Zəbur

40 Yehovaya ümid bağlamışdım,

Qulağını mənə sarı əydi, fəryadımı eşitdi.+

 2 Məni uğultulu dərədən,

Lil-bataqlıqdan çəkib çıxartdı.

Ayağımı qaya üzərinə qoydu,

Ayağımın altını bərkitdi.

 3 Dilimə yeni nəğmə,+

Allahımıza mədh nəğməsi qoydu.

Çoxları görüb qorxacaq,

Yehovaya bel bağlayacaq.

 4 Nə xoşbəxtdir Yehovaya arxalanan,

Asilərə, yalançılara üz tutmayan adam!

 5 Ey Allahım Yehova, gördüyün işlər saya gəlməz,

Möcüzələrin, bizimlə bağlı fikirlərin nə çoxdur!+

Onlardan danışmağa başlasam,

Sayıb qurtara bilmərəm.+

 6 Sən qurban və təqdimə istəmədin;+

Mənim qulaqlarımı açdın.+

 7 O zaman dedim: «Budur, gəlmişəm,

Tumarda mənim haqqımda yazılıb.+

 8 Ey Allahım, istəyini yerinə yetirməkdən həzz alıram,+

Qanunun qəlbimdədir.+

 9 Böyük məclisdə salehlik müjdəsini bəyan edirəm,+

Susmuram,+

Ey Yehova, bundan agahsan.

10 Sənin ədalətini ürəyimdə gizlətmirəm,

Sədaqətini, verdiyin qurtuluşu bəyan edirəm,

Böyük məclisdə məhəbbətindən, həqiqətindən danışıram, gizlətmirəm».+

11 Ey Yehova, mərhəmətini məndən əsirgəmə,

Qoy məhəbbətin, həqiqətin daim məni qorusun.+

12 Bəlalar məni əhatəyə alıb, sayı-hesabı yoxdur,+

Təqsirlərim başımdan aşır, yolumu görə bilmirəm,+

Başımın tükündən də çoxdur onlar.

13 Aman, Yehova, qurtar məni,+

Yehova, tez gəl, dadıma yetiş.+

14 Qoy canımın qəsdinə duranların hamısı

Rüsvay olsun, rəzil olsun,

Qoy fəlakətimə sevinənlər

Biabır olub geri çəkilsin.

15 «Oxay, əcəb oldu!» — deyənlər

Xəcalətdən çaşbaş qalsın.

17 Köməksizəm, fəqirəm,

Yehova Özü mənə nəzər salsın.

Sənsən imdadım, xilaskarım,+

Nə olar, ey Allahım, ləngimə.+