Һәвари Булусун үзләшдији чәтинликләрин сајы-һесабы јох иди. Бунлара синә ҝәрмәк үчүн онун Јеһованын көмәјинә еһтијаҹы вар иди. Мәсәлән, о, дүшмәнләри тәрәфиндән дөјүлмүш, даша басылмыш вә һәбс олунмушду (2 Кор. 11:23—25). Булус вахташыры бәдбин фикирләрлә мүбаризә апардығыны өз дили илә демишди (Ром. 7:18, 19, 24). Һәмчинин о, ҹисминә бир тикан кими батырылан һансыса хәстәликлә мүбаризә апарырды. Бу бәладан гуртулмаг үчүн о, дөнә-дөнә Аллаһа јалвармышды (2 Кор. 12:7, 8). Бүтүн бу чәтинликләрә бахмајараг, Булус Јеһованын вердији ҝүҹ сајәсиндә хидмәтини давам етдирә билмишди. Ҝөрүн о, һансы ишләри ҝөрүб. Мәсәлән, Булус Ромада ев дустағы оларкән јәһуди рәһбәрләринин вә ола билсин, дөвләт мәмурларынын гаршысында мүждәни ҹәсарәтлә мүдафиә етмишди (Һәв. 28:17; Филип. 4:21, 22). О һәмчинин Император гвардијасында чохларына тәблиғ етмишди. Еләҹә дә јанына ҝәлән һәр кәсә шаһидлик верирди (Һәв. 28:30, 31; Филип. 1:13). Бу вахт әрзиндә Јеһова мүгәддәс руһу илә Булуса мәктублар јаздырмышды. w21.05 с. 21, абз. 4, 5

Гүрур Јәһуда падшаһы Үзијјәнин мәсләһәти рәдд етмәсинә вә өзбашыналыг етмәсинә ҝәтириб чыхартды. О, баҹарыглы инсан иди, һәрби јүрүшләрдә, тикинти лајиһәләриндә вә тәсәррүфат саһәсиндә бөјүк наилијјәтләр әлдә етмишди. «Аллаһ онун ишини аванд едирди» (2 Салн. 26:3—7, 10). «Амма о, ҝүҹләнәндә гүрурланды вә бу гүрур ону учурума апарды». Јеһова һәлә лап чохдан бујурмушду ки, мәбәддә јалныз каһин бухур тәгдим едә биләр. Амма Үзијјә падшаһ өзбашыналыг едиб, бухур тәгдим етмәк үчүн мәбәдә дахил олду. Бу, Јеһоваја аҹыг ҝетди вә бу гүрурлу инсаны ҹүзама мүбтәла етди (2 Салн. 26:16—21). Ола биләрми ки, биз дә, Үзијјә кими, гүрур тәләсинә дүшәк? Бәли. Өзүмүз барәдә чох дүшүнсәк, ола биләр. Ҝәлин унутмајаг ки, истәнилән габилијјәти, јығынҹагда алдығымыз истәнилән мәсулијјәти бизә Јеһова вериб (1 Кор. 4:7). Гүрурлу олсаг, Јеһова үчүн јарарсыз олаҹағыг. w21.06 с. 16, абз. 7, 8

Иса билирди ки, шаҝирдләри хидмәтдә һеч дә һәмишә ҝөзәл нәтиҹәләр әлдә едә билмәјәҹәк. Доғрудан да, биз билмирик, онларын тәблиғ етдикләри инсанлардан нечә нәфәр имана ҝәлди. Буна ҝөрә дә шаҝирдләр тәкҹә әлдә етдикләри наилијјәтләрә ҝөрә јох, ән әсасы, Јеһованы разы салдыгларына ҝөрә севинмәли идиләр. Әҝәр биз дә дөзүмлә тәблиғ етсәк, әбәди һәјат мүкафатыны алаҹағыг. Биз Падшаһлыг тохумуну әкәндә вә суваранда «руһ үчүн» дә әкмиш олуруг. Чүнки хидмәтимизлә ҝөстәририк ки, мүгәддәс руһун бизә истигамәт вермәсини истәјирик. Јеһова зәманәт верир ки, биз јорулмасаг, «тагәтдән дүшмәсәк», әбәди һәјаты бичәҹәјик. Һәтта индијә гәдәр һеч кимә вәфтиз олунмаға көмәк едә билмәмишиксә белә (Гал. 6:7—9). w21.10 с. 26, абз. 8, 9