Jeremias
30 Si Jeremias nakadawat ug mensahe gikan kang Jehova, nga nag-ingon: 2 “Kini ang giingon ni Jehova nga Diyos sa Israel, ‘Isulat sa usa ka basahon ang tanang pulong nga akong isulti kanimo. 3 Kay “tan-awa! ang mga adlaw moabot,” miingon si Jehova, “dihang tigomon nako ang akong katawhan nga nabihag, ang Israel ug Juda,”+ miingon si Jehova, “ug dad-on nako silag balik sa yuta nga akong gihatag sa ilang mga katigulangan, ug panag-iyahon nila kini pag-usab.”’”+
4 Kini ang mga pulong nga gisulti ni Jehova sa Israel ug Juda.
5 Kini ang giingon ni Jehova:
“Nadungog namo ang tingog sa mga tawong nagkurog;
Dunay kalisang, ug walay kalinaw.
6 Pangutana, palihog, kon manganak ba ang usa ka lalaki.
Busa ngano man nga ang matag kusgang lalaki naghawid sa iyang tiyan
Samag babayeng nanganak?+
Nganong ang matag nawong nangluspad?
7 Pagkaalaot! Kay kanang adlawa makalilisang.*+
Wala gayoy sama niana,
Usa ka panahon sa kasakit alang kang Jacob.
Apan siya maluwas gikan niana.”
8 “Ug nianang adlawa,” si Jehova sa mga panon miingon, “balion nako ang yugo gikan sa imong liog, ug bugtoon nako ang imong mga gapos; ug wala nay mga estranyo* nga maghimo kaniyang* ulipon. 9 Sila mag-alagad kang Jehova nga ilang Diyos ug kang David nga ilang hari, nga akong ihatag kanila.”+
10 “Ug ikaw, akong alagad nga Jacob, ayawg kahadlok,” miingon si Jehova,
“Ug ayawg kalisang, Oh Israel.+
Kay luwason ka nako gikan sa layo
Ug ang imong kaliwat gikan sa yuta diin sila gibihag.+
Mobalik si Jacob nga may kalinaw ug dili makasinatig kasamok,
Nga walay usa nga makapahadlok kanila.”+
11 “Kay ako magauban kanimo,” miingon si Jehova, “sa pagluwas kanimo.
Apan akong puohon ang tanang kanasoran diin mo nako gipatibulaag;+
Kon bahin nimo, dili ka nako puohon.+
12 Kay kini ang giingon ni Jehova:
“Dili na maulian ang imong pagkahugno.+
Ang imong samad dili na maalim.
13 Walay usa nga modepensa sa imong kaso,
Walay paagi nga maayo ang imong kabahong.
Dili na ka maulian.
14 Ang tanang nahigugma pag-ayo kanimo nakalimot na kanimo.+
Wala na sila mangita nimo.
Kay gihampak ka nako sama sa paghampak sa kaaway,+
Gisilotan ka nako sama sa pagsilot sa bangis nga tawo,
Tungod sa imong grabeng pagkasad-an ug daghang sala.+
15 Nganong nagtuaw ka tungod sa imong pagkahugno?
Ang imong kasakit wala nay pagkaayo!
Tungod sa imong grabeng pagkasad-an ug daghang sala+
Gihimo nako kini kanimo.
Kadtong nagapangawat kanimo pagakawatan,
Ug ipahinabo nako nga kadtong tanang nagapangagaw kanimo pagaagawan.”+
17 “Apan akong ipasig-uli ang imong maayong panglawas ug ayohon ang imong mga samad,”+ miingon si Jehova,
“Bisag gitawag ka nilang sinalikway:
‘Ang Zion, nga walay nagapangita.’”+
18 Kini ang giingon ni Jehova:
“Ania, tigomon nako ang mga binihag sa mga tolda ni Jacob,+
Ug maluoy ko sa iyang mga tabernakulo.
Ang siyudad tukoron pag-usab diha sa iyang bungdo,+
Ug ang lig-ong torre mahimutang sa nahiangayng dapit niini.
19 Ug sila magpasalamat ug manghugyaw sa kalipay.+
20 Ang iyang mga anak mahimong sama sa nangagi,
Ug sila mahimong lig-ong katawhan sa akong atubangan.+
Makiglabot ko sa mga nagdaogdaog kaniya.+
21 Maggikan kaniya ang iyang halangdon,
Ug maggikan kaniya ang iyang magmamando.
Paduolon nako siya, ug siya moduol kanako.”
“Kay kon dili, kinsay mangahas* sa pagduol kanako?” miingon si Jehova.
22 “Ug kamo mahimong akong katawhan,+ ug ako mahimong inyong Diyos.”+
23 Tan-awa! Ang unos ni Jehova mohuros sa kasuko,+
Samag nag-alimpulos nga bagyo nga mokusokuso sa ulo sa mga daotan.
24 Ang nagsilaob nga kasuko ni Jehova dili mawala
Hangtod nga iyang matuman ug malampos ang mga tinguha sa iyang kasingkasing.+
Sa kaulahiang bahin sa mga adlaw, masabtan ninyo kini.+