Ψαλμός
Ύμνος. Μελωδία του Δαβίδ.
108 Η καρδιά μου είναι σταθερή, Θεέ.
Θα ψάλλω και θα παίζω μουσική με όλο μου το είναι.*+
2 Ξύπνα, έγχορδο όργανο, και εσύ, άρπα.+
Θα κάνω να ξυπνήσει η αυγή.
4 Διότι η όσια αγάπη σου είναι μεγάλη και φτάνει ως τους ουρανούς,+
και η πιστότητά σου ως τους αιθέρες.
7 Ο Θεός είπε μέσα στην αγιότητά του:*
«Θα αγάλλομαι, θα δώσω τη Συχέμ+ ως κληρονομιά,
και θα μετρήσω την κοιλάδα της Σοκχώθ ώστε να τη μοιράσω.+
8 Η Γαλαάδ+ ανήκει σε εμένα, όπως και ο Μανασσής.
Ο Εφραΐμ είναι το προστατευτικό κάλυμμα* για το κεφάλι μου·+
ο Ιούδας είναι η διοικητική μου ράβδος.+
9 Ο Μωάβ είναι η λεκάνη μου για το πλύσιμο.+
Στον Εδώμ θα ρίξω το σανδάλι μου.+
Εναντίον της Φιλιστίας θα αλαλάξω θριαμβευτικά».+
10 Ποιος θα με φέρει στην οχυρωμένη πόλη;
Ποιος θα με οδηγήσει ως τον Εδώμ;+
11 Μήπως όχι εσύ, Θεέ, ο οποίος μας απέρριψες;
Εσύ, Θεέ μας, που δεν βγαίνεις πια με τα στρατεύματά μας;+