Nowe postanowienia dotyczące świadczenia publicznego
1. Jaki wzór dali chrześcijanie z I wieku?
1 Chrześcijanie w I wieku głosili nie tylko od domu do domu, ale też publicznie (Dzieje 20:20). Na przykład nauczali w świątyni, gdzie mogli spotkać sporo ludzi (Dzieje 5:42). Będąc w Atenach, apostoł Paweł codziennie głosił tym, którzy akurat znaleźli się na rynku (Dzieje 17:17). Obecnie podstawową metodą oznajmiania dobrej nowiny pozostaje służba od domu do domu. Aby jednak dotrzeć do jak największej liczby osób, głosimy również na parkingach, ruchliwych chodnikach, w sklepach, parkach i innych miejscach. Wszyscy jesteśmy zachęcani, by głosić publicznie wszędzie, gdzie to możliwe. Ale wielu głosicieli będzie miało też sposobność wziąć udział w dwóch nowych przedsięwzięciach związanych ze świadczeniem publicznym.
2. Jaką formę głoszenia zaczęto testować w listopadzie 2011 roku?
2 Specjalne świadczenie publiczne na terenach wielkomiejskich. W Roczniku — 2013, na stronach 16 i 17, podano, że w listopadzie 2011 roku w Nowym Jorku zaczęto testować pewną formę świadczenia publicznego. W miejscach o sporym natężeniu ruchu pieszego ustawiono stoliki i przenośne stojaki eksponujące w atrakcyjny sposób literaturę w różnych językach. Codziennie przechodziło tamtędy tysiące osób, między innymi ci, którzy mieszkają w strzeżonych budynkach lub często są poza domem. Rezultaty takiego głoszenia przeszły wszelkie oczekiwania. Tylko w jednym miesiącu rozpowszechniono 3797 czasopism i 7986 książek. Wielu przechodniów poprosiło o studium biblijne. Ponieważ zakładanie studiów było głównym celem tej działalności, adresy otrzymane od osób zainteresowanych niezwłocznie wysyłano do odpowiednich zborów, które zadbały o dokonanie odwiedzin.
3. W jaki sposób to nowe przedsięwzięcie zostanie rozszerzone?
3 Ponieważ przedsięwzięcie to spotkało się z żywym odzewem, postanowiono wdrożyć je na gęsto zaludnionych obszarach wielkomiejskich na całym świecie. Miejscowe Biuro Oddziału ustali, w których miastach warto to zrobić. Zazwyczaj będą to miasta z węzłami komunikacyjnymi bądź skupiskami biurowców i apartamentowców, w pobliżu których przewija się mnóstwo ludzi. Następnie Biuro Oddziału roześle listy z dodatkowymi wskazówkami do zborów uczestniczących w tym przedsięwzięciu. Do działalności tej zwykle będą zapraszani pionierzy stali i specjalni, a w niektórych miejscach również pionierzy pomocniczy.
4. Jak wygląda specjalne świadczenie publiczne na terenach wielkomiejskich?
4 Jak wygląda ta forma głoszenia. Osoby biorące udział w specjalnym świadczeniu publicznym na terenach wielkomiejskich najczęściej czekają, aż ktoś sam podejdzie do stolika lub stojaka z literaturą, a wtedy zachęcają go do wzięcia publikacji, które go zaciekawiły. Pionierzy chętnie odpowiadają na podstawie Biblii na każde jego pytanie. Jeśli bierze literaturę, nie wspominają o dobrowolnych datkach. Gdy jednak pyta, jak finansowana jest nasza działalność, wyjaśniają, że datek można wysłać na adres podany w publikacji. Jeżeli to stosowne, zadają pytanie: „Czy chciałby pan, żeby ktoś odwiedził pana w domu?” albo „Czy wie pan, że oprócz literatury proponujemy też nieodpłatne studium Biblii?”.
5. Jak pewne małżeństwo opisało radość z uczestniczenia w tej formie głoszenia publicznego?
5 Uczestniczenie w tej formie działalności daje wiele satysfakcji. Pewne małżeństwo napisało: „Gdy stoimy przy stoliku i obserwujemy codziennie tysiące przechodniów, uświadamiamy sobie, jak ogromną pracę się wykonuje, by dotrzeć do ludzi na całym świecie. Widząc tak wiele osób i rozmyślając, jak Jehowa naprawdę troszczy się o każdą z nich, umacniamy się w postanowieniu, by dalej koncentrować się w życiu na służbie kaznodziejskiej. Wyobrażamy sobie, że Jehowa prześwietla serca wszystkich, którzy przechodzą obok stolika, i sprawdza, kto jest godny. Rzadko kiedy czujemy się tak blisko naszych anielskich współpracowników”.
6. (a) Jakie inne postanowienie jest wdrażane w wielu zborach i czym się różni od specjalnego świadczenia publicznego na terenach wielkomiejskich? (b) Jak zbory mogą ze sobą współpracować w związku z głoszeniem publicznym?
6 Głoszenie publiczne organizowane przez miejscowe zbory. Oprócz specjalnego świadczenia publicznego na terenach wielkomiejskich powzięto też inne postanowienie, które grona starszych wielu zborów wdrażają na miejscowych terenach. Polega ono na tym, że głosiciele posługują się przenośnymi stojakami w uczęszczanych miejscach w obrębie granic terenu własnego zboru. Postanowienie to różni się od specjalnego świadczenia publicznego na terenach wielkomiejskich, w ramach którego osoby z różnych zborów będą głosić w stałych punktach miast wybranych przez Biuro Oddziału (zobacz ramkę „Potrzeba dobrej współpracy”).
7. Jak starsi zorganizują głoszenie publiczne, jeśli uznają, że w ich zborze warto wdrożyć nowe postanowienie?
7 Starsi ocenią, czy na terenie zboru są miejsca, gdzie przewija się dużo ludzi, i ustalą, czy zorganizowanie głoszenia publicznego będzie praktyczne. Do najlepszych lokalizacji dla przenośnego stojaka z literaturą należą dworce, rynki miejskie, parki, uczęszczane ulice, centra handlowe, osiedla akademickie, lotniska oraz miejsca różnych dorocznych imprez. Korzystnie jest ustawiać stojak w tym samym punkcie, w te same dni i o tych samych porach. Doświadczenie pokazuje, że skuteczniejsze jest umieszczanie stojaków w centrach handlowych niż przed jednym dużym sklepem, do którego ludzie zwykle idą w sprecyzowanym celu. Starsi mogą pobrać z naszego serwisu internetowego specjalne pliki z plakatami prezentującymi Strażnicę, Przebudźcie się! i książkę Czego naprawdę uczy Biblia?, przygotowane z myślą o głoszeniu publicznym. Osoby uczestniczące w tej działalności będą ją prowadzić na podobnych zasadach co osoby biorące udział w specjalnym świadczeniu publicznym na terenach wielkomiejskich i powinny ściśle współpracować z nadzorcą służby. Jeśli otrzymają adres od kogoś, kto nie mieszka na terenie ich zboru, szybko wypełnią formularz „Prośba o dokonanie odwiedzin” (S-43) i przekażą go sekretarzowi.
8. Jak głosiciele mogą angażować się w świadczenie publiczne, nawet jeśli w ich zborze nie ma potrzeby wdrażać nowych postanowień?
8 Indywidualne świadczenie publiczne. Niektóre zbory nie mają na swoim terenie miejsc, gdzie jest na tyle duży ruch pieszy, że warto skorzystać z przenośnego stojaka. Jednak również w takich zborach głosiciele mogą angażować się w świadczenie publiczne. Czy na terenie zboru jest jakiś pasaż handlowy, bazar lub duży sklep? Albo park lub inne miejsce, gdzie przychodzi sporo ludzi? Czy odbywają się jakieś cykliczne imprezy? Jeśli tak, to i ty możesz czerpać radość z głoszenia publicznego.
9. Dlaczego powinniśmy dokładać starań, żeby głosić ludziom wszędzie, gdzie można ich spotkać?
9 Wolą Jehowy jest, by „ludzie wszelkiego pokroju zostali wybawieni i doszli do dokładnego poznania prawdy” (1 Tym. 2:4). Dlatego zanim nadejdzie koniec, staramy się dotrzeć z orędziem o Królestwie do jak największej liczby osób (Mat. 24:14). W wielu rejonach bardzo trudno zastać ludzi w domu. Możliwe jednak, że uda nam się z nimi porozmawiać w miejscu publicznym. Dla niektórych może to być jedyna okazja, by usłyszeli dobrą nowinę. A zatem dokładnie pełnijmy swoją służbę, głosząc ludziom wszędzie, gdzie można ich spotkać (2 Tym. 4:5).
[Ramka na stronie 5]
Potrzeba dobrej współpracy
Zdarzało się, że głosiciele z sąsiednich zborów uczestniczyli w świadczeniu publicznym na tej samej ulicy, parkingu, przed tym samym sklepem lub dworcem. Czasem zostawiali publikacje w tej samej poczekalni, holu czy pralni samoobsługowej i głosili na tych samych terenach handlowo-biurowych. Z tego powodu pracownicy lub okoliczni mieszkańcy niekiedy się denerwowali, nawet jeśli głosiciele nie pojawiali się w tym samym czasie. Dlatego najlepiej jest głosić publicznie w obrębie granic terenu własnego zboru.
Jeśli głosiciele chcieliby wziąć udział w świadczeniu publicznym na terenie sąsiedniego zboru, powinni najpierw porozmawiać ze swoim nadzorcą służby. Ten skontaktuje się z nadzorcą służby w drugim zborze i zapyta o zgodę. Jeżeli na tym samym obszarze działają różne zbory obcojęzyczne, nadzorcy służby powinni być ze sobą w kontakcie, żeby uniknąć rozdrażniania okolicznych mieszkańców. Dzięki dobrej współpracy wszystko będzie mogło się odbywać „przyzwoicie i w sposób uporządkowany” (1 Kor. 14:40).
[Ilustracja na stronie 6]
[Ilustracja na stronie 6]