Ο Ιεχωβά υποσχέθηκε ότι μέσω του Αβραάμ πολλά έθνη επρόκειτο να ευλογηθούν. Εντούτοις, όταν ο Αβραάμ ήταν 100 χρονών και η Σάρρα 90, ο υποσχεμένος γιος δεν είχε εμφανιστεί ακόμα. Από ανθρώπινη άποψη, φαινόταν αδύνατον να αποκτήσουν γιο o Αβραάμ και η Σάρρα. Αυτό ήταν πραγματική δοκιμασία για τον Αβραάμ. Ωστόσο, «εκείνος βάσει ελπίδας πίστεψε ότι θα γινόταν ο πατέρας πολλών εθνών». (Ρωμ. 4:18, 19) Τελικά, εκείνη η ελπίδα πραγματοποιήθηκε. Ο Αβραάμ έγινε πατέρας του Ισαάκ, του γιου που τόσον καιρό έλπιζε να αποκτήσει. (Ρωμ. 4:20-22) Μπορούμε να έχουμε την επιδοκιμασία του Θεού και να θεωρηθούμε δίκαιοι ως φίλοι του Θεού, όπως ο Αβραάμ. Μάλιστα, ο Παύλος αναφέρθηκε σε αυτό το θέμα όταν έγραψε: «Η φράση “τού υπολογίστηκε” δεν γράφτηκε μόνο για [τον Αβραάμ], αλλά και για εμάς στους οποίους θα υπολογιστεί, επειδή πιστεύουμε σε Εκείνον που ανέστησε τον Ιησού». (Ρωμ. 4:23, 24) Όπως ο Αβραάμ, έτσι και εμείς χρειάζεται να έχουμε και πίστη και έργα, καθώς και ελπίδα. w23.12 σ. 7 ¶16, 17

Όταν αντιμετωπίζετε κάποια δοκιμασία που σας φοβίζει, να θυμάστε ότι ο Ιεχωβά παρατηρεί και τη δοκιμασία και το πώς σας κάνει να νιώθετε. Για παράδειγμα, ο Ιεχωβά παρατήρησε, όχι μόνο την κακομεταχείριση των Ισραηλιτών στην Αίγυπτο, αλλά και το “πόσο υπέφεραν”. (Έξοδ. 3:7) Ίσως όμως αναρωτιέστε πώς σας στηρίζει ο Ιεχωβά όταν αντιμετωπίζετε μια τρομακτική δοκιμασία. Σε αυτή την περίπτωση, ζητήστε του να σας βοηθήσει να διακρίνετε τη στήριξή του. (2 Βασ. 6:15-17) Έπειτα σκεφτείτε: Μήπως σας έχει ενισχύσει κάποια ομιλία ή ένα σχόλιο σε μια συνάθροιση; Σας έχει ενθαρρύνει κάποια έκδοση, ένα βίντεο ή κάποιο από τα τραγούδια μας; Σας έχει συμβεί να σας αναφέρει κάποιος μια σκέψη ή ένα εδάφιο που σας καθησύχασε; Είναι εύκολο να θεωρούμε δεδομένη τη στοργική μας αδελφότητα και την πνευματική τροφή που λαβαίνουμε. Εντούτοις, πρόκειται για εξαιρετικά δώρα από τον Ιεχωβά. (Ησ. 65:13· Μάρκ. 10:29, 30) Αποδεικνύουν ότι εκείνος νοιάζεται για εσάς. (Ησ. 49:14-16) Αποδεικνύουν επίσης ότι είναι άξιος της εμπιστοσύνης σας. w24.01 σ. 4, 5 ¶9, 10

Αμέσως προτού επιστρέψει στον ουρανό, ο Ιησούς υπενθύμισε στους μαθητές του τον διορισμό τους να δώσουν μαρτυρία για εκείνον «στην Ιερουσαλήμ, σε όλη την Ιουδαία και τη Σαμάρεια, και ως το πιο απομακρυσμένο μέρος της γης». (Πράξ. 1:8· Λουκ. 24:46-48) Λίγο καιρό αργότερα, οι Ιουδαίοι ηγέτες έπιασαν τους αποστόλους Πέτρο και Ιωάννη και τους έφεραν ενώπιον του Σάνχεδριν. Πρόσταξαν αυτούς τους πιστούς άντρες να πάψουν να κηρύττουν και μάλιστα τους απείλησαν. (Πράξ. 4:18, 21) Ο Πέτρος και ο Ιωάννης είπαν: «Αν είναι δίκαιο στα μάτια του Θεού να ακούμε εσάς και όχι τον Θεό, κρίνετέ το μόνοι σας. Εμείς, όμως, δεν μπορούμε να μη μιλάμε για αυτά που είδαμε και ακούσαμε». (Πράξ. 4:19, 20) Όταν ο Πέτρος και ο Ιωάννης αφέθηκαν ελεύθεροι, οι μαθητές ύψωσαν τη φωνή τους προς τον Ιεχωβά με μια προσευχή η οποία εστίαζε στο θέλημά του. Ο Ιεχωβά απάντησε σε εκείνη την ειλικρινή προσευχή.​—Πράξ. 4:31. w23.05 σ. 5 ¶11, 12