Jeremias
4 “Kon mobalik ka, Oh Israel,” miingon si Jehova,
“Kon mobalik ka kanako
Ug kon imong wagtangon gikan sa akong atubangan ang imong makaluod nga mga idolo,
Dili ka mahimong kagiw.+
2 Ug kon manumpa ka,
‘Ingon nga si Jehova buhi!’ sa kamatuoran, hustisya, ug pagkamatarong,
Ang mga nasod makadawat ug panalangin pinaagi kaniya,
Ug diha kaniya sila magpasigarbo.”+
3 Kay kini ang giingon ni Jehova sa mga tawo sa Juda ug Jerusalem:
“Pagdaro mo sa yuta nga matikad,
Ug ayaw pagpugas taliwala sa mga sampinit.+
4 Tulia ang inyong kaugalingon alang kang Jehova,
Ug tulia ang inyong kasingkasing,+
Kamong mga taga-Juda ug mga molupyo sa Jerusalem,
Aron ang akong kasuko dili mosilaob samag kalayo
Ug mosunog nga walay makapalong,
Tungod sa inyong daotang mga buhat.”+
5 Ipahayag kini sa Juda, ug imantala kini sa Jerusalem.
Singgit ug paghuyop ug budyong sa tibuok yuta.+
Singgit ug kusog: “Pagtigom mo,
Ug manulod kita sa pinarilang mga siyudad.+
6 Ipataas ang usa ka ilhanan* paingon sa Zion.
Pangitag kasilongan, ug ayaw pagpuyo lang,”
Kay magpahinabo kog katalagman gikan sa amihanan,+ usa ka dakong katalagman.
Siya migula gikan sa iyang dapit aron himoong makahahadlok ang imong yuta.
Ang imong mga siyudad mahimong kagun-oban, nga wala nay mamuyo.+
8 Busa pagsul-ob mog sakong panapton,+
Pagbangotan* ug pagminatay,
Kay ang nagsilaob nga kasuko ni Jehova kanato wala mawala.
9 “Nianang adlawa,” miingon si Jehova, “ang kaisog* sa hari mawala,+
Ingon man ang kaisog* sa mga prinsipe;
Ang mga saserdote malisang, ug ang mga propeta mahingangha.”+
10 Ug miingon ko: “Oh Soberanong Ginoong Jehova! Sa pagkatinuod, gilimbongan gayod nimo kini nga katawhan+ ug ang Jerusalem pinaagi sa pag-ingon, ‘Mabatonan ninyo ang kalinaw,’+ samtang ang espada anaa sa among tutonlan.”*
11 Nianang panahona kini nga katawhan ug ang Jerusalem sultihan:
“Dunay makapagbang hangin gikan sa umaw nga kabungtoran sa desyerto
Nga mopapha sa anak nga babaye sa* akong katawhan;
Dili kini moabot aron magpalid o maghinlo.
12 Ang kusog nga hangin akong gitawag gikan niining mga dapita.
Karon magpakanaog kog mga hukom batok kanila.
Ang iyang mga kabayo mas tulin kay sa mga agila.+
Alaot kita, kay kita nangalaglag!
14 Hugasi ang imong kasingkasing gikan sa pagkadaotan, Oh Jerusalem, aron ikaw maluwas.+
Hangtod kanus-a nga maghunahuna kag daotan?
15 Kay dunay tingog nga nagpahayag sa balita gikan sa Dan,+
Ug nagmantala kinig katalagman gikan sa kabukiran sa Epraim.
16 Ibalita kini, oo, ngadto sa kanasoran;
Imantala kini batok sa Jerusalem.”
“Ang mga tigbantay* mangabot gikan sa layong yuta,
Ug sila mosinggit batok sa mga siyudad sa Juda.
18 “Manubag ka sa imong mga dalan ug sa imong mga lihok.+
Pagkapait sa imong katalagman,
Kay kini milagbas hangtod sa imong kasingkasing!”
19 Pagkamakapaguol!* Pagkamakapaguol!
Nasakitan pag-ayo ang ako mismong kasingkasing.*
Ang akong kasingkasing nagbutobuto.
20 Sunodsunod nga katalagman ang gibalita,
Kay ang tibuok yuta nalaglag.
Kalit lang nga nalumpag ang akong mga tolda,
Sa usa ka gutlo nadaot ang akong mga telang pangtolda.+
Sila mga anak nga hungog, nga dili makasabot.
Maayo kaayo silang mobuhat ug daotan,
Apan dili sila mahibalong mobuhat ug maayo.”
23 Mitan-aw ko sa yuta, ug nakita nako nga kini walay sulod ug awaaw.+
Mitan-aw ko sa kalangitan, ug kini wala nay kahayag.+
26 Mitan-aw ko, ug nakita nako nga ang prutasan nahimong kamingawan,
Ug ang tanang siyudad niini nangalumpag.+
Tungod kadto kang Jehova,
Tungod sa iyang nagsilaob nga kasuko.
27 Kay kini ang giingon ni Jehova: “Mahimong awaaw ang tibuok yuta,+
Apan dili nako kini bug-os laglagon.
Tungod kini kay nakasulti na ko ug nakadesisyon,
Ug dili nako bag-ohon ang akong hunahuna,* ug dili nako kini talikdan.+
Sila misuot sa mga kalibonan,
Ug sila mikatkat sa dagkong bato.+
Ang matag siyudad gibiyaan,
Ug walay tawong nagpuyo niini.”
30 Karon nga nagun-ob na ka, unsay imong buhaton?
Kaniadto tigbesti kag hayag-pula,
Tigsul-ob kag bulawang mga pahiyas,
Ug ginapatahom nimo ang imong mga mata pinaagig itom nga pintal.*
Apan kawang lang ang imong pagpaguwapa,+
Kay kadtong mga naibog kanimo nagsalikway kanimo;
Karon sila nagtinguha sa pagpatay kanimo.+
31 Kay nadungog nako ang tingog nga sama nianang sa babayeng masakiton,
Ang kasakit nga sama nianang sa babayeng manganak sa iyang unang anak,
Ang tingog sa anak nga babaye sa Zion nga nagpungapunga.
Siya miingon samtang gibukhad ang iyang mga palad:+
“Alaot ko, kay gikapoy ko pag-ayo tungod sa mga tigpatay!”