«Səmavi Padşahlıq səhər tezdən durub üzümlüyündə işləmək üçün adam tutmağa çıxan bir torpaq sahibinə bənzəyir. O, işçilərlə gününü bir dinara danışıb onları üzümlüyünə göndərdi. Səhər saat doqquz radələrində yenidən çıxdı və bazar meydanında bikar durmuş bir neçə adam görüb onlara dedi: “Siz də üzümlüyə gedin. Haqqınızı verəcəyəm”. Onlar getdilər. Torpaq sahibi həm günorta saat on iki, həm üç radələrində çıxıb eyni şeyi etdi. O, axşamüstü saat beş radələrində də çıxıb işsiz duran adamları gördü və onlara dedi: “Niyə bütün günü boş-bikar durmusunuz?” Onlar cavab verdilər: “Heç kəs bizə iş verməyib”. Torpaq sahibi onlara dedi: “Siz də üzümlüyümə gedin”» (Mətta 20:1—7).

Kahinlər və digər din xadimləri adi yəhudilərə Allah yolunda az çalışan, yəni Allahın üzümlüyündə yarım gün işləyən işçilər kimi baxırlar. Bu adamlar İsa peyğəmbərin məsəlində doqquz radələrində və ya sonradan — günorta saat on ikidə, üçdə və axşamüstü saat beşdə işə başlayan işçilərdir.

İsa Məsihin davamçısı olan qadınlar və kişilər lənətə gəlmişlər sayılırdı (Yəhya 7:49). Onlar uzun illər boyu balıqçılıqla, yaxud digər peşələrlə məşğul olmuşlar. Sonra eramızın 29-cu ilinin axırında «üzümlüyün Sahibi» İsanı bu adi xalqın yanına göndərdi ki, onlar Məsihin şagirdləri olub Allaha xidmət etsinlər. Beləcə, onlar «axırıncı», başqa sözlə, axşamüstü saat beş radələrində gələn işçilər olurlar.