Mga Pangutana Gikan sa mga Magbabasa

Nganong nakaingon si Jesus sa babaye nga nailhang makasasala nga napasaylo na ang iyang mga sala?—Luc. 7:37, 48.

Samtang si Jesus naghirag sa kan-anan sa balay ni Simon nga usa ka Pariseo, dihay babaye nga ‘mipahimutang sa tiilan ni Jesus.’ Iyang gihumod ang tiil ni Jesus sa iyang mga luha ug gitrapohan kini sa iyang buhok. Dayon mabination niyang gihalokan ang mga tiil ni Jesus ug gihaplasag humot nga lana. Ang babaye “nailhan sa siyudad ingong makasasala,” sumala sa asoy sa Ebanghelyo. Siyempre, ang tanang dili-hingpit nga tawo makasasala, apan ang Kasulatan sagad naggamit niining terminoha sa paghubit sa usa ka tawo nga nakahimog grabeng mga sala o nailhang makasasala. Lagmit, ang babaye maoy usa ka pampam. Nianang matanga sa indibiduwal nga si Jesus miingon: “Ang imong mga sala gipasaylo na.” (Luc. 7:36-38, 48) Unsay gipasabot ni Jesus niana? Sanglit ang halad lukat wala pa ikatanyag, sa unsang paagi nahimong posible ang maong pagpasaylo?

Human mahaplasi sa babaye ang mga tiil ni Jesus apan una pa sa pagpasaylo kaniya, si Jesus migamit ug ilustrasyon nga nagpatin-aw sa usa ka hinungdanong punto ngadto sa tagbalay nga si Simon. Ang sala gipakasama ni Jesus sa dakong utang nga lisod mabayran, ug siya miingon kang Simon: “Duha ka tawo ang utangan sa usa ka tigpahulam; ang usa utangan ug lima ka gatos ka denario, ug ang lain kalim-an. Sa dihang sila walay ikabayad, sa kinabubut-on iyang gipasaylo silang duha. Busa, kinsa kanila ang labaw nga mahigugma kaniya?” Sa pagtubag si Simon miingon: “Sa akong pagtuo ang usa nga sa kinabubut-on iyang labaw nga gipasaylo.” Si Jesus mitubag: “Husto ang imong hukom.” (Luc. 7:41-43) Utang natong tanan sa Diyos ang pagkamasinugtanon, busa sa dihang kita mosupak kaniya ug makasala, kita napakyas sa pagbayad sa Diyos sa nahiangay kaniya. Busa mag-anam kadako ang atong utang. Apan, si Jehova maoy sama sa usa ka tigpahulam nga andam mopapas sa utang. Mao kanay hinungdan kon nganong giawhag ni Jesus ang iyang mga sumusunod nga mag-ampo sa Diyos ug mohangyo: “Pasayloa kami sa among mga utang, ingon nga kami nagapasaylo usab sa mga nakautang kanamo.” (Mat. 6:12) Gipakita sa Lucas 11:4 nga ang utang maoy sala.

Sa unsang mga kahimtang nga gipasaylo sa Diyos ang sala sa mga tawo kaniadto? Ang iyang hingpit nga hustisya nagbaod nga ang sala bayrag kamatayon. Busa, gibayran ni Adan ang iyang sala sa iyang kinabuhi. Apan, ilalom sa Balaod nga gihatag sa Diyos sa nasod sa Israel, mahimong pasayloon ang usa ka makasasala pinaagig paghalad ug usa ka hayop. Si apostol Pablo misulat: “Halos ang tanang butang mahinloan pinaagi sa dugo sumala sa Balaod, ug gawas kon igaula ang dugo walay mahitabo nga pagpasaylo.” (Heb. 9:22) Ang mga Hudiyo nahibalo nga walay laing paagi nga mapasaylo sila sa Diyos. Busa, dili ikatingala nga ang mga tawo sa adlaw ni Jesus misupak sa iyang giingon ngadto sa babaye. Kadtong kauban ni Jesus sa lamesa miingon sa ilang kaugalingon: “Kinsa kining tawhana nga magpasaylo gani ug mga sala?” (Luc. 7:49) Nan, pinasukad sa unsa nga mapasaylo ang kalapasan niining makasasala kaayong babaye?

Ang unang tagna nga gipahayag human morebelde ang unang magtiayon maoy bahin sa katuyoan ni Jehova nga magpatunghag usa ka “binhi,” kansang tikod pagasamaran ni Satanas ug sa iyang “binhi.” (Gen. 3:15) Kini nga pagsamad nahitabo sa dihang si Jesus gipatay sa mga kaaway sa Diyos. (Gal. 3:13, 16) Ang giula nga dugo ni Kristo nagsilbing lukat nga magpahigawas sa katawhan gikan sa sala ug kamatayon. Sanglit wala may makapugong kang Jehova sa pagtuman sa iyang katuyoan, sama rag nabayran na ang lukat sa dihang gisulti niya ang narekord sa Genesis 3:15. Busa, makapasaylo na siya niadtong nagpasundayag ug pagtuo sa iyang mga saad.

Sa wala pa ang Kristohanong panahon, giisip ni Jehova nga matarong ang pipila ka indibiduwal. Lakip kanila si Enoc, Noe, Abraham, Rahab, ug Job. Uban ang pagtuo, sila nagapaabot sa katumanan sa mga saad sa Diyos. “Si Abraham nagbutang ug pagtuo kang Jehova,” misulat ang tinun-ang si Santiago, “ug kadto giisip kaniya ingong pagkamatarong.” Bahin kang Rahab, si Santiago miingon: “Sa samang paagi dili ba usab si Rahab nga pampam gipahayag nga matarong pinaagi sa binuhatan?”—Sant. 2:21-25.

Si Haring David sa karaang Israel nakahimog seryosong mga sala, apan siya adunay lig-ong pagtuo sa matuod nga Diyos ug nagpakitag tim-os nga paghinulsol. Dugang pa, ang Kasulatan nag-ingon: “[Si Jesus] gitanyag sa Diyos ingong halad alang sa pagpasig-uli pinaagi sa pagtuo diha sa iyang dugo. Kini maoy aron ipasundayag ang iyang kaugalingong pagkamatarong, tungod kay siya nagpasaylo sa mga sala nga nahitabo sa nangagi samtang ang Diyos nagmainantoson; aron ikapasundayag ang iyang kaugalingong pagkamatarong niining panahona karon, aron nga siya mahimong matarong bisan sa dihang nagpahayag nga matarong sa tawo nga may pagtuo kang Jesus.” (Roma 3:25, 26) Pinasukad sa halad lukat ni Jesus nga itagana sa umaabot, napasaylo ni Jehova ang mga sala ni David nga wala magkompromiso sa Iyang sukdanan sa hustisya.

Dayag nga susama niana ang kahimtang sa babaye nga naghaplas sa mga tiil ni Jesus. Siya imoral kaayo, apan naghinulsol. Nahibalo siya nga gikinahanglan niya ang kapasayloan sa iyang mga sala ug gipakita niya sa iyang gibuhat nga iya gayong gipabilhan ang usa nga gigamit ni Jehova sa pagtagana sa lukat. Bisag nianang panahona wala pa mabayri ang lukat, segurado gayod kanang mahitabo, mao nga ang bili niana mapadapat na sa mga indibiduwal nga sama kaniya. Busa, giingnan siya ni Jesus: “Ang imong mga sala gipasaylo na.”

Ingon sa tin-awng gipakita niini nga asoy, wala isalikway ni Jesus ang mga makasasala. Siya maluloton kanila. Dugang pa, si Jehova andam mopasaylo sa mahinulsolong mga makasasala. Makapadasig gayod ang maong pasalig kanatong mga dili hingpit!

[Hulagway sa panid 7]

Sila giisip nga matarong