Οι αδελφοί που μιλούν από το βήμα πρέπει να διασφαλίζουν ότι οι Γραφές αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ομιλίας τους. (Ιωάν. 7:16) Τι περιλαμβάνει αυτό; Κατ’ αρχάς, να προσέχετε ώστε τίποτα​—εμπειρίες, παραδείγματα ή ακόμα και ο τρόπος με τον οποίο εκφωνείτε την ομιλία—​να μην επισκιάζει τα εδάφια που χρησιμοποιείτε ούτε να αποσπά την προσοχή από αυτά. Επιπλέον, να θυμάστε ότι άλλο είναι να διαβάζετε απλώς πολλά εδάφια και άλλο να διδάσκετε από τη Γραφή. Στην πραγματικότητα, αν χρησιμοποιείτε υπερβολικά πολλά εδάφια, οι ακροατές σας μπορεί τελικά να μη θυμούνται κανένα. Γι’ αυτό, να επιλέγετε προσεκτικά τα βασικά εδάφια και να αφιερώνετε χρόνο για να τα διαβάζετε, να τα εξηγείτε, να δίνετε συναφή παραδείγματα και να κάνετε καλή εφαρμογή. (Νεεμ. 8:8) Να προσπαθείτε να κατανοήσετε τη σύνδεση ανάμεσα σε όσα λέει το σχέδιο και στα αναφερόμενα εδάφια. Πάνω από όλα, να προσεύχεστε να σας βοηθάει ο Ιεχωβά να μεταδώσετε τις πολύτιμες σκέψεις που περιέχονται στον Λόγο του.​—Έσδρ. 7:10. w17.09 σ. 26 ¶11, 12

Το 537 Π.Κ.Χ. ήταν έτος χαράς για τον αφιερωμένο λαό του Ιεχωβά. Έπειτα από 70 ατελείωτα χρόνια αιχμαλωσίας, απελευθερώθηκαν από τη Βαβυλώνα και ξεκίνησαν με ενθουσιασμό το έργο αποκατάστασης της αληθινής λατρείας στην Ιερουσαλήμ. Το 536 Π.Κ.Χ., τέθηκε το θεμέλιο του ναού. Δεκαέξι χρόνια αργότερα, η οικοδόμηση του ναού του Ιεχωβά παρέμενε στάσιμη. Χρειαζόταν να υπενθυμίσει κάποιος στον λαό του Θεού ότι έπρεπε να επιστρέψουν στον Ιεχωβά και να πάψουν να βάζουν τις προσωπικές τους επιδιώξεις στην πρώτη θέση. Προκειμένου να βοηθήσει τον λαό του να θυμηθεί για ποιον σκοπό είχαν απελευθερωθεί από τη Βαβυλώνα, ο Θεός έστειλε τον προφήτη του τον Ζαχαρία το 520 Π.Κ.Χ. Από μόνο του το όνομα «Ζαχαρίας», το οποίο σημαίνει «ο Ιεχωβά έχει θυμηθεί», ίσως να τους έφερε στον νου μια ζωτική αλήθεια. Παρότι είχαν ξεχάσει τις σωτήριες πράξεις του Ιεχωβά, Εκείνος θυμόταν ακόμα τον λαό του. (Ζαχ. 1:3, 4) Τους διαβεβαίωσε στοργικά ότι θα τους βοηθούσε να επανεδραιώσουν την αγνή λατρεία, ταυτόχρονα όμως τους προειδοποίησε ξεκάθαρα ότι δεν θα ανεχόταν να τον λατρεύουν με μισή καρδιά. w17.10 σ. 21, 22 ¶2, 3

Ειδήμονες στον τομέα της ψυχικής υγείας λένε ότι η έμπρακτη εκδήλωση συμπόνιας μπορεί να βελτιώσει την υγεία, την ευεξία και τις σχέσεις σας. Όταν απαλύνετε τον πόνο των άλλων, αυξάνεται η ευτυχία και η αισιοδοξία σας, ενώ μειώνονται τα αισθήματα μοναξιάς και η τάση για αρνητικές σκέψεις. Ναι, η εκδήλωση συμπόνιας σάς ωφελεί. Οι Χριστιανοί που επιζητούν στοργικά να βοηθούν τους άλλους ανταμείβονται με αγαθή συνείδηση, καθώς γνωρίζουν ότι ενεργούν σε αρμονία με τις θεϊκές αρχές. Αυτή η διάθεση μας κάνει πιο στοργικούς γονείς, καλύτερους συζύγους και καλύτερους φίλους. Εκείνοι που δείχνουν πρόθυμα συμπόνια έχουν με τη σειρά τους μεγαλύτερες πιθανότητες να λάβουν βοήθεια και υποστήριξη όταν το έχουν ανάγκη. (Ματθ. 5:7· Λουκ. 6:38) Βέβαια, ο κύριος λόγος για να καλλιεργείτε συμπόνια δεν πρέπει να είναι το προσωπικό σας όφελος. Ο πρώτιστος λόγος πρέπει να είναι η επιθυμία σας να μιμείστε και να δοξάζετε την Πηγή της αγάπης και της συμπόνιας, τον Ιεχωβά Θεό.​—Παρ. 14:31. w17.09 σ. 12 ¶16, 17