Əyyub

 3 Məgər zülm etməyin,

Öz zəhmətinin bəhrəsinə+ xor baxmağın,

Pislərin məsləhətini bəyənməyin Sənə xeyri var?

 4 Məgər Sənin gözün insan gözüdür?

Ya Sən fani insan kimi baxırsan?

 5 Günlərin fani insanın günləri,

İllərin bəşərin illəridir ki,+

 6 Məndə səhv axtarırsan?

Məndə günah arayırsan?+

 7 Özün də bilirsən ki, təqsirsizəm.+

Amma kim məni Sənin əlindən qurtara bilər!+

 8 Sənin əllərin yaratdı məni, vücuduma quruluş verdi,+

İndi də məni məhv edirsən.

 9 Unutma, məni palçıqdan düzəltmisən,+

İndi isə məni torpağa qaytarırsan.+

10 Məgər məni süd kimi töküb,

Pendir kimi bərkitmədin?

11 Əti və dərini əynimə geyindirdin,

Məni sümüklərlə, vətərlərlə toxudun.+

12 Mənə həyat verdin, xeyirxahlıq göstərdin,

Qayğınla ruhumu* qorudun.+

14 Günah etmişdimsə, görərdin,+

Təqsirimdən keçməzdin.

Təqsirim olmasa da, başımı dikəldə bilmərəm.+

Rüsvayçılıq, dərd-bəla məni çulğayıb.+

16 Başımı dikəldəndə məni aslan kimi ovlayırsan,+

Yenə də mənə qarşı gücünü göstərirsən.

17 Əleyhimə yeni şahidlər çıxarırsan,

Mənə qarşı qəzəbini artırırsan.

19 Kaş dünyaya gəlməz olaydım,

Bətndən birbaşa qəbrə köçürüləydim”.

20 Məgər ömrümə çox qalıb?+ Qoy məni rahat buraxsın,

Qoy gözlərini üstümdən çəksin, bir azca üzüm gülsün+

21 Köçüb getməzdən əvvəl gedər-gəlməzə,+

Qatı qaranlıq diyarına,+

22 Zil qaranlıq,

Qatı zülmət, qarmaqarışıqlıq diyarına.

Orada işıq da qaranlıqdır».