Τετάρτη 13 Ιουνίου
Το χέρι του Ιεχωβά δεν είναι τόσο μικρό ώστε να μην μπορεί να σώσει.—Ησ. 59:1.
Λίγο μετά τη θαυματουργική απελευθέρωση των Ισραηλιτών από τη δουλεία στην Αίγυπτο, τους επιτέθηκαν οι Αμαληκίτες. Ακολουθώντας την κατεύθυνση του Μωυσή, ο θαρραλέος Ιησούς του Ναυή οδήγησε τους Ισραηλίτες στη μάχη. Στο μεταξύ, ο Μωυσής πήγε μαζί με τον Ααρών και τον Χουρ σε έναν γειτονικό λόφο από όπου μπορούσαν να βλέπουν το πεδίο της μάχης. Ο Μωυσής έθεσε σε εφαρμογή ένα σχέδιο που αποδείχτηκε το κλειδί της επιτυχίας τους. Κρατούσε τα χέρια του και το ραβδί του αληθινού Θεού σηκωμένα προς τον ουρανό. Όση ώρα έμενε έτσι, ο Ιεχωβά ενδυνάμωνε τα χέρια των Ισραηλιτών ώστε να πολεμούν με επιτυχία τους Αμαληκίτες. Όταν όμως τα χέρια του βάρυναν και σιγά σιγά ατονούσαν, άρχισαν να νικούν οι Αμαληκίτες. Ενεργώντας αποφασιστικά, ο Ααρών και ο Χουρ «πήραν μια πέτρα και την έβαλαν κάτω από [τον Μωυσή] και κάθησε πάνω της· και ο Ααρών και ο Χουρ στήριζαν τα χέρια του, ο ένας από τη μία πλευρά και ο άλλος από την άλλη πλευρά, ώστε τα χέρια του έμειναν σταθερά ώσπου έδυσε ο ήλιος». Ναι, το κραταιό χέρι του Θεού έδωσε στους Ισραηλίτες τη δυνατότητα να κερδίσουν τη μάχη.—Έξοδ. 17:8-13. w16.09 1:5-7
Πέμπτη 14 Ιουνίου
Όταν θέλω να κάνω το σωστό, το κακό είναι παρόν σε εμένα.—Ρωμ. 7:21.
Ο Παύλος είχε πλήρη πεποίθηση ότι μπορούσε να βγει νικητής στην εσωτερική του πάλη στηριζόμενος με προσευχή στον Ιεχωβά και ασκώντας πίστη στη λυτρωτική θυσία του Ιησού. Τι θα πούμε για εμάς; Καθώς αγωνιζόμαστε για να μην ενδώσουμε στις δικές μας σαρκικές αδυναμίες, μπορούμε να τα καταφέρουμε. Πώς; Με το να μιμούμαστε τον Παύλο, με το να στηριζόμαστε πλήρως στον Ιεχωβά και όχι στη δική μας δύναμη και με το να έχουμε πίστη στο λύτρο. Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες ο Θεός ίσως επιτρέψει να δείξουμε πόσο βαθιά μάς απασχολεί κάποιο ζήτημα. Λόγου χάρη, τι γίνεται αν εμείς (ή κάποιο μέλος της οικογένειάς μας) προσβληθούμε από μια σοβαρή ασθένεια ή βρεθούμε αντιμέτωποι με κάποια αδικία; Θα μπορούμε να δείξουμε την πλήρη μας εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά αν κάνουμε δέηση σε αυτόν με προσευχή για να μας δώσει τη δύναμη να παραμείνουμε πιστοί και να μη χάσουμε τη χαρά μας και την πνευματική μας ισορροπία. (Φιλιπ. 4:13) Η εμπειρία πολλών, τόσο στις ημέρες του Παύλου όσο και στις δικές μας, αποδεικνύει ότι η προσευχή μπορεί να μας βοηθάει να ανανεώνουμε τη δύναμή μας και να ενισχύουμε την πεποίθησή μας προκειμένου να συνεχίσουμε να υπομένουμε. w16.09 2:14, 15
Παρασκευή 15 Ιουνίου
Οι ελληνόφωνοι Ιουδαίοι άρχισαν να παραπονιούνται εναντίον των εβραιόφωνων.—Πράξ. 6:1.
Καθώς η πρώτη Χριστιανική εκκλησία αυξανόταν, ανέκυψε μια κατάσταση που προφανώς είχε να κάνει με τις διακρίσεις. Οι ελληνόφωνοι Ιουδαίοι άρχισαν να γογγύζουν ότι οι χήρες τους δεν τύχαιναν δίκαιης μεταχείρισης. Για να τακτοποιήσουν το ζήτημα, οι απόστολοι διόρισαν εφτά άντρες προκειμένου να διασφαλίζουν ότι δεν θα παραμελούνταν κανείς. Εκείνοι οι άντρες είχαν όλοι τους ελληνικά ονόματα, κάτι που φαίνεται να υποδηλώνει ότι οι απόστολοι ήθελαν να εκτονώσουν την όποια τεταμένη κατάσταση μεταξύ των πρώτων Χριστιανών όσον αφορά την καταγωγή. (Πράξ. 6:2-6) Είτε το αντιλαμβανόμαστε είτε όχι, όλοι μας επηρεαζόμαστε βαθιά από τον πολιτισμό μας. (Ρωμ. 12:2) Επιπλέον, πιθανώς ακούμε γείτονες, συνεργάτες ή συμμαθητές να κάνουν υποτιμητικά σχόλια για άτομα με διαφορετική καταγωγή, φυλή ή χρώμα δέρματος. Πόσο βαθιά επηρεαζόμαστε εμείς από τέτοιες προκατειλημμένες απόψεις; Και πώς αντιδρούμε όταν κάποιος κοροϊδεύει τη δική μας εθνικότητα—ίσως με το να υπερβάλλει για κάποιο χαρακτηριστικό του πολιτισμού μας; w16.10 1:7, 8