«Ҡанунда ҡайһы әмер иң мөһиме?» тигән һорауға яуап биргәндә, Алланы яратыу — иң төп сифат икәнен Ғайса асыҡ итеп күрһәткән (Матф. 22:35—40). Иман һәм мөхәббәт бик мөһим булғанға күрә, Инжилдә был сифаттар йыш ҡына бергә, ҡайһы саҡ бер һөйләмдә телгә алына. Илсе Павел ҡәрҙәштәрен «иман һәм мөхәббәтте» «тимер кейем» итеп кейергә дәртләндергән (1 Фес. 5:8). Яхъя былай тигән: «Ә Уның әмере шунан ғибәрәт: беҙ Уның Улы Ғайса Мәсихкә инанырға һәм Ул биргән әмер буйынса бер-беребеҙҙе яратырға тейешбеҙ» (1 Яхъя 3:23). Иман үтә мөһим булһа ла, беҙ өмөтөбөҙҙөң тормошҡа ашыуын һәм Алла вәғәҙәләренең үтәлеүен күргәс, уларға иман итергә кәрәк булмаҫ. Ләкин Алланы һәм яҡындарыбыҙҙы яратырға һәр ваҡыт кәрәк буласаҡ. Шуға күрә илсе Павел былай тип яҙған: «Бына һәр ваҡыт буласаҡ өс нәмә: иман, өмөт һәм мөхәббәт. Улар араһында мөхәббәт — иң бөйөгө» (1 Кор. 13:13). w16.10 4:15—17

Етәксе кәңәшмә исеменән ағай-ҡәрҙәштәр, бер йыйылыштан икенсеһенә йөрөп, «Иерусалимдағы илселәр һәм берҙәмлек өлкәндәре тарафынан сығарылған ҡарарҙарҙы» тапшырған (Ғәм. 16:4). Йыйылыштар, шул ҡарарҙар буйынса эш итеп, иманда нығынған, һәм «көндән-көн иманға килеүселәрҙең һаны арта» барған. Алла ойошмаһынан килгән күрһәтмәләргә беҙ нисек ҡарарға тейеш? Үҙ Һүҙендә Йәһүә барыбыҙға ла тыңлаусан һәм буйһоноусан булырға ҡуша (Ҡан. 30:16; Евр. 13:7, 17). Алла ойошмаһында тәнҡитсел һәм фетнәсел рух булырға тейеш түгел, сөнки ул йыйылыштарыбыҙҙа хөкөм һөргән һөйөүҙе, тыныслыҡты һәм берҙәмлекте емерергә мөмкин. Әлбиттә, бер тоғро мәсихсе лә, Диотреф кеүек, хөрмәтһеҙ, фетнәсел рух сағылдырырға теләмәҫ ине (3 Яхъя 9, 10). Үҙ-үҙебеҙгә бындай һорауҙар биреү яҡшы булыр: мин тирә-яғымдағы кешеләрҙең рухи һаулығына өлөш индерәмме? Яуаплы ағай-ҡәрҙәштәрҙең күрһәтмәләренә дөрөҫ ҡараш һаҡлайыммы һәм уларға шунда уҡ буйһонаммы? w16.11 2:10, 11

Алла ихтыярына буйһонған йәһүдтәр Вавилонда әсирлектә әллә ни ҙур ауырлыҡтар кисермәгән. Уларға бер ни тиклем ирек бирелгән, һәм улар ил буйлап иркен хәрәкәт итә алған. Боронғо Вавилон бик мөһим сауҙа үҙәге булған. Ҡаҙып табылған документтарҙан күренеүенсә, әсирҙәге йәһүдтәр сауҙа оҫталығы һәм башҡа төрлө һөнәрҙәр үҙләштергән. Ҡайһы бер йәһүдтәр хатта етеш йәшәгән. Вавилон әсирлеген быуаттар элек израилдәрҙе интектергән Мысыр әсирлеге менән сағыштырып та булмаған (Сығ. 2:23—25). Әммә израилдәр, Йәһүәнең бөтә талаптарын тулыһынса үтәп, яңынан уға хеҙмәт итә алырмы? Ул ваҡытта, быға, бәлки, бер кем дә өмөтләнә алмағандыр. Вавилон бер ҡасан да үҙенең әсирҙәрен азат итмәгән. Шулай ҙа Йәһүә, минең халҡым азат ителәсәк, тигән вәғәҙә биргән һәм уны үтәгән. Алланың һүҙҙәре бер ваҡытта ла үтәлмәй ҡалмай (Ишағ. 55:11). w16.11 4:3, 5