Job

30 “Karon ila kong gikataw-an+

—Mga lalaking manghod pa nako,

Kansang mga amahan wala nako isipa nga makaarang

Sa pagtabang sa mga iro nga nagbantay sa akong kahayopan.

 3 Sila niwang kaayo tungod sa kawalad-on ug kagutom;

Sila nagapangitkit diha sa umaw nga dapit

Nga naawaaw ug nalaglag na.

 4 Sila nanguhag parat nga hilba gikan sa kalibonan;

Ug ang ilang pagkaon maoy gamot sa mga kahoyng retama.

 5 Sila pagaabogon gikan sa katilingban;+

Sila singgitan sa katawhan sama sa himoon ngadto sa usa ka kawatan.

 6 Sila nagpuyo sa bakilid sa mga lugot,*

Diha sa mga lungag sa yuta ug sa mga bato.

 7 Sila nagtuaw diha sa kalibonan

Ug nagtapok taliwala sa tunokong mga tanom.

 8 Kay sila mga anak sa walay buot ug sa wala mailhi,

Sila giabog* pagawas sa yuta.

 9 Apan karon ila kong gibugalbugalan bisan diha sa ilang mga awit;+

Gihimo ko nilang puntirya sa pagtamay.*+

10 Sila nagdumot ug nagpahilayo kanako;+

Sila dili magpanuko sa pagluwa sa akong nawong.+

11 Kay ang Diyos nagkuha sa akong hinagiban* ug ako iyang gipaubos,

Sila wala nay bisan unsang pagpugong* diha sa akong atubangan.

12 Sa akong tuo sila nanindog samag panon nga moatake kanako;

Ila kong gipakalagiw

Ug sila nagbutang ug mga bitik sa akong agianan sa pagdaot kanako.

13 Ilang giguba ang akong mga dalan

Ug gipasamot ang akong kasakitan,+

Ug walay nagpugong* kanila.

14 Sila nangabot nga daw miagi sa dakong gawang sa paril;

Sila midasdas sa gun-ob na nga dapit.

15 Grabe kaayo ang akong kalisang;

Ang akong dignidad daw gipadpad sa hangin,

Ug ang akong kaluwasan nahanaw samag panganod.

16 Karon ang akong kinabuhi nagakahanaw;+

Ang mga adlaw sa kasakitan+ mihakgom kanako.

17 Sa magabii ang akong kabukogan morag gitusok sa kasakit;*+

Walay paglurang ang kaul-ol nga akong gibati.+

18 Tungod sa kusog nga puwersa ang akong besti dili na mahitsura;*

Sama sa liab sa akong besti, kini nagtuok kanako.

19 Ang Diyos naglabay kanako sa lapok;

Ako nahimong sama sa abog ug abo.

20 Ako mituaw kanimo alang sa tabang, apan wala ko nimo tubaga;+

Ako mitindog, apan imo lang kong gitan-aw.

21 Ikaw nahimong pintas kanako;+

Pinaagi sa bug-os nga gahom sa imong kamot, ikaw miatake kanako.

22 Imo kong gisakwat ug gipapalid sa hangin;

Unya imo kong gikusokuso sa unos.*

23 Kay ako nahibalo nga dad-on ko nimo sa kamatayon,

Ngadto sa balay nga sa ngadtongadto adtoan sa tanan.

24 Apan walay usa nga maghampak sa tawong sinakit*+

Samtang siya nangayog tabang panahon sa iyang kasakitan.

26 Bisag maayo ang akong gilaoman, daotan ang miabot;

Nagdahom ko ug kahayag, apan kangitngit ang miabot.

27 Walay hunong nga gisakit ang akong kasingkasing;

Gipaantos ko sa mga adlaw sa kasakitan.

29 Ako nahimong igsoon sa mga irong ihalas

Ug kauban sa mga bayeng anak sa ostrich.+

30 Ang akong panit nangitom ug nangapaksit;+

Ang akong kabukogan nasunog sa kainit.*

31 Ang akong alpa gigamit na lang sa pagbangotan,

Ug ang akong plawta alang sa pagdanguyngoy.