхшайди. Улар каломни эшитиши биланоқ, Шайтон келиб+, уларнинг қалбига сепилган каломни олиб кетади+. 16 Худди шундай, баъзилар тошлоқ ерга тушган уруғ кабидир. Бундайлар каломни эшитган замон қувонч билан қабул қилишади+. 17 Гарчи улар чуқур томир отмаган бўлишса-да, бир неча вақтгача ўсаверишади. Аммо Тангрининг каломи учун қайғу ёки қувғунга дучор бўлган заҳоти ишонмай қўйишади. 18 Яна бошқалари эса тиканлар орасига тушган уруққа ўхшашдир. Улар Худонинг каломини эшитишади-ю+, 19 лекин замонанинг* ташвишлари+, алдамчи бойлик+ ва бошқа орзу-ҳаваслар+ юракларига суқилиб кириб, каломни бўғиб қўяди-да, у самарасиз бўлиб қолади. 20 Ниҳоят, айримлар яхши тупроққа тушган уруғни билдиради. Улар Аллоҳнинг каломини эшитиб, уни чин дилдан қабул қилишади ва 30, 60 ҳамда 100 баробар кўп ҳосил беришади»+.

21 Исо шуларни ҳам айтди: «Чироқни олиб келиб саватнинг* ёки хонтахтанинг* тагига қўйишадими? Ахир уни олиб келиб чироқпояга қўйишмайдими?+ 22 Зеро ошкор бўлмайдиган ҳеч нарса ва маълум бўлмайдиган бирон сир йўқ+. 23 Қулоғи борлар уқиб олсин»+.

24 Кейин Исо қуйидагиларни ҳам айтди: «Эшитаётган нарсаларингизга диққат қилинглар+. Сизлар қандай ўлчов билан ўлчасангиз, сизларга ҳам шундай ўлчов билан ўлчаб берилади. Ҳатто қўшиб ҳам берилади. 25 Кимда бор бўлса, унга яна берилади+. Кимда йўқ бўлса, унда бор бўлгани ҳам тортиб олинади»+.

26 Исо яна гапириб, шундай деди: «Худонинг Шоҳлиги ерга уруғ сепган одамга ўхшайди. 27 У кечаси билан ухлаб, кундузи туради. Уруғ бўлса униб-ўсаверади. Аммо бу киши унинг қандай ўсаётганини билмайди. 28 Ер ўз-ўзидан аста-секин ҳосил бера бошлайди: аввал кўкат униб чиқади, кейин бошоқ чиқаради ва ниҳоят бошоқ донга тўлади. 29 Ҳосил пишиб, ўрим-йиғим вақти келиши биланоқ одам ўроқни ишга солади».

30 Сўнг Исо шуларни гапирди: «Худонинг Шоҳлигини нимага ўхшатайлик? Уни қандай масал билан ифодаласак бўлади? 31 У хантал уруғига ўхшайди. Бу уруғ ерга экилаётган пайтда, барча уруғлардан энг кичиги бўлса-да+, 32 ўсиб чиққач бошқа ўсимликлардан баланд бўлиб, дарахтга айланади. Қушлар учиб келиб, унинг соясида қўним топади».

33 Исо бу сингари кўп масаллар ёрдамида+ Тангрининг каломини сўзлаб, уларнинг тушуниш қобилиятига қараб гапирди. 34 Уларга масалсиз ҳеч нарса гапирмасди, лекин шогирдларига алоҳида ҳаммасини тушунтириб берарди+.

35 Ўша куни кеч киргач, Исо шогирдларига: «Нариги қирғоққа сузиб ўтайлик»,— деди+. 36 Шунда улар халойиқни жўнатишди-да, дарҳол Исони ўтирган қайиғида олиб кетишди. Ўша ерда бошқа қайиқлар ҳам бор эди+. 37 Тўсатдан кучли бўрон кўтарилиб, тўлқинлар қайиққа урилаверганидан қайиқ сувга тўла бошлади+. 38 Исо қайиқнинг орқа томонида ёстиққа бош қўйиб, ухлаб ётганди. Шогирдлари уни уйғотиб: «Устоз, биз ўлиб кетсак ҳам сизга барибирми?» — дейишди. 39 Исо ўрнидан туриб, шамолга дўқ урди-да, денгизга: «Жим бўл! Тинчлан!»+ — деди. Шунда шамол тиниб, чуқур сукунат чўкди. 40 Сўнг у шогирдларига қараб: «Намунча қўрқмасангизлар? Ҳалиям имонингиз йўқми?» — деб айтди. 41 Улар эса жуда қўрқиб, бир-бирига шундай дейишарди: «Бу қандай одамки, ҳатто шамол ва денгиз унга бўйсуняпти-я?!»+