2 Σαμουήλ

13 Μετὰ δὲ ταῦτα ᾿Αβεσσαλὼμ ὁ υἱὸς τοῦ Δαβὶδ εἶχεν ἀδελφήν ὡραίαν, ὀνόματι Θάμαρ, καὶ ἠγάπησεν αὐτήν ᾿Αμνὼν ὁ υἱὸς τοῦ Δαβίδ. 2 Καὶ ἔπασχε τόσον ὁ ᾿Αμνών, ὥστε ἠρρώστησε διὰ τὴν ἀδελφήν αὑτοῦ Θάμαρ· διότι ἦτο παρθένος, καὶ ἐφαίνετο εἰς τὸν ᾿Αμνὼν δυσκολώτατον νὰ πράξῃ τί εἰς αὐτήν. 3 εἶχε δὲ ὁ ᾿Αμνὼν φίλον, ὀνομαζόμενον Ἰωναδάβ, υἱὸν τοῦ Σαμαά, ἀδελφοῦ τοῦ Δαβίδ· ἦτο δὲ ὁ Ἰωναδὰβ ἄνθρωπος πανοῦργος σφόδρα. 4 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν, Διὰ τί σύ, υἱὲ τοῦ βασιλέως, ἀδυνατεῖς τόσον ἀπὸ ἡμέρας εἰς ἡμέραν; δὲν θέλεις φανερώσει τοῦτο πρὸς ἐμέ; Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ ᾿Αμνών, ᾿Αγαπῶ Θάμαρ, τὴν ἀδελφήν ᾿Αβεσσαλὼμ τοῦ ἀδελφοῦ μου. 5 Καὶ ὁ Ἰωναδὰβ εἶπε πρὸς αὐτόν, Πλαγίασον ἐπὶ τῆς κλίνης σου καὶ προσποιήθητι τὸν ἄρρωστον· καὶ ὅταν ὁ πατήρ σου ἔλθῃ νὰ σὲ ἴδῃ, εἰπὲ πρὸς αὐτόν, Ἄς ἔλθῃ, παρακαλῶ, Θάμαρ ἡ ἀδελφή μου, καὶ ἄς μοὶ δώσῃ νὰ φάγω, καὶ ἄς ἑτοιμάσῃ ἔμπροσθέν μου τὸ φαγητόν, διὰ νὰ ἴδω καὶ νὰ φάγω ἐκ τῆς χειρὸς αὐτῆς. 6 Καὶ ἐπλαγίασεν ὁ ᾿Αμνὼν καὶ προσεποιήθη τὸν ἄρρωστον· καὶ ὅτε ἦλθεν ὁ βασιλεὺς νὰ ἴδῃ αὐτόν, εἶπεν ὁ ᾿Αμνὼν πρὸς τὸν βασιλέα, Ἄς ἔλθῃ, παρακαλῶ, Θάμαρ ἡ ἀδελφή μου, καὶ ἄς κάμῃ ἔμπροσθέν μου δύο κολλύρια, διὰ νὰ φάγω ἐκ τῆς χειρὸς αὐτῆς. 7 Καὶ ἀπέστειλεν ὁ Δαβὶδ εἰς τὸν οἶκον πρὸς τὴν Θάμαρ, λέγων, Ὕπαγε τώρα εἰς τὸν οἶκον τοῦ ἀδελφοῦ σου ᾿Αμνών, καὶ ἑτοίμασον εἰς αὐτὸν φαγητόν. 8 Καὶ ὑπῆγεν ἡ Θάμαρ εἰς τὸν οἶκον τοῦ ἀδελφοῦ αὑτῆς ᾿Αμνών, ὅστις ἦτο πλαγιασμένος· καὶ ἔλαβε τὸ ἄλευρον καὶ ἐζύμωσε καὶ ἔκαμε κολλύρια ἔμπροσθεν αὐτοῦ καὶ ἔψησε τὰ κολλύρια. 9 Ἔπειτα ἔλαβε τὸ τηγάνιον καὶ ἐκένωσεν αὐτὰ ἔμπροσθεν αὐτοῦ· πλήν δὲν ἠθέλησε νὰ φάγῃ. Καὶ εἶπεν ὁ ᾿Αμνών, ᾿Εκβάλετε πάντα ἄνθρωπον ἀπ᾿ ἔμπροσθέν μου. Καὶ ἐξῆλθον ἀπ᾿ αὐτοῦ πάντες. 10 Καὶ εἶπεν ὁ ᾿Αμνὼν πρὸς τὴν Θάμαρ, Φέρε τὸ φαγητὸν εἰς τὸν κοιτῶνα, διὰ νὰ φάγω ἐκ τῆς χειρὸς σου. Καὶ ἡ Θάμαρ ἔλαβε τὰ κολλύρια, τὰ ὁποῖα ἔκαμε, καὶ ἔφερεν εἰς τὸν κοιτῶνα πρὸς ᾿Αμνὼν τὸν ἀδελφὸν αὑτῆς. 11 Καί ὅτε προσέφερε πρὸς αὐτὸν διὰ νὰ φάγῃ, ἐπίασεν αὐτήν καὶ εἶπε πρὸς αὐτήν, ᾿Ελθέ, κοιμήθητι μετ᾿ ἐμοῦ, ἀδελφή μου. 12 Ἡ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν, Μή, ἀδελφέ μου, μή μὲ ταπεινώσῃς· διότι δὲν πρέπει τοιοῦτον πρᾶγμα νὰ γείνῃ ἐν τῷ Ἰσραήλ· μή κάμῃς τὴν ἀφροσύνην ταύτην· 13 καὶ ἐγὼ πῶς θέλω ἀπαλείψει τὸ ὄνειδός μου; ἀλλὰ καὶ σὺ θέλεις εἶσθαι ὡς εἷς ἐκ τῶν ἀφρόνων ἐν τῷ Ἰσραήλ· τώρα λοιπόν, παρακαλῶ, λάλησον πρὸς τὸν βασιλέα· διότι δὲν θέλει μὲ ἀρνηθῆ εἰς σέ. 14 Δὲν ἠθέλησεν ὅμως νὰ εἰσακούσῃ τῆς φωνῆς αὐτῆς· ἀλλ᾿ ὑπερισχύσας ἐκείνης, ἐβίασεν αὐτήν καὶ ἐκοιμήθη μετ᾿ αὐτῆς. 15 Τότε ὁ ᾿Αμνὼν ἐμίσησεν αὐτήν μῖσος μέγα σφόδρα· ὥστε τὸ μίσος, μὲ τὸ ὁποῖον ἐμίσησεν αὐτήν, ἦτο μεγαλήτερον παρὰ τὴν ἀγάπην, μὲ τὴν ὁποίαν ἠγάπησεν αὐτήν. Καὶ εἶπε πρὸς αὐτήν ὁ ᾿Αμνών, Σηκώθητι, ὕπαγε. 16 Ἡ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν, Δὲν εἶναι αἰτία· τὸ κακὸν τοῦτο, τὸ νὰ μὲ ἀποβάλης, εἶναι μεγαλήτερον τοῦ ἄλλου, τὸ ὁποῖον ἔπραξας εἰς ἐμέ. Δὲν ἠθέλησεν ὅμως νὰ εἰσακούσῃ αὐτῆς. 17 Καὶ ἔκραξε τὸν νέον αὑτοῦ τὸν ὑπηρετοῦντα αὐτὸν καὶ εἶπεν, Ἔκβαλε τώρα ταύτην ἀπ᾿ ἐμοῦ ἔξω, καὶ μόχλωσον τὴν θύραν κατόπιν αὐτῆς. 18 Ἦτο δὲ ἐνδεδυμένη χιτῶνα ποικιλόχρουν· διότι αἱ θυγατέρες τοῦ βασιλέως, αἱ παρθένοι, τοιαῦτα ἐπενδύματα ἐνεδύοντο. Καὶ ἐξέβαλεν αὐτήν ἔξω ὁ ὑπηρέτης αὐτοῦ καὶ ἐμόχλωσε τὴν θύραν κατόπιν αὐτῆς. 19 Λαβοῦσα δὲ ἡ Θάμαρ στάκτην ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὑτῆς, καὶ διασχίσασα τὸν ἐφ᾿ αὑτῆς χιτῶνα τὸν ποικιλόχρουν, καὶ βαλοῦσα τὰς χεῖρας αὑτῆς ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὑτῆς, ἀπήρχετο, πορευομένη καὶ κράζουσα. 20 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτήν ᾿Αβεσσαλὼμ ὁ ἀδελφὸς αὐτῆς, Μήπως ᾿Αμνὼν ὁ ἀδελφὸς σου εὑρέθη μετὰ σοῦ; πλήν τώρα σιώπησον, ἀδελφή μου· ἀδελφὸς σου εἶναι μή κατάθλιβε τὴν καρδίαν σου διὰ τὸ πρᾶγμα τοῦτο. Ἡ Θάμαρ λοιπὸν ἐκάθητο χηρεύουσα ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ ἀδελφοῦ αὑτῆς ᾿Αβεσσαλώμ. 21 ᾿Ακούσας δὲ ὁ βασιλεὺς Δαβὶδ πάντα ταῦτα τὰ πράγματα, ἐθυμώθη σφόδρα. 22 Ὁ δὲ ᾿Αβεσσαλὼμ δὲν ἐλάλησε μετὰ τοῦ ᾿Αμνὼν οὔτε καλὸν οὔτε κακόν· διότι ἐμίσει ὁ ᾿Αβεσσαλὼμ τὸν ᾿Αμνών, ἐπειδή ἐταπείνωσε τὴν ἀδελφήν αὐτοῦ Θάμαρ.

23 Καὶ μετὰ δύο ὁλόκληρα ἔτη, ὁ ᾿Αβεσσαλὼμ εἶχε κουρευτὰς ἐν Βαὰλ-ἀσώρ, ἥτις εἶναι πλησίον τοῦ ᾿Εφραΐμ, καὶ προσεκάλεσεν ὁ ᾿Αβεσσαλὼμ πάντας τοὺς υἱοὺς τοῦ βασιλέως. 24 Καὶ ἦλθεν ὁ ᾿Αβεσσαλώμ πρὸς τὸν βασιλέα καὶ εἶπεν, Ἰδού, τώρα, ὁ δοῦλός σου ἔχει κουρευτάς· ἄς ἔλθῃ, παρακαλῶ, ὁ βασιλεὺς καὶ οἱ δοῦλοι αὐτοῦ μετὰ τοῦ δούλου σου. 25 Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν ᾿Αβεσσαλώμ, Οὐχί, υἱὲ μου, ἄς μή ἔλθωμεν τώρα πάντες, διὰ νὰ μή ἤμεθα βάρος εἰς σέ. Καὶ ἐβίασεν αὐτόν, πλήν δὲν ἠθέλησε νὰ ὑπάγῃ, ἀλλ᾿ εὐλόγησεν αὐτόν. 26 Τότε εἶπεν ὁ ᾿Αβεσσαλώμ, Ἄν ὄχι, ἄς ἔλθῃ κἄν μεθ᾿ ἡμῶν ᾿Αμνών, ὁ ἀδελφὸς μου. Καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς αὐτόν, Διὰ τί νὰ ἔλθῃ μετὰ σοῦ; 27 πλήν ὁ ᾿Αβεσσαλώμ ἐβίασεν αὐτόν, ὥστε ἀπέστειλε μετ᾿ αὐτοῦ τὸν ᾿Αμνὼν καὶ πάντας τοὺς υἱοὺς τοῦ βασιλέως. 28 Τότε προσέταξεν ὁ ᾿Αβεσσαλὼμ τοὺς ὑπηρέτας αὑτοῦ λέγων. Ἰδέτε τώρα ὅταν εὐφρανθῇ ἡ καρδία τοῦ ᾿Αμνὼν ἐκ τοῦ οἴνου, καὶ εἴπω πρὸς ἐσᾶς, Πατάξατε τὸν ᾿Αμνών, τότε θανατώσατε αὐτόν· μή φοβεῖσθε· δὲν εἶμαι ἐγὼ ὅστις σᾶς προστάζω; ἀνδρίζεσθε καὶ γίνεσθε υἱοὶ δυνάμεως. 29 Καὶ ἔκαμον οἱ ὑπηρέται τοῦ ᾿Αβεσσαλὼμ πρὸς τὸν ᾿Αμνών, ὡς προσέταξεν ὁ ᾿Αβεσσαλώμ. Τότε σηκωθέντες πάντες οἱ υἱοὶ τοῦ βασιλέως, ἐκάθησαν ἕκαστος ἐπὶ τῆς ἡμιόνου αὑτοῦ καὶ ἔφυγον. 30 ᾿Ενῷ δὲ οὗτοι ἦσαν καθ᾿ ὁδόν, ἡ φήμη ἔφθασε πρὸς τὸν Δαβίδ, λέγουσα, Ὁ ᾿Αβεσσαλώμ ἐπάταξε πάντας τοὺς υἱοὺς τοῦ βασιλέως, καὶ δὲν ἐναπελείφθη ἐξ αὐτῶν οὐδὲ εἷς. 31 Τότε σηκωθεὶς ὁ βασιλεὺς διέσχισε τὰ ἱμάτια αὑτοῦ καὶ ἐπλαγίασε κατὰ γῆς· καὶ πάντες οἱ δοῦλοι αὐτοῦ οἱ περιεστῶτες διέσχισαν τὰ ἱμάτια αὑτῶν. 32 Καὶ ἀπεκρίθη Ἰωναδάβ, ὁ υἱὸς τοῦ Σαμαά, ἀδελφοῦ τοῦ Δαβίδ, καὶ εἶπεν, Ἄς μή λέγῃ ὁ κύριός μου ὅτι ἐθανατώθησαν πάντες οἱ νέοι, οἱ υἱοὶ τοῦ βασιλέως· διότι ὁ ᾿Αμνὼν μόνος ἀπέθανεν· ἐπειδή ὁ ᾿Αβεσσαλὼμ εἶχεν ἀποφασίσει τοῦτο, ἀφ᾿ ἧς ἡμέρας ἐταπείνωσε Θάμαρ τὴν ἀδελφήν αὐτοῦ· 33 τώρα λοιπὸν ἄς μή βάλῃ ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς τὸ πρᾶγμα ἐν τῇ καρδίᾳ αὑτοῦ, λέγων ὅτι πάντες οἱ υἱοὶ τοῦ βασιλέως ἀπέθανον· διότι ὁ ᾿Αμνὼν μόνος ἀπέθανεν. 34 Ὁ δὲ ᾿Αβεσσαλώμ ἔφυγε. Καὶ ὑψώσας ὁ νέος, ὁ σκοπός, τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτοῦ, εἶδε, καὶ ἰδού, λαὸς πολὺς ἐπορεύετο διὰ τῆς ὁδοῦ ὄπισθεν αὐτοῦ κατὰ τὸ πλευρὸν τοῦ ὄρους. 35 Καὶ εἶπεν ὁ Ἰωναδὰβ πρὸς τὸν βασιλέα, Ἰδού, οἱ υἱοὶ τοῦ βασιλέως ἔρχονται κατὰ τὸν λόγον τοῦ δούλου σου, οὕτως ἔγεινε. 36 Καὶ ὡς ἐτελείωσε λαλῶν, ἰδού, οἱ υἱοὶ τοῦ βασιλέως ἦλθον καὶ ὕψωσαν τὴν φωνήν αὑτῶν καὶ ἔκλαυσαν· καὶ ὁ βασιλεὺς ἔτι, καὶ πάντες οἱ δοῦλοι αὐτοῦ ἔκλαυσαν κλαυθμὸν μέγαν σφόδρα. 37 Ὁ δὲ ᾿Αβεσσαλὼμ ἔφυγε καὶ ὑπῆγε πρὸς τὸν Θαλμαΐ, υἱὸν τοῦ ᾿Αμμιούδ, βασιλέα τῆς Γεσσούρ· καὶ ἐπένθησεν ὁ Δαβὶδ διὰ τὸν υἱὸν αὑτοῦ πάσας τὰς ἡμέρας.

38 Ὁ ᾿Αβεσσαλὼμ λοιπὸν ἔφυγε καὶ ὑπῆγεν εἰς Γεσσούρ, καὶ ἦτο ἐκεῖ τρία ἔτη. 39 ᾿Επεπόθησε δὲ ὁ βασιλεὺς Δαβὶδ νὰ ὑπάγῃ πρὸς τὸν ᾿Αβεσσαλώμ, διότι εἶχε παρηγορηθῆ διὰ τὸν θάνατον τοῦ ᾿Αμνών.

2 Σαμουήλ 13:2

Ευρετήρια