Ψαλμοί
Μασχὶλ τοῦ Δαβίδ· προσευχή ὅτε ἦτο ἐν τῷ σπηλαίῳ.
142 Μὲ τὴν φωνήν μου ἔκραξα πρὸς τὸν Κύριον·
μὲ τὴν φωνήν μου πρὸς τὸν Κύριον ἐδεήθην.
2 Θέλω ἐκχέει ἐνώπιον αὐτοῦ τὴν δέησίν μου·
τὴν θλῖψιν μου ἐνώπιον αὐτοῦ θέλω ἀπαγγείλει.
3 Ὅτε τὸ πνεῦμά μου ἦτο κατατεθλιμμένον ἐν ἐμοί, τότε σὺ ἐγνώρισας τὴν ὁδὸν μου.
Παγίδα ἔκρυψαν δι᾿ ἐμὲ ἐν τῇ ὁδῷ τὴν ὁποίαν περιεπάτουν.
4 Ἔβλεπον εἰς τὰ δεξιὰ καὶ παρετήρουν, καὶ δὲν ὑπῆρχεν ὁ γνωρίζων με·
καταφύγιον ἐχάθη ἀπ᾿ ἐμοῦ, δὲν ὑπῆρχεν ὁ ἐκζητῶν τὴν ψυχήν μου.
6 Πρόσεξον εἰς τὴν φωνήν μου, διότι ταλαιπωροῦμαι σφόδρα·
ἐλευθέρωσόν με ἐκ τῶν καταδιωκόντων με, διότι εἶναι δυνατώτεροί μου.
7 ᾿Εξάγαγε ἐκ φυλακῆς τὴν ψυχήν μου, διὰ νὰ δοξολογῶ τὸ ὄνομά σου.
Οἱ δίκαιοι θέλουσι μὲ περικυκλώσει,
ὅταν μὲ ἀνταμείψῃς.