Proverbio
9 Ang matuod nga kaalam nakatukod nag balay;
Iya nang natabas ang iyang pito ka haligi.
2 Naandam na niya ang iyang karne;*
Nahuman na niyag sagol ang iyang bino;
Naandam na pod niya ang iyang lamesa.
3 Napadala na niya ang iyang mga tig-alagad nga babaye
Aron manawag diha sa habog nga mga dapit sa siyudad:+
4 “Bisan kinsa nga walay kasinatian, paanhia siya.”
Giingnan niya kadtong dili maayog panghunahuna:*
5 “Dali, kaon mo sa akong tinapay
Ug inom sa bino nga akong gisagol.
8 Ayawg badlonga ang mabiaybiayon, kay dumtan ka niya.+
Badlonga ang tawong maalamon, ug higugmaon ka niya.+
9 Hatagig kahibalo ang tawong maalamon, ug siya mahimong mas maalamon.+
Tudloi ang matarong, ug mouswag ang iyang kahibalo.
10 Ang pagkahadlok kang Jehova mao ang sinugdan sa kaalam,+
Ug ang kahibalo bahin sa Usa nga Labing Balaan+ mao ang pagsabot.
12 Kon mahimo kang maalamon, para na sa imong kaayohan,
Apan kon mabiaybiayon ka, ikaw ray mag-antos.
13 Ang babayeng buangbuang sabaan.+
Wala siyay buot ug wala gyoy nahibaloan.
14 Siya naglingkod sa entrada sa iyang balay
Sa lingkoranan sa tag-as nga dapit sa siyudad,+
15 Nga nanawag sa mga nangagi,
Niadtong mga nagsubay sa ilang agianan:
16 “Bisan kinsa nga walay kasinatian, paanhia siya.”