Η υπερηφάνεια έκανε τον βασιλιά Οζία του Ιούδα να απορρίψει τη συμβουλή που του δόθηκε και να ενεργήσει με αυθάδεια. Ο Οζίας ήταν πολύ ικανός άνθρωπος. Επιδόθηκε με επιτυχία σε στρατιωτικές εκστρατείες, σε οικοδομικά έργα και στην ανάπτυξη της γεωργίας. «Ο αληθινός Θεός τον έκανε να ευημερεί». (2 Χρον. 26:3-7, 10) «Ωστόσο, μόλις απέκτησε δύναμη, η καρδιά του έγινε υπεροπτική, κάτι που τον οδήγησε στην καταστροφή», λέει η Γραφή. Σύμφωνα με την εντολή που είχε δώσει ο Ιεχωβά, μόνο οι ιερείς επιτρεπόταν να προσφέρουν θυμίαμα στον ναό. Αλλά ο βασιλιάς Οζίας μπήκε με αυθάδεια στον ναό για να προσφέρει θυμίαμα. Ο Ιεχωβά δυσαρεστήθηκε και έπληξε εκείνον τον υπερήφανο άνθρωπο με λέπρα. (2 Χρον. 26:16-21) Θα μπορούσε η υπερηφάνεια να μας οδηγήσει σε μια παγίδα σαν αυτήν στην οποία έπεσε ο Οζίας; Ναι, θα μπορούσε, αν έχουμε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας. Ας θυμόμαστε πως οποιαδήποτε ταλέντα έχουμε και οποιαδήποτε προνόμια λαβαίνουμε στην εκκλησία είναι από τον Ιεχωβά. (1 Κορ. 4:7) Αν είμαστε υπερήφανοι, ο Ιεχωβά δεν θα μας χρησιμοποιεί. w21.06 σ. 16 ¶7, 8

Ο Ιησούς ήξερε ότι οι μαθητές του δεν θα είχαν πάντα εξαιρετικές εμπειρίες στη διακονία τους. Στην πραγματικότητα, δεν ξέρουμε πόσοι από εκείνους που άκουσαν αρχικά τους μαθητές πίστεψαν. Οι μαθητές έπρεπε να βρίσκουν χαρά, όχι μόνο μέσα από τα επιτεύγματά τους, αλλά, το σημαντικότερο, επειδή θα ήξεραν ότι οι επιμελείς προσπάθειές τους ευαρεστούσαν τον Ιεχωβά. Αν υπομείνουμε και εμείς στη διακονία μας, θα αποκτήσουμε αιώνια ζωή. Καθώς σπέρνουμε και καλλιεργούμε σπόρους της αλήθειας της Βασιλείας ολόκαρδα, σπέρνουμε επίσης «μεριμνώντας για το πνεύμα», επιτρέποντας στο άγιο πνεύμα του Θεού να επενεργεί ελεύθερα στη ζωή μας. Αν δεν “παραιτηθούμε”, ή αλλιώς δεν “αποκάμουμε”, ο Ιεχωβά εγγυάται ότι θα θερίσουμε αιώνια ζωή, ανεξάρτητα από το αν θα βοηθήσουμε κάποιον καινούριο μαθητή να αφιερωθεί στον Θεό.​—Γαλ. 6:7-9. w21.10 σ. 26 ¶8, 9

Σε κάποια περίπτωση, ο Ιησούς και οι μαθητές του ήταν εξουθενωμένοι από την εντατική δράση τους στο κήρυγμα. Χρειαζόταν να πάνε κάπου για να ξεκουραστούν. Αλλά τότε τους βρήκε ένα μεγάλο πλήθος. Ο Ιησούς τούς σπλαχνίστηκε και άρχισε «να τους διδάσκει πολλά». Ο Ιησούς έβαλε τον εαυτό του στη θέση εκείνων των ανθρώπων. Είδε πόσο υπέφεραν​—πόσο απεγνωσμένα χρειάζονταν ελπίδα—​και ήθελε να τους βοηθήσει. Οι άνθρωποι σήμερα βρίσκονται στην ίδια κατάσταση. Μη σας ξεγελάει η εξωτερική τους εμφάνιση. Είναι σαν πρόβατα που περιπλανιούνται αβοήθητα, χωρίς βοσκό να τα καθοδηγεί. Ο απόστολος Παύλος είπε ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι χωρίς Θεό και ότι δεν έχουν ελπίδα. (Εφεσ. 2:12) Όταν σκεφτόμαστε την πνευματική κατάσταση των ανθρώπων στον τομέα μας, η αγάπη και η συμπόνια μάς υποκινούν να τους βοηθήσουμε. Και ο καλύτερος τρόπος για να το κάνουμε αυτό είναι να τους προσφέρουμε μια Γραφική μελέτη. w21.07 σ. 5 ¶8