লূকে লিখা শুভবাৰ্তা

১৬ তেতিয়া যীচুৱে নিজৰ শিষ্যসকলক এয়াও কʼলে, “এজন ধনী ব্যক্তিৰ তাত এজন প্ৰবন্ধক* আছিল, যিজনে মালিকৰ সম্পত্তি নষ্ট কৰিছে বুলি তেওঁৰ বিৰুদ্ধে অভিযোগ কৰা হʼল। ২ সেইবাবে, তেওঁ প্ৰবন্ধকজনক মাতি কʼলে, ‘এয়া মই তোমাৰ বিষয়ে কি শুনি আছোঁ? নিজৰ কামৰ হিচাপ দিয়া, কিয়নো এতিয়াৰ পৰা তুমি মোৰ ঘৰৰ কামবোৰৰ চোৱা-চিতা নকৰিবা।’ ৩ তেতিয়া প্ৰবন্ধকজনে মনতে কʼবলৈ ধৰিলে, ‘এতিয়া মই কি কৰিম? মালিকে মোক প্ৰবন্ধকৰ কামৰ পৰা উলিয়াই দিছে। পথাৰত মাটি খান্দিবলৈ মোৰ ইমান শক্তি নাই আৰু ভিক্ষা খুজিবলৈ মোৰ লাজ লাগে। ৪ হয়! মই বুজি পালোঁ যে মই কি কৰিব লাগিব যাতে প্ৰবন্ধকৰ কামৰ পৰা উলিয়াই দিয়াৰ পাছতো লোকসকলে মোক তেওঁলোকৰ ঘৰত গ্ৰহণ কৰে।’ ৫ তেওঁ নিজৰ মালিকৰ ধৰুৱাসকলক এজন এজনকৈ মাতিলে আৰু প্ৰথমজনক কʼলে, ‘তুমি মোৰ মালিকক কিমান দিবলগীয়া আছে?’ ৬ তেওঁ কʼলে, ‘২,২০০ লিটাৰ* জলফাই তেল।’ প্ৰবন্ধকজনে কʼলে, ‘এয়া লোৱা তোমাৰ ঋণপত্ৰ, যি তুমি লিখিছিলা আৰু বহি এতিয়াই ১,১০০ লিখি দিয়া।’ ৭ ইয়াৰ পাছত তেওঁ দ্বিতীয়জনক সুধিলে, ‘কোৱা তুমি কিমান দিবলগীয়া আছে?’ তেওঁ কʼলে, ‘১৭০ কুইন্টল* ঘেঁহু।’ প্ৰবন্ধকজনে তেওঁক কʼলে, ‘এয়া লোৱা তোমাৰ ঋণপত্ৰ, যি তুমি লিখিছিলা আৰু ইয়াত ১৩৬* লিখি দিয়া।’ ৮ সেই প্ৰবন্ধকজন ভাল মানুহ নাছিল, তথাপি মালিকে তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰিলে, কিয়নো তেওঁ বুদ্ধিমতাৰে কাম কৰিছিল। মই তোমালোকক এইদৰে কোৱাৰ কাৰণ হৈছে, এই জগতৰ* লোকসকল আনৰ লগত ব্যৱহাৰ কৰাৰ ক্ষেত্ৰত পোহৰত চলা লোকসকলতকৈ বেছি টেঙৰ।

৯ মই তোমালোকক এয়াও কৈছোঁ, এই দুষ্ট জগতৰ ধন-সম্পত্তিৰে নিজৰ কাৰণে বন্ধু বনাই লোৱা। কাৰণ যেতিয়া এই ধন নাথাকিব, তেতিয়া এই বন্ধুৱে তোমালোকক সদায় কাললৈকে থকা ঠাইত গ্ৰহণ কৰিব। ১০ যিজন সৰু সৰু বিষয়ত বিশ্বাসী তেওঁ ডাঙৰ বিষয়তো বিশ্বাসী আৰু যিজন সৰু সৰু বিষয়ত অবিশ্বাসী, তেওঁ ডাঙৰ বিষয়তো অবিশ্বাসী। ১১ সেইবাবে, যদি তোমালোকে এই দুষ্ট জগতৰ ধনৰ ক্ষেত্ৰত বিশ্বাসী নোহোৱা, তেনেহʼলে কোনে তোমালোকক প্ৰকৃত ধন দিব? ১২ আৰু যদি তোমালোকে আনৰ ধন-সম্পত্তিৰ ক্ষেত্ৰত বিশ্বাসী নোহোৱা, তেনেহʼলে কোনে তোমালোকক সেই সম্পত্তি দিব যি তোমালোকৰ কাৰণে ৰখা হৈছে? ১৩ কোনো দাসে দুজন মালিকৰ সেৱা কৰিব নোৱাৰে। যদি তেওঁ এজনক প্ৰেম কৰে, তেনেহʼলে আনজনক ঘিণ কৰিব আৰু যদি তেওঁ এজনৰ বিশ্বাসী হৈ থাকে, তেনেহʼলে আনজনক সন্মান নকৰিব। তোমালোকে ঈশ্বৰৰ সেৱা কৰাৰ লগতে ধন-সম্পত্তিক নিজৰ জীৱনত প্ৰথম স্থান দিব নোৱাৰা।”

১৪ তেতিয়া টকা-পইচাৰ প্ৰতি প্ৰেম থকা ফৰীচীবিলাকে যীচুৰ সেই সকলো কথা শুনি তেওঁৰ ঠাট্টা কৰিবলৈ ধৰিলে। ১৫ সেইবাবে, যীচুৱে তেওঁলোকক কʼলে, “তোমালোকে মানুহৰ ওচৰত নিজকে ভাল ব্যক্তি বুলি দেখুওৱা, কিন্তু ঈশ্বৰে তোমালোকৰ হৃদয়ত কি আছে, সেয়া জানে। কিয়নো মানুহে যি বিষয়ক ডাঙৰ বুলি ভাবে, সেয়া ঈশ্বৰৰ দৃষ্টিত ঘিণলগীয়া।

১৬ আচলতে নিয়ম আৰু ভৱিষ্যবক্তাসকলে লিখা কথাবোৰ যোহনৰ সময়লৈকে আছিল। তেতিয়াৰে পৰা ঈশ্বৰৰ ৰাজ্যৰ শুভবাৰ্তা জনোৱা হৈ আছে আৰু সকলো ধৰণৰ মানুহে সেই ৰাজ্যত সোমাবলৈ মনে-প্ৰাণে চেষ্টা কৰি আছে। ১৭ আকাশ আৰু পৃথিৱী যদিও শেষ হৈ যায়, তথাপি নিয়মত লিখা এটা আখৰ বা বিন্দুও পূৰ নোহোৱাকৈ নাথাকিব।

১৮ যিজনে নিজৰ পত্নীক তালাক* দি আন এগৰাকীক বিয়া কৰে, তেনেহʼলে তেওঁ ব্যভিচাৰ* কৰে আৰু যিজনে তালাক লোৱা তিৰোতাক বিয়া কৰে, তেনেহʼলে তেৱোঁ ব্যভিচাৰ কৰে।

১৯ এজন ধনী ব্যক্তি আছিল, যিজনে বেঙুণীয়া ৰঙৰ মিহি কাপোৰ পিন্ধিছিল আৰু প্ৰতিদিনে লাস-বিলাসৰ জীৱন-যাপন কৰিছিল। ২০ কিন্তু লাজাৰ নামৰ এজন ভিক্ষাৰী আছিল, যাৰ শৰীৰ ঘাঁৰে ভৰি পৰিছিল। তেওঁক ধনী ব্যক্তিজনৰ দুৱাৰৰ ওচৰত এৰি দিয়া হৈছিল ২১ আৰু তেওঁ ধনী ব্যক্তিজনৰ মেজৰ পৰা পৰি যোৱা টুকুৰাবোৰ খাবলৈ আশা কৰি ৰৈ থাকিছিল। আনকি, কুকুৰে আহি তেওঁৰ ঘাঁবোৰ চেলেকিছিল। ২২ কিছু দিনৰ পাছত সেই ভিক্ষাৰীজন মৰিল আৰু স্বৰ্গদূতে তেওঁক অব্ৰাহামৰ ওচৰলৈ* লৈ গʼল।

তাৰ পাছত সেই ধনী ব্যক্তিজনো মৰিল আৰু তেওঁক কবৰ* দিয়া হʼল। ২৩ সেই ধনী ব্যক্তিজনে কবৰত* কষ্ট পাই আছিল। যেতিয়া তেওঁ তাৰ পৰা ওপৰলৈ চালে, তেতিয়া তেওঁ বহুত দূৰত অব্ৰাহামক দেখা পালে আৰু তেওঁৰ ওচৰত লাজাৰো আছিল। ২৪ তেতিয়া ধনী মানুহজনে জোৰেৰে চিঞৰি কʼলে, ‘পিতৃ অব্ৰাহাম, মোক দয়া কৰক আৰু লাজাৰক ইয়ালৈ পঠাই দিয়ক যাতে সি নিজৰ আঙুলিৰ আগ পানীত জুবুৰিয়াই মোৰ জিভা ঠাণ্ডা কৰে, কিয়নো মই ইয়াত জ্বলন্ত জুইত কষ্ট পাই আছোঁ।’ ২৫ কিন্তু অব্ৰাহামে কʼলে, ‘বোপা, মনত পেলোৱা তুমি নিজৰ গোটেই জীৱন ভাল ভাল বস্তুবোৰৰ আনন্দ লʼলা, কিন্তু লাজাৰে দুখ-কষ্টই ভুগি থাকিল। কিন্তু এতিয়া তেওঁ ইয়াত আৰামত আছে আৰু তুমি কষ্ট পাই আছা। ২৬ ইয়াৰ উপৰিও, আমাৰ আৰু তোমালোকৰ মাজত এটা ডাঙৰ গাঁত বনোৱা হৈছে যাতে কোনেও ইচ্ছা কৰিও ইয়াৰ পৰা তোমালোকৰ তালৈ যাব নোৱাৰে আৰু তাৰ পৰা আমাৰ ইয়ালৈ আহিব নোৱাৰে।’ ২৭ তেতিয়া ধনী মানুহজনে কʼলে, ‘যদি এইদৰে হয়, তেনেহʼলে হে পিতৃ, দয়া কৰি লাজাৰক মোৰ দেউতাৰ ঘৰলৈ পঠাই দিয়ক। ২৮ কিয়নো মোৰ পাঁচজন ভাই আছে আৰু লাজাৰে গৈ তেওঁলোকক যেন ভালদৰে বুজাই দিয়ে যাতে সিহঁতে ইয়াত আহি কষ্ট ভুগিবলগীয়া নহয়।’ ২৯ কিন্তু অব্ৰাহামে কʼলে, ‘তেওঁলোকৰ ওচৰত মোচি আৰু ভৱিষ্যবক্তাসকলৰ বাক্য আছে, তেওঁলোকৰ কথা শুনক।’ ৩০ তেতিয়া তেওঁ কʼলে, ‘নহয় পিতৃ অব্ৰাহাম। মৃত লোকসকলৰ মাজৰ পৰা যদি কোনোবাই তেওঁলোকৰ ওচৰলৈ যায়, তেনেহʼলে তেওঁলোকে নিশ্চয় অনুতাপ কৰিব।’ ৩১ কিন্তু অব্ৰাহামে তেওঁক কʼলে, ‘যদি তেওঁলোকে মোচি আৰু ভৱিষ্যবক্তাসকলৰ কথা নুশুনে, তেনেহʼলে মৃতসকলৰ মাজৰ পৰা কোনো এজন জীৱিত হʼলেও তেওঁলোকে তাৰ কথা নুশুনিব।’”