¹¹ በሥራ 2:1–4 እና 14–21 ላይ እንደተገለጸው አምላክ በ33 እዘአ በዋለው የጰንጠቆስጤ ዕለት 120 በሚያክሉ ወንዶችና ሴቶች ደቀ መዛሙርት ላይ መንፈሱን አፍስሶ ነበር። በዚያን ጊዜ ሐዋርያው ጴጥሮስ ይህ ኢዩኤል አስቀድሞ የተናገረው ትንቢት ፍጻሜ እንደሆነ አሳውቋል። ይሁን እንጂ ‘ፀሐይ እንደምትጨልም፣ ጨረቃ ወደ ደም እንደምትለወጥና ከዋክብት ብርሃናቸውን እንደሚነሱ’ የሚናገሩት የኢዩኤል ቃላትስ? በ33 እዘአም ሆነ የአይሁድ ሥርዓት ከዚያ በኋላ በቆየባቸው የ30 ዓመታት ጊዜ ውስጥ ይኼኛው የትንቢቱ ክፍል እንደተፈጸመ የሚያመለክት ምንም ማስረጃ አናገኝም።

 12, 13. ኢዩኤል በሰማይ አካላት ላይ ይፈጸማሉ ሲል አስቀድሞ የተናገራቸው ነገሮች ፍጻሜያቸውን ያገኙት እንዴት ነበር?

¹² ይህ የኋለኛው የኢዩኤል ትንቢት ክፍል ‘ከታላቁና ከሚያስፈራው የይሖዋ ቀን መምጣት’ ማለትም ከኢየሩሳሌም ጥፋት ጋር የተዛመደ እንደሆነ ግልጽ ነው። የኅዳር 15, 1966 መጠበቂያ ግንብ በ70 እዘአ በኢየሩሳሌም ላይ ስለደረሰው መከራ እንዲህ ብሎ ነበር፦ “ያ ጊዜ በእርግጥም ለኢየሩሳሌምና ለልጆችዋ ‘የይሖዋ ቀን’ ነበር። በዚያ ቀን ብዙ ‘ደም፣ እሳትና የጭስ ጭጋግ’ ነበር። በቀን በከተማይቱ ላይ የወደቀውን ጭጋግ የሚያስወግድ ፀሐይ አልነበረም። የሌሊቱም ጨረቃ ሰላማዊና ብርማ ቀለም ያለው ብርሃን የሚሰጥ ሳይሆን የፈሰሰውን ደም የሚያስታውስ ነበር።”c

¹³ አዎን፣ እነዚህ ኢዩኤል የተነበያቸው በሰማይ አካላት ላይ የሚፈጸሙ ክስተቶች እስካሁን እንደተመለከትናቸው እንደ ሌሎቹ ትንቢቶች ሁሉ አምላክ ፍርዱን ባወረደበት በዚህ ጊዜም ተፈጽመዋል። የፀሐይ፣ የጨረቃና የከዋክብት መጨለም የአይሁድ ሥርዓት የመደምደሚያ ዘመን በቆየበት ወቅት በሙሉ የቆየ ነገር ሳይሆን ቅጣት አስፈጻሚው ኃይል በኢየሩሳሌም ላይ በዘመተ ጊዜ ብቻ የተፈጸመ ክስተት ነበር። ይሖዋ አምላክ በአሁኑ ሥርዓት ላይ የሚፈጽመው ቅጣት በሚጀምርበት ጊዜም ይህ የኢዩኤል ትንቢት በታላቅ ሁኔታ ይፈጸማል ብሎ መጠበቁ ምክንያታዊ ነው።