١١ وَيَكُونُ فِي ذٰلِكَ ٱلْيَوْمِ أَنَّ يَهْوَهَ يَعُودُ فَيَمُدُّ يَدَهُ ثَانِيَةً + لِيَقْتَنِيَ بَقِيَّةَ شَعْبِهِ ٱلَّتِي بَقِيَتْ مِنْ أَشُّورَ + وَمِنْ مِصْرَ + وَمِنْ فَتْرُوسَ + وَمِنْ كُوشَ + وَمِنْ عِيلَامَ + وَمِنْ شِنْعَارَ + وَمِنْ حَمَاةَ وَمِنْ جُزُرِ ٱلْبَحْرِ. +