ΙΩΒ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ

1
- Η ακεραιότητα και ο πλούτος του Ιώβ (1-5)
- Ο Σατανάς αμφισβητεί τα κίνητρα του Ιώβ (6-12)
- Ο Ιώβ χάνει την περιουσία και τα παιδιά του (13-19)
- Ο Ιώβ δεν κατηγορεί τον Θεό (20-22)
2
- Ο Σατανάς αμφισβητεί ξανά τα κίνητρα του Ιώβ (1-5)
- Επιτρέπεται στον Σατανά να πλήξει το σώμα του Ιώβ (6-8)
- Η σύζυγος του Ιώβ λέει: «Καταράσου τον Θεό και πέθανε!» (9, 10)
- Έρχονται τρεις φίλοι του Ιώβ (11-13)
3
- Ο Ιώβ θρηνεί για τη γέννησή του (1-26)
  - Αναρωτιέται γιατί υποφέρει (20, 21)
4
- Η πρώτη ομιλία του Ελιφάς (1-21)
  - Χλευάζει την ακεραιότητα του Ιώβ (7, 8)
  - Μεταφέρει τα λόγια ενός πνεύματος (12-17)
  - “Ο Θεός δεν εμπιστεύεται τους υπηρέτες του” (18)
5
- Η πρώτη ομιλία του Ελιφάς συνεχίζεται (1-27)
  - “Ο Θεός πιάνει τους σοφούς στην πανουργία τους” (13)
  - “Ο Ιώβ δεν πρέπει να απορρίπτει τη διαπαιδαγώγηση του Θεού” (17)
6
- Η απόκριση του Ιώβ (1-30)
  - Ισχυρίζεται ότι κραυγάζει δικαιολογημένα (2-6)
  - Οι παρηγορητές του είναι απατηλοί (15-18)
  - «Τα ειλικρινή λόγια δεν προκαλούν πόνο!» (25)
7
- Η απόκριση του Ιώβ συνεχίζεται (1-21)
  - Η ζωή μοιάζει με καταναγκαστικά έργα (1, 2)
  - «Γιατί με έβαλες στόχο;» (20)
8
- Η πρώτη ομιλία του Βιλδάδ (1-22)
  - Υπονοεί ότι οι γιοι του Ιώβ αμάρτησαν (4)
  - “Αν ήσουν αγνός, ο Θεός θα σε προστάτευε” (6)
  - Υπονοεί ότι ο Ιώβ είναι ασεβής (13)
9
- Η απόκριση του Ιώβ (1-35)
  - Ο θνητός άνθρωπος δεν μπορεί να διαμάχεται με τον Θεό (2-4)
  - “Ο Θεός κάνει ανεξερεύνητα πράγματα” (10)
  - Κανείς δεν μπορεί να έρθει σε αντιπαράθεση με τον Θεό (32)
10
- Η απόκριση του Ιώβ συνεχίζεται (1-22)
  - “Γιατί με πολεμάει ο Θεός;” (2)
  - Ο Θεός αντιδιαστέλλεται με τον θνητό Ιώβ (4-12)
  - “Ας βρω κάποια ανακούφιση” (20)
11
- Η πρώτη ομιλία του Σωφάρ (1-20)
  - Κατηγορεί τον Ιώβ ότι λέει κούφιες κουβέντες (2, 3)
  - Λέει στον Ιώβ να απομακρύνει το κακό (14)
12
- Η απόκριση του Ιώβ (1-25)
  - «Δεν είμαι κατώτερός σας» (3)
  - «Έγινα περίγελος» (4)
  - «Στον Θεό υπάρχει σοφία» (13)
  - Ο Θεός είναι πάνω από κριτές και βασιλιάδες (17, 18)
13
- Η απόκριση του Ιώβ συνεχίζεται (1-28)
  - “Θα προτιμούσα να μιλήσω στον Θεό” (3)
  - “Είστε άχρηστοι γιατροί” (4)
  - «Ξέρω ότι έχω δίκιο» (18)
  - Ρωτάει γιατί ο Θεός τον θεωρεί εχθρό (24)
14
- Η απόκριση του Ιώβ συνεχίζεται (1-22)
  - Ο άνθρωπος είναι λιγόχρονος και βασανισμένος (1)
  - «Ακόμη και για το δέντρο υπάρχει ελπίδα» (7)
  - “Μακάρι να με έκρυβες στον Τάφο!” (13)
  - «Αν ο άνθρωπος πεθάνει, μπορεί να ξαναζήσει;» (14)
  - Ο Θεός θα έχει λαχτάρα για το έργο των χεριών του (15)
15
- Η δεύτερη ομιλία του Ελιφάς (1-35)
  - Ισχυρίζεται ότι ο Ιώβ δεν έχει φόβο Θεού (4)
  - Χαρακτηρίζει τον Ιώβ αυθάδη (7-9)
  - “Ο Θεός δεν εμπιστεύεται τους αγίους του” (15)
  - “Αυτός που βασανίζεται είναι πονηρός” (20-24)
16
- Η απόκριση του Ιώβ (1-22)
  - “Είστε ανυπόφοροι παρηγορητές!” (2)
  - Ισχυρίζεται ότι ο Θεός τον θέτει ως στόχο του (12)
17
- Η απόκριση του Ιώβ συνεχίζεται (1-16)
  - «Με περιβάλλουν χλευαστές» (2)
  - «Με κατέστησε αντικείμενο περιφρόνησης» (6)
  - «Ο Τάφος θα γίνει το σπίτι μου» (13)
18
- Η δεύτερη ομιλία του Βιλδάδ (1-21)
  - Περιγράφει την κατάληξη των αμαρτωλών (5-20)
  - Υπονοεί ότι ο Ιώβ δεν γνωρίζει τον Θεό (21)
19
- Η απόκριση του Ιώβ (1-29)
  - Απορρίπτει τις επιπλήξεις των «φίλων» του (1-6)
  - Λέει ότι τον εγκατέλειψαν όλοι (13-19)
  - «Ο λυτρωτής μου ζει» (25)
20
- Η δεύτερη ομιλία του Σωφάρ (1-29)
  - Νιώθει προσβεβλημένος από τον Ιώβ (2, 3)
  - Υπονοεί ότι ο Ιώβ είναι πονηρός (5)
  - Ισχυρίζεται ότι ο Ιώβ απολαμβάνει την αμαρτία (12, 13)
21
- Η απόκριση του Ιώβ (1-34)
  - “Γιατί ευημερούν οι πονηροί;” (7-13)
  - Εκθέτει τους «παρηγορητές» του (27-34)
22
- Η τρίτη ομιλία του Ελιφάς (1-30)
  - “Μπορεί ο άνθρωπος να ωφελήσει τον Θεό;” (2, 3)
  - Κατηγορεί τον Ιώβ για απληστία και αδικία (6-9)
  - “Επίστρεψε στον Θεό και θα ευημερήσεις ξανά” (23)
23
- Η απόκριση του Ιώβ (1-17)
  - Θέλει να παρουσιάσει την υπόθεσή του ενώπιον του Θεού (1-7)
  - Λέει ότι δεν μπορεί να βρει τον Θεό (8, 9)
  - “Τήρησα απαρέγκλιτα την οδό του” (11)
24
- Η απόκριση του Ιώβ συνεχίζεται (1-25)
  - “Γιατί δεν ορίζει έναν καιρό ο Θεός;” (1)
  - Λέει πως ο Θεός επιτρέπει την πονηρία (12)
  - Οι αμαρτωλοί αγαπούν το σκοτάδι (13-17)
25
- Η τρίτη ομιλία του Βιλδάδ (1-6)
  - “Πώς μπορεί ο άνθρωπος να είναι αθώος ενώπιον του Θεού;” (4)
  - Ισχυρίζεται ότι η ακεραιότητα του ανθρώπου είναι μάταιη (5, 6)
26
- Η απόκριση του Ιώβ (1-14)
  - «Πόσο βοήθησες τον αδύναμο!» (1-4)
  - “Ο Θεός κρεμάει τη γη στο τίποτα” (7)
  - «Μια μικρή λεπτομέρεια των όσων κάνει ο Θεός» (14)
27
- Ο Ιώβ είναι αποφασισμένος να κρατήσει την ακεραιότητά του (1-23)
  - «Δεν θα απαρνηθώ την ακεραιότητά μου» (5)
  - Ο ασεβής δεν έχει ελπίδα (8)
  - “Γιατί είναι τόσο κενά τα λόγια σας;” (12)
  - Οι πονηροί καταλήγουν να μην έχουν τίποτα (13-23)
28
- Ο Ιώβ αντιπαραβάλλει τους θησαυρούς της γης με τη σοφία (1-28)
  - Μεταλλευτικές δραστηριότητες των ανθρώπων (1-11)
  - Η σοφία αξίζει περισσότερο από τα μαργαριτάρια (18)
  - Ο φόβος του Ιεχωβά είναι αληθινή σοφία (28)
29
- Ο Ιώβ αναπολεί τις ευτυχισμένες ημέρες πριν από τις δοκιμασίες του (1-25)
  - Τον σέβονταν στην πύλη της πόλης (7-10)
  - Η πορεία δικαιοσύνης την οποία ακολουθούσε (11-17)
  - Όλοι άκουγαν τη συμβουλή του (21-23)
30
- Ο Ιώβ περιγράφει την τωρινή του κατάσταση (1-31)
  - Τον χλευάζουν άχρηστοι άνθρωποι (1-15)
  - Φαινομενικά δεν τον βοηθάει ο Θεός (20, 21)
  - «Το δέρμα μου μαύρισε» (30)
31
- Ο Ιώβ υπερασπίζεται την ακεραιότητά του (1-40)
  - «Διαθήκη με τα μάτια μου» (1)
  - Ζητάει να τον ζυγίσει ο Θεός (6)
  - Δεν είναι μοιχός (9-12)
  - Δεν είναι φιλάργυρος (24, 25)
  - Δεν είναι ειδωλολάτρης (26-28)
32
- Ο νεαρός Ελιού παρεμβαίνει στη συζήτηση (1-22)
  - Θυμωμένος με τον Ιώβ και με τους φίλους του Ιώβ (2, 3)
  - Περίμενε με σεβασμό προτού μιλήσει (6, 7)
  - Η ηλικία από μόνη της δεν κάνει κάποιον σοφό (9)
  - Ο Ελιού αδημονεί να μιλήσει (18-20)
33
- Ο Ελιού ελέγχει τον Ιώβ για την αυτοδικαίωσή του (1-33)
  - Βρέθηκε λύτρο (24)
  - Επιστροφή στο νεανικό σφρίγος (25)
34
- Ο Ελιού δικαιώνει την κρίση και τις οδούς του Θεού (1-37)
  - Ο Ιώβ είπε ότι ο Θεός αρνήθηκε να του αποδώσει δικαιοσύνη (5)
  - Ο αληθινός Θεός δεν ενεργεί ποτέ με πονηρία (10)
  - Ο Ιώβ στερείται γνώσης (35)
35
- Ο Ελιού επισημαίνει το εσφαλμένο σκεπτικό του Ιώβ (1-16)
  - Ο Ιώβ είπε ότι είναι πιο δίκαιος από τον Θεό (2)
  - Ο Θεός είναι τόσο ψηλά ώστε δεν επηρεάζεται από την αμαρτία (5, 6)
  - Ο Ιώβ πρέπει να προσμένει τον Θεό (14)
36
- Ο Ελιού εξυμνεί την ανεξερεύνητη μεγαλοσύνη του Θεού (1-33)
  - Οι υπάκουοι ευημερούν· οι ασεβείς απορρίπτονται (11-13)
  - “Ποιος εκπαιδευτής είναι όμοιος με τον Θεό;” (22)
  - Ο Ιώβ πρέπει να μεγαλύνει τον Θεό (24)
  - «Ο Θεός είναι πιο μεγαλειώδης από όσο μπορούμε να μάθουμε» (26)
  - Ο Θεός ελέγχει τη βροχή και τις αστραπές (27-33)
37
- Οι φυσικές δυνάμεις φανερώνουν τη μεγαλοσύνη του Θεού (1-24)
  - Ο Θεός είναι σε θέση να σταματάει τις ανθρώπινες δραστηριότητες (7)
  - “Εξέτασε τα θαυμαστά έργα του Θεού” (14)
  - Οι άνθρωποι είναι αδύνατον να κατανοήσουν τον Θεό (23)
  - Κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να νομίζει ότι είναι σοφός (24)
38
- Ο Ιεχωβά δίνει ένα μάθημα για τη μικρότητα του ανθρώπου (1-41)
  - “Πού ήσουν εσύ κατά τη δημιουργία της γης;” (4-6)
  - Οι γιοι του Θεού επευφημούσαν (7)
  - Ερωτήσεις γύρω από φυσικά φαινόμενα (8-32)
  - “Νόμοι που διέπουν τους ουρανούς” (33)
39
- Η ζωική κτίση καταδεικνύει την άγνοια του ανθρώπου (1-30)
  - Αίγες των βουνών και ελάφια (1-4)
  - Το άγριο γαϊδούρι (5-8)
  - Ο άγριος ταύρος (9-12)
  - Η στρουθοκάμηλος (13-18)
  - Το άλογο (19-25)
  - Το γεράκι και ο αετός (26-30)
40
- Επιπρόσθετες ερωτήσεις από τον Ιεχωβά (1-24)
  - Ο Ιώβ παραδέχεται ότι δεν έχει τίποτα να πει (3-5)
  - «Θα αμφισβητήσεις τη δικαιοσύνη μου;» (8)
  - Ο Θεός περιγράφει τη δύναμη του Βεεμώθ (15-24)
41
- Ο Θεός περιγράφει τον εκπληκτικό Λεβιάθαν (1-34)
42
- Η απόκριση του Ιώβ στον Ιεχωβά (1-6)
- Οι τρεις φίλοι καταδικάζονται (7-9)
- Ο Ιεχωβά αποκαθιστά τον Ιώβ (10-17)
  - Οι γιοι και οι κόρες του Ιώβ (13-15)