Ησαΐας
16 Στείλτε κριάρι στον άρχοντα του τόπου,
από τη Σελά, διαμέσου της ερήμου,
στο βουνό της κόρης της Σιών.
3 «Δώσε συμβουλή, εκτέλεσε την απόφαση.
Κάνε τη σκιά σου στο καταμεσήμερο σαν τη νύχτα.
Κρύψε τους διεσπαρμένους και μην προδώσεις όσους τρέπονται σε φυγή.
4 Ας κατοικήσουν οι διεσπαρμένοι μου σε εσένα, Μωάβ.
Γίνε για αυτούς κρυψώνα εξαιτίας του καταστροφέα.+
Ο δυνάστης θα φτάσει στο τέλος του,
η καταστροφή θα τερματιστεί,
και εκείνοι που ποδοπατούν τους άλλους θα εξαλειφθούν από τη γη.
5 Έπειτα θα εδραιωθεί θρόνος με όσια αγάπη.
Εκείνος που θα καθίσει σε αυτόν μέσα στη σκηνή του Δαβίδ θα είναι πιστός·+
θα κρίνει αμερόληπτα και θα απονέμει αμέσως δικαιοσύνη».+
6 Ακούσαμε για την υπερηφάνεια του Μωάβ—είναι πολύ υπερήφανος+—
την υπεροψία του και την υπερηφάνειά του και τη σφοδρή οργή του·+
αλλά τα κούφια λόγια του θα πέσουν στο κενό.
Οι χτυπημένοι από τη συμφορά θα στενάζουν για τις σταφιδόπιτες της Κιρ-αρεσέθ.+
8 Διότι οι αναβαθμίδες της Εσεβών+ ξεράθηκαν,
το κλήμα της Σιβμά·+
οι άρχοντες των εθνών ποδοπάτησαν τα κατακόκκινα* κλαδιά του·
αυτά είχαν φτάσει μέχρι την Ιαζήρ·+
εκτείνονταν ως την έρημο.
Τα κλωνάρια του είχαν απλωθεί και είχαν φτάσει ως τη θάλασσα.
9 Να γιατί θα κλάψω για το κλήμα της Σιβμά όπως κλαίω για την Ιαζήρ.
Με τα δάκρυά μου θα σε καταβρέξω, Εσεβών και Ελεαλή,+
επειδή δεν αντηχούν πια φωνές για τους καλοκαιρινούς καρπούς σου και τον θερισμό σου.*
10 Η χαρά και η ευφροσύνη χάθηκαν από τον δεντρόκηπο,
και στα αμπέλια δεν ακούγονται χαρούμενα τραγούδια ούτε φωνές.+
Ο πατητής δεν βγάζει πια κρασί στα πατητήρια,
διότι έκανα να πάψουν οι φωνές.+
11 Να γιατί τα σπλάχνα μου πάλλονται ανάστατα για τον Μωάβ,+
όπως οι χορδές της άρπας,
και τα σωθικά μου για την Κιρ-αρεσέθ.+
12 Ακόμη και αν ο Μωάβ εξαντληθεί πάνω στον υψηλό τόπο και αν πηγαίνει να προσευχηθεί στο αγιαστήριό του, δεν θα καταφέρει τίποτα.+
13 Αυτός είναι ο λόγος που είχε πει ο Ιεχωβά σχετικά με τον Μωάβ παλιότερα. 14 Και τώρα ο Ιεχωβά λέει: «Μέσα σε τρία χρόνια, σαν τα χρόνια του μισθωτού εργάτη,* η δόξα του Μωάβ θα ατιμαστεί με μεγάλη ταραχή κάθε είδους, και όσοι απομείνουν θα είναι ελάχιστοι και ασήμαντοι».+