Ψαλμός
Προς τον διευθύνοντα· στον τόνο του Ιεδουθούν.* Του Ασάφ.+ Μελωδία.
2 Την ημέρα της στενοχώριας μου αναζητώ τον Ιεχωβά.+
Τη νύχτα τα χέρια μου είναι απλωμένα προς αυτόν συνεχώς.*
Είμαι απαρηγόρητος.*
4 Κρατάς τα βλέφαρά μου ανοιχτά·
είμαι αναστατωμένος και δεν μπορώ να μιλήσω.
7 Για πάντα θα μας απορρίπτει ο Ιεχωβά;+
Δεν θα μας δείξει ποτέ ξανά την εύνοιά του;+
8 Για πάντα τερματίστηκε η όσια αγάπη του;
Καμιά γενιά δεν θα δει την εκπλήρωση της υπόσχεσής του;
9 Ξέχασε ο Θεός να δείχνει εύνοια;+
Στέρεψε το έλεός του λόγω του θυμού του; (Σέλαχ)
10 Μήπως πρέπει να λέω συνεχώς: «Αυτό με στενοχωρεί:*+
Ο Ύψιστος άλλαξε στάση* απέναντί μας»;
11 Θα θυμάμαι τα έργα του Γιαχ·
θα θυμάμαι τα θαυμαστά πράγματα που έκανες παλιά.
13 Θεέ, οι οδοί σου είναι άγιες.
Ποιος θεός είναι τόσο μεγάλος όσο εσύ, Θεέ;+
14 Εσύ είσαι ο αληθινός Θεός, που κάνει θαυμαστά πράγματα.+
Φανέρωσες στους λαούς την ισχύ σου.+
Τα βαθιά νερά ταράχτηκαν.
17 Τα σύννεφα έριξαν νερό.
Οι συννεφιασμένοι ουρανοί βρόντησαν,
και τα βέλη σου εκτοξεύονταν παντού.+
18 Η βροντή σου ακουγόταν+ όπως οι τροχοί άρματος·
αστραπές φώτιζαν την κατοικημένη γη·*+
η γη έτρεμε και σειόταν.+