যদি আমাক লাগিছে যে কোনো ভাই বা ভনীয়ে আমাৰ কথাৰপৰা আঘাত পাইছে, তেনেহ’লে আমি কি কৰা উচিত? আমি যিহোৱালৈ প্ৰাৰ্থনা কৰা উচিত, যাতে ভাই-ভনীসকলকৰ লগত শান্তি বজাই ৰাখিবলৈ তেওঁ আমাক সহায় কৰে। আমি নিজকে চালি-জাৰি চোৱা উচিত। আমি নিজকে এইদৰে সোধা উচিত, ‘মই নিজৰ ভুল স্বীকাৰ কৰিবলৈ আৰু আনক ক্ষমা খুজিবলৈ সাজু থাকোঁনে? যদি মই নিজৰ ভাই বা ভনীৰ লগত শান্তি বজাই ৰাখিবলৈ আগবাঢ়ি আহোঁ, তেনেহ’লে যিহোৱা আৰু যীচুক কেনেকুৱা লাগিব?’ এইদৰে নিজকে চালি-জাৰি চালে আমি যীচুৰ কথা শুনিবলৈ আৰু ভাই-ভনীৰ লগত শান্তি বজাই ৰাখিবলৈ উৎসাহিত হʼম। ইয়াৰ পৰিণাম বহুত বেয়া হʼলহেঁতেন। ইয়াৰপৰা আমি এটা কথা শিকিব পাৰোঁ যে আমি শান্তি বজাই ৰাখিবলৈ যোৱাৰ সময়ত নম্ৰ হোৱা উচিত। (ইফি. ৪:১-৩) আমি তেওঁক যিমান আঘাত দিছিলোঁ, সেইবোৰ দূৰ কৰিবলৈ সম্পূৰ্ণৰূপে চেষ্টা কৰা উচিত। মনত ৰাখিব যে কোনে ভাল কোনে বেয়া বিচাৰ কৰাতকৈ বেছি গুৰুত্বপূৰ্ণ হৈছে আমি ভাই-ভনীসকলৰ লগত শান্তি বজাই ৰাখিবলৈ চেষ্টা কৰা।—১ কৰি. ৬:৭. w২১.১২ ২৫-২৬ ¶১৩-১৬

যীচুৱে জানিছিল যে যদিও লোকসকলকে এতিয়া তেওঁক আনন্দেৰে আদৰণি জনাইছে, কিন্তু আগলৈ গৈ তেওঁলোকৰ মাজৰ বেছিভাগ লোকে তেওঁৰ বাৰ্তা নুশুনিব আৰু তেওঁক অস্বীকাৰ কৰিব। সেইবাবে, যিৰূচালেমক ধ্বংস কৰা হ’ব আৰু বাচি থকা যিহূদীসকলক বন্দী বনাই লৈ যোৱা হ’ব। এইবোৰৰ বিষয়ে চিন্তা কৰি তেওঁ কান্দিছিল। (লূক ২১:২০-২৪) বেছিভাগ লোকে যীচুৰ বাৰ্তাৰ ওপৰত ধ্যান নিদিলে, যীচুৱে যিদৰে কৈছিল, ঠিক সেইদৰে হʼল। আপোনাৰ এলেকাৰ লোকসকলে ৰাজ্যৰ শুভবাৰ্তা শুনেনে? যদি বেছিভাগ লোকে শুভবাৰ্তা নুশুনে, তেনেহʼলে আমি নিৰাশ হোৱা উচিত নহয়। যিহোৱাই লোকসকলৰ বিষয়ে চিন্তা কৰে। যীচুৱে লোকসকলৰ বাবে কান্দিছিল। ইয়াৰপৰা বুজিব পাৰি যে যিহোৱাই লোকসকলৰ বিষয়ে কিমান চিন্তা কৰে। ‘কোনো যেন বিনষ্ট নহয়, কিন্তু সকলো যেন মন-পালটনত প্ৰবৃত্ত হয়, তেওঁ এনে ইচ্ছা কৰে।’ (২ পিত. ৩:৯) যিহোৱাৰ দৰে আমিও লোকসকলৰ বিষয়ে চিন্তা কৰোঁ। আমি নিজৰ ওচৰ-চুবুৰীয়াক প্ৰেম কৰোঁ। সেইবাবে, তেওঁলোকক শুভবাৰ্তা প্ৰচাৰ কৰিবলৈ সম্পূৰ্ণৰূপে চেষ্টা কৰোঁ।—মথি ২২:৩৯. w২২.০১ ১৬-১৭ ¶১০-১২

যদি আপুনি গভীৰভাৱে চিন্তা কৰিব যে যিহোৱাই নিজৰ লোকসকলৰ বাবে এতিয়ালৈকে কি কি কৰিলে আৰু তেওঁ আপোনাৰ বাবে কি কি কৰিলে, তেনেহʼলে আপোনাৰ বিশ্বাস বাঢ়িব। আটাইতকৈ ডাঙৰ লাভ হৈছে যিহোৱাৰ বাবে আপোনাৰ প্ৰেম আৰু গভীৰ হʼব। এই প্ৰেমে আপোনাক যিহোৱাৰ আজ্ঞা পালন কৰিবলৈ, তেওঁক আনন্দিত কৰাৰ বাবে ত্যাগ কৰিবলৈ আৰু সমস্যাৰ সন্মুখীন হʼবলৈ উৎসাহিত কৰিব। (মথি ২২:৩৭-৩৯; ১ কৰি. ১৩:৪, ৭; ১ যোহ. ৫:৩) যিহোৱাৰ লগত থকা আমাৰ বন্ধুত্বই হৈছে আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ। (গীত. ৬৩:১-৭) মনত ৰাখক যে প্ৰাৰ্থনা, অধ্যয়ন আৰু ধ্যান কৰাটো আমাৰ উপাসনাৰ ভাগ হয়। যীচুৰ দৰে একান্ত ঠাইলৈ গৈ যিহোৱাৰ লগত সময় অতিবাহিত কৰক। মনোযোগ দিয়াত বাধা দিয়া বস্তুবোৰ দূৰত ৰাখক। যদি মনোযোগ দিয়াত অসুবিধা হয়, তেনেহʼলে যিহোৱালৈ প্ৰাৰ্থনা কৰক। যদি আপুনি বুদ্ধিমত্তাৰে নিজৰ সময় ব্যৱহাৰ কৰে, তেনেহʼলে যিহোৱাই আপোনাক নতুন পৃথিৱীত অনন্ত জীৱন দিব।—মাৰ্ক ৪:২৪. w২২.০১ ৩০-৩১ ¶১৮-২০